ΠΟΙΟΣ ΥΠΟΝΟΜΕΥΕΙ(ΤΕΛΙΚΑ) ΤΙΣ ΓΕΝΙΚΕΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ;

Την περασμένη βδομάδα, συγκεκριμένα την Τρίτη 1/3, ο σύλλογος πραγματοποίησε γενική συνέλευση συζητώντας θέματα όπως το ασφαλιστικό, το προσφυγικό, ζητήματα σχολής αλλά και ζητήματα ευρύτερα του ΑΠΘ, όπως για τη λέσχη σίτισης και τους απολυμένους εργολαβικούς. Για όλα αυτά τα ζητήματα η γενική συνέλευση πήρε συγκεκριμένες αποφάσεις και προχώρησε σε αντίστοιχες δράσεις απαντώντας με μία συνολική λογική, καθώς κανένα ζήτημα δεν είναι ασύνδετο με το άλλο.

Αντιλαμβανόμαστε τη γενική συνέλευση ως το ανώτατο όργανο του συλλόγου και γι' αυτό παλεύουμε κάθε στιγμή. Αυτό δεν είναι ένα στείρο τσιτάτο ή μια κενή ρητορεία, και για το λόγο αυτό πρέπει να απαντάμε σε κάθε κίνήση που υπονομεύει τις γενικές συνελεύσεις και τις αποφάσεις τους.

Τη Δευτέρα 7/3 η Π.Κ.Σ. Κάλεσε ΔΣ καλώντας σε τοποθέτηση του συλλόγου και αντίστοιχη δράση για το προσφυγικό. Πριν μας γεννηθεί η απορία “γιατί ο σύλλογος να πάρει μια απόφαση μέσω ΔΣ για το προσφυγικό όταν πριν λίγες μέρες το ζήτημα αυτό συζητήθηκε στη γενική συνέλευση;”, η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ κατέθεσε και αυτή ψήφισμα για το προσφυγικό με μια “πολιτική” τοποθέτηση που θέλει να χωρίζουμε τους μετανάστες σε νόμιμους και παράνομους, που εκθειάζει την Ευρωπαική Ένωση και το ευρωπαικο όνειρο αλλά από την άλλη “στεναχωριέται” για τον πόλεμο στη Μέση Ανατολή ( βέβαια ας μη ξεχνάμε ότι οι ΔΑΠίτες έχουν δηλώσει περίτρανα και με περηφάνια ότι είμαστε μέλη του ΝΑΤΟ). Όμως, σκόπιμα καλύπτει το γεγονός πως οι πόλεμοι στη Μ.Ανατολή είναι αποτέλεσμα των πολιτικών ΕΕ-ΝΑΤΟ και ευρύτερα των ιμπεριαλιστικών μηχανισμών και αντιθέσεων. Η ΔΑΠ επίσης είναι αυτή που πανελλαδικά στους συλλόγους προωθεί την αποπολιτικοποίηση και τον ατομικό δρόμο, καλλιεργώντας τον ανταγωνισμό μεταξύ φοιτητών, λέγοντας πως πρέπει να ασχολούμαστε μόνο με τα μαθήματά μας. Όμως, το πως και αν θα σπουδάσουμε και με τι όρους δεν είναι ασύνδετο με τα πολιτικά ζητήματα που προκύπτουν εντός και εκτός σχολής.

Τέτοιες δράσεις και κινήσεις υπονομεύουν τις διαδικασίες των γενικών συνελεύσεων και αμφισβητούν τις αποφάσεις που παίρνονται! Πόσο μάλλον όταν αυτές βάζουν ένα πολιτικό πλαίσιο που μόνο μίσος και ξενοφοβία μπορεί να γεννήσει για τους μετανάστες ή στην καλύτερη “(ψευτο)οίκτο για ανθρώπους κατώτερης κατηγορίας” (βλ. ΔΑΠ).

Σε καμία περίπτωση η ΔΑΠ και η ΠΚΣ δε μπαίνουν στην ίδια κατηγορία καθώς η ΔΑΠ αποτελεί τον συστημικό λόγο, ρητορεία και πρακτική μες στα πανεπιστήμια. Από την άλλη βέβαια είναι άξιο απορίας όταν μια αριστερή δύναμη όπως η ΠΚΣ όπου πριν από λίγο καιρό κατηγορούσε το σχήμα πως εκφυλίζει τις Γενικές Συνελεύσεις, πως εν τέλει στην “εκφυλιστική κατ' αυτή” διαδικασία συνέλευση της Τρίτης 1/3, έμεινε και τη στήριξε (και καλά έκανε), αλλά μετά κάλεσε ΔΣ που θα ερχόταν σε αντιπαράθεση με τις αποφάσεις της συνέλευσης. Είναι τελικά αριστερισμός το να λες “όλη η εξουσία στις γενικές συνελεύσεις” ή ο πραγματικός δρόμος για να δίνεις αγώνες;

Τα συμπεράσματα δικά σας..