τρελοΠΚΣ με Κόκκινα ΔΣ

Την Πέμπτη 8/6, στο μετεκλογικό ΔΣ το οποίο πραγματοποιήθηκε, γίναμε μάρτυρες ενός γεγόνοτος που πλέον δε μας εκλπήσσει όσον αφορά την ΠΚΣ και την αντίληψή της για το φοιτητικό κίνημα. Όπως ορίζεται, βάσει εκλογικών συσχετισμών η τρίτη δύναμη του συλλόγου, γίνεται και ο γραμματέας του συλλόγου (εκτός κι αν υπάρξει κάποια άλλη πρόταση). Παρόλο που εμείς ως σχήμα, ΚΑΡΦΙ-ΕΑΑΚ, ήμασταν τρίτη δύναμη, η ΔΑΠ, όπως και η ΠΚΣ, επέμεναν στην ονομαστική δήλωση αντιπροσώπων, κάτι το οποίο μας βρίσκει κάθετα αντίθετους. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα η ΔΑΠ να προτείνει, και να στηρίξει από πίσω της η ΠΚΣ, γραμματέας του συλλόγου να είναι κάποιος από την επόμενη από μας δύναμη(κάτι το οποίο πέρασε με υπερ από δαπ και πκς). Έτσι λοιπόν, με τις ευχές ΔΑΠ και ΠΚΣ η γραφειοκρατία μπήκε πάνω από όλα και η αντίληψή τους για φοιτητικούς συλλόγους που θα λειτουργούν με αντιπροσώπους φάνηκε στην επιφάνεια ( και πάλι), πόσο μάλλον για τη ΔΑΠ-ΝΔΦΚ που δεν ενδιαφέρεται καν και πολεμάει με κάθε μέσο κινηματικές διαδικασίες των συλλόγων.

Είμαστε κάθετα αντίθετοι με μια λογική που θέλει αντιπροσώπους στο κίνημα, την ίδια στιγμή που υπάρχει η δυνατότητα, και γι αυτό παλεύουμε, οι σύλλογοι να οργανώνονται απ τα κάτω μέσω των γενικών τους συνελεύσεων. Η ΠΚΣ είναι αυτή η δύναμη η οποία ταυτίζει την εκλογική της ενδυνάμωση με κινηματική ανάταση των συλλόγων, συνδεοντάς τα γραμμικά, χωρίς να μας έχει αποδείξει το πως οι σύλλογοι στους οποίους «αναρριχήθηκε» εκλογικά από την επόμενη μέρα ήταν στην πρώτη γραμμή των αγώνων πλάι σ’ένα ανεξάρτητο ταξικό εργατικό κίνημα. Καλλιεργεί την ανάθεση και ότι μόνο με μια ενίσχυση της παράταξής τους θα λυθούν τα πρόβλήματα. Πού είναι αυτή η «μαζική απήχηση» όταν τα τελευταία χρόνια η ΠΚΣ στη σχολή εμφανίζεται στις γενικές συνελεύσεις δι αντιπροσώπων; Πως τιμώνται οι αγώνες του ΚΚΕ όταν η νεολαία του κόμματος σε ΔΣ κάνει συνεννολησεις με τη ΔΑΠ-ΝΔΦΚ;

Πολλά τα ερωτήματα, αλλά μάλλον ρητορικά... Η πολιτική επιλογή για αγώνες χαμηλής έντασης και ήττας, η επιλογή για πορείες-πυροτεχνήματα ( αντιπολεμική πορεία 10 μέρες ΜΕΤΑ τη σύνοδο κορυφής Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ) χωρίς πραγματικό επίδικο, είναι μάλλον πάγια πολιτική του συγκεκριμένου χώρου. Δεν περιμένουμε να αλλάξει. Όποιος στηρίζει το ΚΚΕ και την ΠΚΣ ενισχύει τη λογική τους και αυτή την κατεύθυνση ήττας.

Η απάντηση βρίσκεται στους πραγματικούς αγώνες που ξεπηδάνε σε κάθε εργατικό χώρο και στις σχολές που δεν καπελώνονται αλλά ενισχύονται ή και ξεκινούν με τη βοήθεια πολιτικών χώρων, που δεν αναζητούν την εκλογική ενίσχυσή τους και μόνο, αλλά δίνουν τη μάχη κάθε μέρα για ένα ανατρεπτικό και ριζοσπαστικό κίνημα σε αντικαπιταλιστική τροχιά, οργανωμένο σε δικές του ανεξάτητες από το κράτος δομές και δομές που δεν εξυπηρετούν κομματικές γραμμές, αλλά ζυμώνουν κάθε αντίληψη που θέλει να κινείται σε αυτή την κατεύθυνση και να συντονίζεται.

Γι’αυτό και την Πέμπτη θα είμαστε στην αντιπολεμική πορεία, γι’ αυτό και κάθε μέρα δε θα πάμε βήμα πίσω από το «όλη η εξουσία στις γενικές συνελεύσεις» χωρίς προσωποπαγείς αντιλήψεις και αρχηγοκεντρισμό.