Τρίτη 7 Ιουνίου 2016

ΛΑΟΠΟΥΛΕ, ΜΗΤΚΑ (ΚΑΙ ΛΟΙΠΟΙ ΦΟΡΕΙΣ) ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ και τους ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ

Το απόγευμα της 31/5 συναντήσαμε ένα γκρουπ προσφύγων στη Καμάρα. Αποφασίσαμε, αφού οι άνθρωποι αυτοί δεν είχαν ούτε νερό, να τους μεταφέρουμε στο πανεπιστήμιο, που για εμάς αποτελούσε ΠΑΝΤΑ χώρο ασύλου, χώρο που κάθε κατατρεγμένος άνθρωπος και ιδέα θα μπορεί να δρα και να δημιουργεί ελεύθερα, όσο και καταπιεστική να είναι γι'αυτόν η κοινωνία. Εκεί (κάτω από τη θεολογική) τους προσφέραμε νερό και ταυτόχρονα επικοινωνήσαμε με μέλη του Συντονισμού σωματείων, συλλόγων και συλλογικοτήτων για το Προσφυγικό-Μεταναστευτικό, καθώς και με άλλες αλληλέγγυες δομές για να εξασφαλίσουμε την διανυκτέρευση τους. Στη συνέχεια, και συζητώντας μαζί τους, μάθαμε ότι τους είχαν διώξει από την Ειδομένη (το λίκνο του δυτικού πολιτισμού για άλλους) και τους απαγόρεψαν την είσοδο στο κάμπ που είχαν σκοπό να πάνε.
Ενώ η νύχτα έφτανε, ξαφνικά συνειδητοποιούμε ότι ένας φύλακας του ΑΠΘ κατ' εντολή του Λαόπουλου διώχνει τους πρόσφυγες από το χώρο του πανεπιστημίου. Με τη πρόφαση ότι δεν μπορεί να εγγυηθεί την ασφάλεια τους τη νύχτα και ότι στο πάρκο δίπλα στη ΧΑΝΘ θα ήταν καλύτερα να περάσουν το βράδυ (!!!) προσπάθησε να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα, ώσπου έφτασε ο αντιπρύτανης  Λαόπουλος. Το σημαντικότερο ήταν πως μιλούσε για τους πρόσφυγες σαν να ήταν κάποιο δέμα ή ένας λεκές, δηλαδή τον ένοιαζε μόνο να φύγουν από μπροστά του, να μη βρίσκονται στο ΑΠΘ. Εκφραζόταν με τελείως αναντίστοιχο τρόπο από εκείνον που επέβαλε η κατάσταση και αναγνώριζε το ΑΠΘ σαν φρούριο.
Φρούριο φυσικά αφού επαναλάμβανε συνεχώς πως το πανεπιστήμιο υπάρχει μόνο για τους φοιτητές και για τους καθηγητές και κάνεις άλλος δεν μπορεί να έρχεται στους χώρους του. Είπε ότι άσυλο δεν υπάρχει και ότι δεν μπορούμε να διακόπτουμε την λειτουργία του πανεπιστημίου εν μέσω εξεταστικής(;;).Αφού αντιπαρατεθήκαμε για λίγο, τον παρατήσαμε στον δικό του ανελεύθερο κόσμο και συνεχίσαμε για να βρούμε τους πρόσφυγες που πραγματικά είχαν ανάγκη εκείνη τη στιγμή.
Στο πάρκο της ΧΑΝΘ είχαμε μια άλλη πρόκληση. Όσο καθίσαμε (ούτε μια ώρα) πρόλαβε και ήρθε μια κλούβα με ΜΑΤ και μας έκαναν μια «επίσκεψη». Από όσα μάθαμε, έγινε καταγγελία από τα διπλανά μαγαζιά, με τα οποία δεν υπήρχε καν οπτική επαφή. Η δουλειά τους ήταν καθαρά διεκπαιρεωτικη όποτε και μας ακολούθησαν μέχρι την παραλία για να έχουν το κεφάλι τους ήσυχο και αυτοί πως έκρυψαν κάτω από το χαλάκι τα σκουπίδια για να μη τα βλέπει κανείς. Μάλιστα μας σύστησαν να πάμε στα "σκοτεινά θεματικά πάρκα" της παραλίας για να μην έχουμε πρόβλημα. Έτσι αντιμετωπίζεται το προσφυγικό από την Ελληνική Αστυνομία το 2016. Ή έτσι ή με βίαιες εκκενώσεις.
Τελικά οι πρόσφυγες εγκαταστάθηκαν προσωρινά σε κάποιον χώρο (ο οποίος δεν πληροί όλες τις προϋποθέσεις αξιοπρεπούς διαβίωσης ωστόσο) και είναι καλά. Κερδίσαμε το στοίχημα της αντιμετώπισης της εχθρικής κοινωνίας και του οργανωμένου κράτους και το κάναμε με βάση τις αρχές της ταξικής αλληλεγγύης και της αξιοπρέπειας των λαών. Τις αρχές εκείνες που αναγνωρίζουν ότι το δικαίωμα στη ζωή του συνανθρώπου μας που διώχνεται από το σπίτι του είναι πάνω από τα πάντα. Πάνω από τη προσωπική μας ζωή, πάνω από τον Λαόπουλο και τον κάθε Λαόπουλο και φυσικά πάνω από τη λογική της ανάθεσης της λύσης σε ένα κράτος που τους αντιμετωπίζει σαν παρείσακτους ή άκομα χειρότερα σαν εμπορεύματα ανταλλαγής με "μια καλή συμφωνία με την Ε.Ε."
Όσο υπάρχει καπιταλισμός και παίρνει την επιλογή να κάνει πόλεμο για να επιβιώσει της κρίσης του, τόσο θα υπάρχουν καταδυναστευμένοι πληθυσμοί και δεν μπορούμε παρά να τους αγκαλιάσουμε γιατί έχουν ζήσει όλη τη κτηνώδια του συστήματος αυτού. Και επειδή το κεφάλαιο δεν γνωρίζει έθνη αλλά χτυπά πάντα τους αδύναμους, τους εργάτες και τους ανυπεράσπιστους δεν μπορούμε να μην αναγνωρίσουμε στα πρόσωπα τους τις δικές μας ανάγκες για ζωή στο μπόι των ανθρώπων, χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση.
Όσο για τον Λαόπουλο δεν θα μπορούσαμε να του απαντήσουμε όπως θέλαμε με βάση τη κατάσταση που είχαμε να διαχειριστούμε. Αλλά θέλουμε. Θέλουμε πολύ να του εξηγήσουμε γιατί το άσυλο υπάρχει και θα υπάρχει όσο το πολεμάει. Γιατί πάντα θα υπάρχουν άτομα που θα βάζουν το συλλογικό πάνω από το ατομικό συμφέρον και θα το αναζητούν μέσα από όσα εμπόδια και να βάζει η αναδιάρθρωση που ευαγγελίζεται. Γιατί όσο και αυτή να επεκτείνεται μαζί με μια καθημερινότητα που δυσκολεύει τους όρους διαβίωσης και σπουδών μας, δεν πρέπει  να αλλάξει τη νεολαία. Τη νεολαία που είναι δημιουργική (και οχι παραγωγική με τους δικούς του όρους) και έρχεται πάντα να κάνει ρήξεις και να ανατρέπει τη βαρβαρότητα που καθημερινά μας επιβάλλουν.

ΟΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΤΗΣ ΓΗΣ ΟΙ ΚΟΛΑΣΜΕΝΟΙ
ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ ΞΕΝΟΙ ΕΡΓΑΤΕΣ ΕΝΩΜΕΝΟΙ

Τετάρτη 1 Ιουνίου 2016

ΜΗΝ ΜΟΥ ΜΙΛΑΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΟΑΣΘ… [δύο λόγια για την πιο μισητή εταιρία της Θεσσαλονίκης]

Νοέμβρης 2015… 11 φοιτητικοί σύλλογοι αποφασίζουν μέσω γενικής συνέλευσης και του συντονιστικού γενικών συνελεύσεων, παρέμβαση στον ΟΑΣΘ για την διαγραφή προστίμων φοιτητών και φοιτητριών καθώς και την διεκδίκηση δωρεάν μετακινήσεων με την αστική συγκοινωνία. Η παρέμβαση πραγματοποιείται μαζί με το Δίκτυο Ανέργων και Επισφαλώς Εργαζομένων Θεσσαλονίκης, το οποίο έχει κατακτήσει τη διαγραφή των προστίμων για τους ανέργους με τις μηνιαίες παρεμβάσεις του στα γραφεία του ΟΑΣΘ (κάθε 23 του μήνα).
Η διοίκηση του ΟΑΣΘ απαντά αρνητικά στους φοιτητικούς συλλόγους, ενώ αρνείται ακόμη και να τους συναντήσει και παραπέμπει το θέμα αυτό στη συνεδρίαση του διοικητικού συμβουλίου. Οι φοιτητές και οι φοιτήτριες παραδίδουν τα πρόστιμα και αναμένουν την απόφαση του Οργανισμού ενώ ξεκαθαρίζουν πως δεν πρόκειται να σταματήσουν να διεκδικούν την δωρεάν μετακίνηση τους.
30 Μαΐου 2016… Η αναμονή δεν τελειώνει. Ο Σύλλογος Σπουδαστών Αρχιτεκτονικής αποφασίζει μέσω Γενικής Συνέλευσης να πραγματοποιήσει εκ νέου  παρέμβαση στον ΟΑΣΘ, ενώ ο αριθμός των προστίμων και των συμβάντων τραμπουκισμού μέσα στα λεωφορεία από μπράβους του ΟΑΣΘ όλο και αυξάνεται και παράλληλα, οι υπηρεσίες που προσφέρει γίνονται συνολικά όλο και χειρότερες (βλ. μειώσεις στα δρομολόγια και τα λεωφορεία, στριμωξίδι, συνεχόμενες αυξήσεις στο αντίτιμο κλπ). Όποιος/α χρησιμοποιεί λεωφορείο καθημερινά, σίγουρα θα έχει βρεθεί αντιμέτωπη/ος με κάποιο περιστατικό αυθαιρεσίας, είτε ρατσισμού, είτε παράνομης παρακράτησης στο λεωφορείο, είτε άδικου προστίμου.
Η παρέμβαση πραγματοποιείται και πλαισιώνεται και από φοιτητές/ριες και από άλλες σχολές με αίτημα τη διαγραφή των προστίμων. Για άλλη μια φορά δε δίνεται ξεκάθαρη απάντηση σχετικά με ένα αίτημα φοιτητικών συλλόγων που έχει γίνει εδώ και 6 μήνες!
Ο ΟΑΣΘ απέναντι στη μαζική παρουσία των φοιτητών απαντά με εμπαιγμούς (για άλλη μια φορά) και ασάφειες, λέγοντας πως μετά από 6 ολόκληρους μήνες δεν έχει εξεταστεί το αίτημα στο Δ.Σ.* Βέβαια, ανάμεσα από τους υπαλλήλους δεν λείπανε και οι μπράβοι που περιφρουρούσαν τα κέρδη του ΟΑΣΘ, καθώς και άτομα της ελληνικής αστυνομίας, όντας σε ετοιμότητα να επιβάλουν την «τάξη» με όποιο τρόπο χρειαστεί (βλ σπρώξιμο κλπ). Μάλιστα όταν μέλη των φοιτητικών συλλόγων απευθύνθηκαν στον Γενικό Διευθυντή του ΟΑΣΘ η αστυνομία εμφανίστηκε πιο οργανωμένα, διατηρώντας τη στάση του παρατηρητή, ενώ παράλληλα ο Γενικός Διευθυντής συνέχιζε τον εμπαιγμό σηκώνοντας τα χέρια ψηλά και διατείνοντας ότι δε μπορεί να διαγράψει πρόστιμα και δε μπορεί να μας δώσει κάποια απάντηση, αλλά πρέπει να απευθυνθούμε στο δημόσιο (σημειωτέον ο ΟΑΣΘ είναι ιδιωτικός οργανισμός). Στο μεταξύ οι μπράβοι, έφραξαν με τη βία την είσοδο στους υπόλοιπους φοιτητές που βρισκόταν εκεί μην αφήνοντάς τους να προσεγγίσουν το γραφείο του διευθυντή για να διαμαρτυρηθούν.
Η παραπάνω κατάσταση, όπως περιγράφηκε δε μας προκαλεί καμία έκπληξη. Ο ΟΑΣΘ είναι ιδιωτική εταιρία που συνάπτει συμβάσεις με το ελληνικό δημόσιο και το μόνο που προσπαθεί να κάνει είναι να διασφαλίσει το υπερκέρδος των μετόχων του, το οποίο το βγάζει εις βάρος μας. Συγκεκριμένα Το 2008, ο ΟΑΣΘ υπογράφει-ανανεώνει τη σύμβαση του, η οποία δέχεται ανανεώσεις από το 1957 που ορίζει ότι η συμφωνία παρατείνεται για 2 χρόνια μετά από την ολοκλήρωση των έργων του μετρό Θεσσαλονίκης! Η σύμβαση παραχώρησης με το κράτος, εξασφαλίζει πως το κέρδος των μετόχων θα είναι σταθερό, ότι κι αν συμβαίνει. Αυτό σημαίνει ότι ανεξάρτητα από το αντίτιμο του εισιτηρίου (είτε είναι 20 είτε 30 λεπτά) ο ΟΑΣΘ έχει εξασφαλισμένο κέρδος κάθε χρόνο και μάλιστα υπέρογκο! Αυτό επίσης συνεπάγεται ότι ακόμη κι αν οι επιβάτες/ριες δεν κόβουν εισιτήριο ο ΟΑΣΘ δεν επιβαρύνεται, παρόλο που προσπαθεί να μας πείσει για το αντίθετο προκειμένου να στρεφόμαστε ο ένας ενάντια στον άλλο, αντί να διεκδικήσουμε όλες/οι δημόσιες δωρεάν μεταφορές.
Μάλιστα, τα τελευταία χρόνια, είτε εξυπηρετούνται σωστά οι επιβάτες, είτε όχι, το επιχειρηματικό κέρδος ανέρχεται σε 16,5 εκατομμύρια ευρώ κατά έτος. Ποιός πληρώνει τις ζημιές; Φυσικά η πληττόμενη κοινωνική πλειοψηφία. Είτε άμεσα, είτε έμμεσα. Άμεσα, με αυξήσεις εισιτηρίων για να καλυφθεί η ζημιά από τα χρηματιστηριακά παιχνίδια του ΟΑΣΘ (από το 2009 μέχρι το 2014 το απλό εισιτήριο από 0,50 ευρώ, διπλασιάστηκε σε 1 ευρώ). Έμμεσα, με την αντισταθμιστική καταβολή, δηλαδή τη δημόσια χρηματοδότηση που λαμβάνει ο ΟΑΣΘ κάθε χρόνο. Αυτή με βάση τα στοιχεία του υπουργείου οικονομικών είναι 616.551.319 ευρώ για την πενταετία 2009-2013, ενώ από το 2014 μέχρι το 2017 θα λάβει επιπλέον 235.366.491 ευρώ!
Καμιά τέτοια κατάσταση δεν θα μείνει αναπάντητη. Το φοιτητικό κίνημα απάντησε, απαντά και θα συνεχίζει να απαντά ακόμη και όταν γίνονται προσπάθειες φίμωσής του. Δεν μπορούμε να μιλάμε για δωρεάν και δημόσια παιδεία όταν οι φοιτητές δεν μπορούν να έχουν δωρεάν σίτιση, στέγαση και μεταφορές. Είναι αυτό που ονομάζουμε φοιτητική μέριμνα. Σήμερα στο πλαίσιο της καπιταλιστικής κρίσης, η διάλυση των κεκτημένων νεολαίας και εργαζόμενων, μετακυλύει ένα τεράστιο οικονομικό βάρος στις πλάτες μας, προκειμένου να διασφαλιστεί και να διευρυνθεί το πεδίο κερδοφορίας του κεφαλαίου (βλ. εργολαβίες, ιδιωτικοποιήσεις κλπ). Σήμερα, περισσότερο από ποτέ υπάρχει ανάγκη όχι απλά να υπερασπιστούμε τα κεκτημένα μας, αλλά να τα διευρύνουμε. Τη στιγμή που γίνεται μια τέτοιου μεγέθους επέλαση στις ζωές μας, με την ανεργία και την επισφάλεια να περιγράφει τη γενιά μας, τη φοροεπέλαση του νέου ασφαλιστικού, τη διάλυση και ιδιωτικοποίηση κάθε κοινωνικού αγαθού, τη στιγμή δηλαδή που βρισκόμαστε σε τέτοια οικονομική ασφυξία, πρέπει οργανωμένα να διεκδικήσουμε όσα έχουμε ανάγκη προκειμένου όχι απλά να επιβιώσουμε, αλλά και να ζήσουμε. Οι φοιτήτριες/τες με ασπίδα τους φοιτητικούς συλλόγους και μαζί με ανέργους, μετανάστες, εργαζομένους να διεκδικήσουμε, λοιπόν, στο πλαίσιο ενός γενικότερου αγώνα, και δημόσιες και δωρεάν μεταφορές, μακριά από τα μονοπώλια των ιδιωτικών εταιριών, ακριβώς γιατί αυτή η συνθήκη αποτελεί όρο-προϋπόθεση για να σπουδάσουμε (όπως και οι υπόλοιπες πτυχές της φοιτητικής μέριμνας).
Δεν τρομοκρατούμαστε με τέτοιου χαρακτήρα επιθέσεις και είμαστε αποφασισμένες/οι να συνεχίσουμε τον αγώνα μας για την ευθεία σύγκρουση με τα συμφέροντα των μονοπωλίων και το δικαίωμά μας για δωρεάν μεταφορές για όλους μέχρι το τέλος. Διεκδικούμε δωρεάν μεταφορές για ανέργους/ες, φοιτητές/ριες, μετανάστες/ριες και συνολικά όσους/ες πλήττονται από τις κυρίαρχες πολιτικές.
Ενάντια στο μονοπώλιο του ΟΑΣΘ, δημόσιες και δωρεάν, ποιοτικές μεταφορές για όλες/ους! Το δικαίωμά μας στην δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση και τις δημόσιες και δωρεάν μεταφορές, δεν θα θυσιαστεί για τις ανάγκες του κεφαλαίου!

*να τονίσουμε επίσης ότι, μέσα σε αυτή την παράνοια, δεν ήταν λίγα και τα περιστατικά φοιτητών και ανέργων που έφταναν στον ΟΑΣΘ (χωρίς να γνωρίζουν για την παρέμβαση των φοιτητικών συλλόγων) για να διαμαρτυρηθούν για την αδικαιολόγητη επιβολή προστίμου ή την αδικαιολόγητη μη διαγραφή του.

Δημόσια και δωρεάν φοιτητική μέριμνα και παιδεία για όλες/ους!


ΕΑΑΚ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ