Τρίτη 7 Ιουνίου 2016

ΛΑΟΠΟΥΛΕ, ΜΗΤΚΑ (ΚΑΙ ΛΟΙΠΟΙ ΦΟΡΕΙΣ) ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ και τους ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ

Το απόγευμα της 31/5 συναντήσαμε ένα γκρουπ προσφύγων στη Καμάρα. Αποφασίσαμε, αφού οι άνθρωποι αυτοί δεν είχαν ούτε νερό, να τους μεταφέρουμε στο πανεπιστήμιο, που για εμάς αποτελούσε ΠΑΝΤΑ χώρο ασύλου, χώρο που κάθε κατατρεγμένος άνθρωπος και ιδέα θα μπορεί να δρα και να δημιουργεί ελεύθερα, όσο και καταπιεστική να είναι γι'αυτόν η κοινωνία. Εκεί (κάτω από τη θεολογική) τους προσφέραμε νερό και ταυτόχρονα επικοινωνήσαμε με μέλη του Συντονισμού σωματείων, συλλόγων και συλλογικοτήτων για το Προσφυγικό-Μεταναστευτικό, καθώς και με άλλες αλληλέγγυες δομές για να εξασφαλίσουμε την διανυκτέρευση τους. Στη συνέχεια, και συζητώντας μαζί τους, μάθαμε ότι τους είχαν διώξει από την Ειδομένη (το λίκνο του δυτικού πολιτισμού για άλλους) και τους απαγόρεψαν την είσοδο στο κάμπ που είχαν σκοπό να πάνε.
Ενώ η νύχτα έφτανε, ξαφνικά συνειδητοποιούμε ότι ένας φύλακας του ΑΠΘ κατ' εντολή του Λαόπουλου διώχνει τους πρόσφυγες από το χώρο του πανεπιστημίου. Με τη πρόφαση ότι δεν μπορεί να εγγυηθεί την ασφάλεια τους τη νύχτα και ότι στο πάρκο δίπλα στη ΧΑΝΘ θα ήταν καλύτερα να περάσουν το βράδυ (!!!) προσπάθησε να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα, ώσπου έφτασε ο αντιπρύτανης  Λαόπουλος. Το σημαντικότερο ήταν πως μιλούσε για τους πρόσφυγες σαν να ήταν κάποιο δέμα ή ένας λεκές, δηλαδή τον ένοιαζε μόνο να φύγουν από μπροστά του, να μη βρίσκονται στο ΑΠΘ. Εκφραζόταν με τελείως αναντίστοιχο τρόπο από εκείνον που επέβαλε η κατάσταση και αναγνώριζε το ΑΠΘ σαν φρούριο.
Φρούριο φυσικά αφού επαναλάμβανε συνεχώς πως το πανεπιστήμιο υπάρχει μόνο για τους φοιτητές και για τους καθηγητές και κάνεις άλλος δεν μπορεί να έρχεται στους χώρους του. Είπε ότι άσυλο δεν υπάρχει και ότι δεν μπορούμε να διακόπτουμε την λειτουργία του πανεπιστημίου εν μέσω εξεταστικής(;;).Αφού αντιπαρατεθήκαμε για λίγο, τον παρατήσαμε στον δικό του ανελεύθερο κόσμο και συνεχίσαμε για να βρούμε τους πρόσφυγες που πραγματικά είχαν ανάγκη εκείνη τη στιγμή.
Στο πάρκο της ΧΑΝΘ είχαμε μια άλλη πρόκληση. Όσο καθίσαμε (ούτε μια ώρα) πρόλαβε και ήρθε μια κλούβα με ΜΑΤ και μας έκαναν μια «επίσκεψη». Από όσα μάθαμε, έγινε καταγγελία από τα διπλανά μαγαζιά, με τα οποία δεν υπήρχε καν οπτική επαφή. Η δουλειά τους ήταν καθαρά διεκπαιρεωτικη όποτε και μας ακολούθησαν μέχρι την παραλία για να έχουν το κεφάλι τους ήσυχο και αυτοί πως έκρυψαν κάτω από το χαλάκι τα σκουπίδια για να μη τα βλέπει κανείς. Μάλιστα μας σύστησαν να πάμε στα "σκοτεινά θεματικά πάρκα" της παραλίας για να μην έχουμε πρόβλημα. Έτσι αντιμετωπίζεται το προσφυγικό από την Ελληνική Αστυνομία το 2016. Ή έτσι ή με βίαιες εκκενώσεις.
Τελικά οι πρόσφυγες εγκαταστάθηκαν προσωρινά σε κάποιον χώρο (ο οποίος δεν πληροί όλες τις προϋποθέσεις αξιοπρεπούς διαβίωσης ωστόσο) και είναι καλά. Κερδίσαμε το στοίχημα της αντιμετώπισης της εχθρικής κοινωνίας και του οργανωμένου κράτους και το κάναμε με βάση τις αρχές της ταξικής αλληλεγγύης και της αξιοπρέπειας των λαών. Τις αρχές εκείνες που αναγνωρίζουν ότι το δικαίωμα στη ζωή του συνανθρώπου μας που διώχνεται από το σπίτι του είναι πάνω από τα πάντα. Πάνω από τη προσωπική μας ζωή, πάνω από τον Λαόπουλο και τον κάθε Λαόπουλο και φυσικά πάνω από τη λογική της ανάθεσης της λύσης σε ένα κράτος που τους αντιμετωπίζει σαν παρείσακτους ή άκομα χειρότερα σαν εμπορεύματα ανταλλαγής με "μια καλή συμφωνία με την Ε.Ε."
Όσο υπάρχει καπιταλισμός και παίρνει την επιλογή να κάνει πόλεμο για να επιβιώσει της κρίσης του, τόσο θα υπάρχουν καταδυναστευμένοι πληθυσμοί και δεν μπορούμε παρά να τους αγκαλιάσουμε γιατί έχουν ζήσει όλη τη κτηνώδια του συστήματος αυτού. Και επειδή το κεφάλαιο δεν γνωρίζει έθνη αλλά χτυπά πάντα τους αδύναμους, τους εργάτες και τους ανυπεράσπιστους δεν μπορούμε να μην αναγνωρίσουμε στα πρόσωπα τους τις δικές μας ανάγκες για ζωή στο μπόι των ανθρώπων, χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση.
Όσο για τον Λαόπουλο δεν θα μπορούσαμε να του απαντήσουμε όπως θέλαμε με βάση τη κατάσταση που είχαμε να διαχειριστούμε. Αλλά θέλουμε. Θέλουμε πολύ να του εξηγήσουμε γιατί το άσυλο υπάρχει και θα υπάρχει όσο το πολεμάει. Γιατί πάντα θα υπάρχουν άτομα που θα βάζουν το συλλογικό πάνω από το ατομικό συμφέρον και θα το αναζητούν μέσα από όσα εμπόδια και να βάζει η αναδιάρθρωση που ευαγγελίζεται. Γιατί όσο και αυτή να επεκτείνεται μαζί με μια καθημερινότητα που δυσκολεύει τους όρους διαβίωσης και σπουδών μας, δεν πρέπει  να αλλάξει τη νεολαία. Τη νεολαία που είναι δημιουργική (και οχι παραγωγική με τους δικούς του όρους) και έρχεται πάντα να κάνει ρήξεις και να ανατρέπει τη βαρβαρότητα που καθημερινά μας επιβάλλουν.

ΟΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΤΗΣ ΓΗΣ ΟΙ ΚΟΛΑΣΜΕΝΟΙ
ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ ΞΕΝΟΙ ΕΡΓΑΤΕΣ ΕΝΩΜΕΝΟΙ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου