ΟΙ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΙ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΙ ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΟΥΝ!!!

ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΝΑ ΑΚΟΥΣΤΕΙ ΚΑΛΑ

Ο ΝΕΟΣ ΝΟΜΟΣ ΠΛΑΙΣΙΟ ΘΑ ΜΕΙΝΕΙ ΣΤΑ ΧΑΡΤΙΑ

Το ψέμα της εξυγίανσης του κράτους και του δημοσίου είναι μια τακτική που έχει λύσει ουκ ολίγες φορές τα χέρια της κυβέρνησης στην προσπάθεια της να δικαιολογήσει όσο πιο λεπτά μπορεί μία σειρά μέτρων που έχει περάσει τα τελευταία χρόνια. Προφανώς και το μεγαλύτερο μιντιακό όπλο της δεν θα μπορούσε να μη χρησιμοποιηθεί και για την ψήφιση και την εφαρμογή του νόμου Διαμαντοπούλου για την τριτοβάθμια εκπαίδευση. Ο νόμος λοιπόν αυτός προέβλεπε την κατάργηση του πτυχίου και την αντικατάσταση του από ένα άθροισμα πιστωτικών μονάδων, την διάσπαση των σπουδών σε bachelor και master, τις διαγραφές φοιτητών στα ν+2 έτη, την εισαγωγή του συμβουλίου ιδρύματος στην διοίκηση του πανεπιστημίου, μία γενναία υποχρηματοδότηση όσον αφορά κυρίως τις φοιτητικές παροχές ενώ ταυτόχρονα προέβλεπε και την χρηματοδότηση των σχολών με βάση το σκορ της στην εξωτερική αξιολόγηση.

Και όλα αυτά πάντα υπό τον φανταχτερό «μανδύα» της εξυγίανσης, της καλύτερης κατάρτισης των φοιτητών και του εκσυγχρονισμού. Η αλήθεια είναι ότι βλέποντας την ψήφιση του νόμου αυτού να συμβαδίζει με την ψήφιση μνημονίων, μεσοπρόθεσμων και άλλων εξευτελιστικών για την ανθρώπινη αξιοπρέπεια νόμων, δημιουργείται μία αίσθηση «σύμπτωσης», που προκαλεί την υποψία ότι η καλή προαίρεση ήταν το τελευταίο πράγμα που συνέβαλε στην σύνθεση του νομοσχεδίου του υπουργείου παιδείας.

Το γεγονός ότι αυτή η κουβέντα επανέρχεται στο προσκήνιο είναι πλέον η οργανωμένη προσπάθεια της κυβέρνησης να εφαρμόσει τον νόμο εισάγοντας τους εσωτερικούς κανονισμούς των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων. Οι πρότυποι εσωτερικοί κανονισμοί αποτελούν στην ουσία το καταστατικό λειτουργίας της κάθε σχολής που έρχεται να εφαρμόσει κατά γράμμα τον νόμο Διαμαντοπούλου. Θα προσπαθήσουμε να αναλύσουμε την κάθε διάταξη του κανονισμού, την αλλαγή της φοιτητικής καθημερινότητας μετά από αυτούς καθώς και τον τρόπο με τον οποίο αυτοί έρχονται να συνδέσουν το πανεπιστήμιο με τις ανάγκες του κεφαλαίου από κάθε πλευρά. Συγκεκριμένα προβλέπεται:

1. Σπάσιμο κύκλου σπουδών σε bachelor και master και διάλυση των επαγγελματικών δικαιωμάτων:

Προωθείται η κατάργηση του ενιαίου κύκλου σπουδών σε δύο κύκλους (4+1 ή 4+2). Προϋπόθεση για την μετάβαση από το έναν κύκλο σπουδών στον άλλο θα είναι η συμπλήρωση ενός συγκεκριμένου αριθμού πιστωτικών μονάδων και συμπληρωματικά εξετάσεις ή καταβολή διδάκτρων. Το μέτρο αυτό δεν είναι κάτι καινούριο άλλα έρχεται να συμβαδίσει με τις απαιτήσεις τις Ε.Ε. όπως αυτές διατυπώθηκαν στη συνθήκη της Μπολόνια για την τριτοβάθμια εκπαίδευση. Αφενός ο ίδιος ο διαχωρισμός του κύκλου σπουδών δημιουργεί μελλοντικούς εργαζομένους είτε υποεξειδικευμένους είτε υπερεξειδικευμένους, οι οποίοι όπως και να έχει θα έχουν πολύ αποσπασματική γνώση και επίβλεψη επί της παραγωγικής διαδικασίας, ενώ παράλληλα καταλύεται κάθε προοπτική συλλογικής διεκδίκησης των μελλοντικών εργαζομένων, αφού πλέον δεν θα υπάρχει λ.χ. πτυχίο Ιατρικής αλλά άνθρωποι που έχουν σπουδάσει Ιατρική και έχουν συλλέξει διαφορετικό αριθμό μονάδων και συνεπώς θα κληθούν να στελεχώσουν ανομοιογενείς θέσεις εργασίας ανάλογα με τα προσόντα τους. Αφετέρου η εισαγωγή εξετάσεων ή ακόμα και διδάκτρων δημιουργούν ταξικούς φραγμούς αφού μόνο όσοι έχουν την οικονομική δυνατότητα ή την «πολυτέλεια» να αφήσουν μία λιγότερη καλοπληρωμένη θέση για να συνεχίσουν να σπουδάζουν ώστε να προσθέσουν και άλλες πιστωτικές μονάδες στον τίτλο τους θα συνεχίζουν.

2. Διαγραφές φοιτητών:

Πλέον με την ισχύ των εσωτερικών κανονισμών και την επιβολή τους από τον οργανισμό οι φοιτητές θα έχουν τη δυνατότητα να παρακολουθούν το πρόγραμμα σπουδών για τέσσερα μόνο εξάμηνα μετά την περαίωση των ετών που προβλέπονται. Για να σκεφτούμε: μήπως αυτό το «ξεσκαρτάρισμα» στην ουσία δημιουργεί ακόμα περισσότερους ταξικούς φραγμούς αφού για να καταφέρνει ένας φοιτητής να σπουδάζει μπορεί να χρειάζεται να εργαστεί και να του είναι αδύνατο να τελειώσει τη σχολή στα 8 χρόνια; Εδώ βέβαια πρέπει να επισημάνουμε πως οι φοιτητές μετά το ν+2 δεν κοστίζουν τίποτε στο δημόσιο και στο πανεπιστήμιο και οι διαγραφές γίνονται μόνο για τον καλύτερο βαθμό στην εξωτερική αξιολόγηση καθώς και για την εντατικοποιήση των σπουδών.

Εκτός από αυτό θα διαγράφονται και φοιτητές οι οποίοι θα κόβονται 6 φορές σε ένα μάθημα. Για την ακρίβεια αν κάποιος κοπεί σε ένα μάθημα 3 φορές θα περνάει από εξεταστική επιτροπή τριών μελών στην οποία δε θα συμμετέχει ο καθηγητής. Εάν κοπεί ο φοιτητής και από την επιτροπή 3 φορές τότε θα διαγράφεται.

Αυτοί οι κανόνες έχουν ως μόνο στόχο την εντατικοποίηση των φοιτητών , την αδυναμία τους να ασχολούνται με τις συλλογικές διαδικασίες και τη συλλογική υπεράσπιση των δικαιωμάτων τους.

3. Ανταποδοτικές υποτροφίες – φοιτητικά δάνεια

Ο νόμος λέει : το ίδρυμα χορηγεί σε φοιτητές του βραβεία και υποτροφίες, με κριτήριο την επίδοσή τους στις σπουδές. Οι φοιτητές πρώτου κύκλου σπουδών έχουν δικαίωμα να λάβουν άτοκο εκπαιδευτικό δάνειο από πιστωτικά ιδρύματα (τράπεζες ) της χώρας, με εγγύηση του ελληνικού δημοσίου.

Το πανεπιστήμιο χορηγεί σε σύμπραξη με τις τράπεζες, δάνεια στους φοιτητές με βάση ανταποδοτικά κριτήρια, δηλαδή ανάλογα με το πόσο συνεπείς (=εντατικοποιημένοι) είναι στις σπουδές τους. Έχουν όμως υποχρέωση να τα αποπληρώσουν είτε με τον πρώτο τους μισθό – χρεώνοντάς τους στην ουσία για μια ζωή, είτε με εργασία σε θέσεις του πανεπιστημίου με απροσδιόριστο μισθό και εργασιακές σχέσεις καλύπτοντας το κενό των διοικητικών υπαλλήλων που έχουν απολυθεί.

Σημειωτέο σε περίπτωση που το εκάστοτε τμήμα έχει ιδρύσει προγράμματα «αριστείας» (ανταποδοτικές υποτροφίες ) , προγράμματα « δια βίου μάθησης» (επί πληρωμή σεμινάρια με ECTS) και προγράμματα «σύντομου κύκλου σπουδών» θα έχει καλύτερη αξιολόγηση και κατά συνέπεια αυξημένη χρηματοδότηση.

4. Κόβονται και τα συγγράμματα!

Βάσει του νόμου : διδακτικό σύγγραμμα θεωρείται κάθε έντυπο ή ηλεκτρονικό βιβλίο (…), το οποίο ανταποκρίνεται στο γνωστικό αντικείμενο ενός μαθήματος και καλύπτει ολόκληρο ή το μεγαλύτερο μέρος της ύλης

Ουσιαστικά τη θέση των βιβλίων έρχονται να πάρουν τα ηλεκτρονικά συγγράμματα που θα πρέπει να τα εκτυπώνουμε με δικά μας χρήματα ( κάτι που ήδη κάνουμε σε μερικά μαθήματα), προσθέτοντας ένα ακόμα δυσβάσταχτο βάρος σε όσους ήδη δυσκολεύονται να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους.

5. Εισαγωγή νέων οργάνων διοίκησης και επαναπροσδιορισμός των εξουσιών

Η πραγματική συγκέντρωση των εξουσιών βρίσκεται στο Συμβούλιο του Ιδρύματος (το συμβούλιο ιδρύματος έχει τον τελευταίο λόγο σε ζητήματα εσωτερικού κανονισμού, προϋπολογισμού, προγραμμάτων σπουδών, πειθαρχικών και συνεργασιών του ιδρύματος με ιδιώτες και επιχειρήσεις ή το κράτος). Επίσης ορίζεται η δυνατότητα πειθαρχικής δίωξης σε φοιτητές με την εντολή των Πειθαρχικών Συμβουλίων. Η Επιτροπή Δεοντολογίας φαίνεται να έχει διπλό ρόλο : αφενός να προστατέψει το «ιερό» δικαίωμα στην πνευματική ιδιοκτησία και αφετέρου να ορίσει ένα ηθικό-ιδεολογικό πλαίσιο λειτουργίας και συμπεριφοράς το οποίο οφείλουν να υπακούν τα μέλη του ιδρύματος.

Απέναντι σε αυτά, το φοιτητικό κίνημα πρέπει να βγει ενιαίο και με συνολικό αγώνα τόσο για τη μη ψήφιση των εσωτερικών κανονισμών όσο και συνολικής ανατροπής του νόμου να βαδίσει στις αγωνιστικές παρακαταθήκες των καταλήψεων του 2006-07 και του 2011, του μπλοκαρίσματος των συμβουλίων ιδρύματος και του κοινού αγώνα με όλα τα αγωνιζόμενα κομμάτια εντός και εκτός του πανεπιστημίου.

ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΤΩΝ ΑΝΑΓΚΩΝ ΜΑΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΩΝ ΑΝΑΓΚΩΝ ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ!

ΟΛΟΙ ΣΤΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΟΥ Σ.Φ.Ι.ΑΠΘ ΣΤΙΣ 11 ΜΑΡΤΙΟΥ 15:00 ΣΤΟ ΑΜΦΙΘΕΑΤΡΟ ΑΝΑΤΟΜΕΙΟΥ!

ΟΛΗ Η ΕΞΟΥΣΙΑ ΣΤΙΣ ΓΕΝΙΚΕΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ.