ΤΟ ΛΕΥΚΟ ΤΗΣ ΔΑΠ «ΜΑΥΡΙΖΕΙ» ΤΟΥΣ ΣΥΛΛΟΓΟΥΣ

Καλά καλά δυο μέρες δεν έχουν περάσει στο νέο εξάμηνο και φάνηκε για άλλη μια φορά το πραγματικό πρόσωπο της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ. Συγκεκριμένα, στο ΔΣ της Τρίτης 16/2, η ως γνωστόν «καταδικάζω τη βία απ όπου κι αν προέρχεται» ΔΑΠ-ΝΔΦΚ έτρεξε να δηλώσει την αγωνία της για τα φαινόμενα βίας και εγκληματικότητας στο χώρο του πανεπιστημίου, την ίδια στιγμή που μέλη της στην Αθήνα τραμπουκίζουν και απειλούν αγωνιστές, οι οποίοι παρεμβαίνουν στις σχολές τους. Ανάλογα περιστατικά με μέλη της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ να ξυλοκοπούν αγωνιστές έχουμε δει και στη Θεσσαλονίκη (βλ. Σχολή Θετικών Επιστημών).

Το ψήφισμά της πρότεινε την ενίσχυση των δυνάμεων security, ενώ αφήνει να εννοηθεί ότι και η παρέμβαση της αστυνομίας στα πανεπιστήμια είναι ευπρόσδεκτη προκειμένου να προληφθεί η «παραβατικότητα» εντός του. Επικαλείται τα ίδια επιχειρήματα που χρησιμοποιεί η πρυτανεία για να οχυρώσει με μπράβους το πανεπιστήμιο, οι οποίοι ένα χρόνο πριν έδιωχναν με τη βία τους φοιτητικούς Συλλόγους από τις συγκλήτους στις οποίες και πήγαιναν για να επιβάλουν τα αιτήματά τους.  Κινείται ακριβώς στην ίδια κατεύθυνση με τον πρύτανη του ΕΚΠΑ Φορτσάκη που τώρα τελεί βουλευτής της ΝΔ (άλλωστε ΝΔ και ΔΑΠ πάνε μαζί) ο οποίος τον Νοέμβρη 2014 έστειλε τα ΜΑΤ στο πανεπιστήμιο απαγορεύοντας τους φοιτητικούς συλλόγους να υλοποιήσουν τις αποφάσεις των γενικών τους συνελεύσεων, προσπάθησε να επιβάλλει security στο πανεπιστήμιο και face control στις εισόδους των πανεπιστημίων.

Ωστόσο μάλλον οι ίδιοι είναι ιδιαίτερα επιλεκτικοί  στη βία που καταδικάζουν. Δε ξεχνάμε πως δυο μήνες πριν, όταν ένας συναγωνιστής και συμφοιτητής μας συνελήφθη καθώς πήγαινε σε αντιφασιστική πορεία, στο  ψήφισμα στήριξης και αλληλεγγύης που καταθέσαμε στο ΔΣ, η ΔΑΠ τοποθετήθηκε με το πολιτικότατο ΛΕΥΚΟ. Μάλλον για τη κρατική βία και καταστολή δεν έχει να πει και πολλά, πόσο μάλλον όταν η ίδια τοποθετείται υπέρ της αστυνομικής παρέμβασης μες στα πανεπιστημιακά Ιδρύματα και την ουσιαστική κατάργηση του ασύλου.

Σε όλα αυτά δε πρέπει να μένουμε αδιάφοροι και αδρανείς. Η πολιτική της ΔΑΠ και οι πρακτικές της μες στις σχολές αμαυρώνουν τους συλλογικούς αγώνες και τις ανυποχώρητες μάχες που έχουν δώσει οι φοιτητικοί σύλλογοι ενάντια στην μετατροπή των πανεπιστημίων σε «αποστειρωμένα» κάτεργα και αναιρούν τη συμβολή του φοιτητικού κινήματος σε ευρύτερους κοινωνικούς ριζοσπαστικούς αγώνες.