Η 7 του Μάη είναι και αυτή μια μέρα, αγώνας ταξικός αγώνας κάθε μέρα

Η περίοδος όπως διαμορφώνεται σήμερα αλλά και ως συνέχεια της πολιτικής του αστικού μπλοκ εξουσίας τα τελευταία χρόνια, χαρακτηρίζεται από τη βαρβαρότερη επιβολή των συμφερόντων του κεφαλαίου επί της εργατικής τάξης όπως αυτή διαμορφώνεται στον ελληνικό κοινωνικό σχηματισμό. Η παγκόσμια καπιταλιστική κρίση αποτελεί τον κυρίαρχο άξονα πάνω στον οποίο δομείται η έκφραση της κυβερνητικής πολιτικής στη χώρα μας. Οι βασικοί άξονες της πολιτικής αυτής καθορίζονται εν πολλοίς από εξωθεσμικούς παράγοντες (τρόικα, Δ.Ν.Τ.) και υπερεθνικούς σχηματισμούς (Ε.Ε.), ως κυρίαρχων σχηματισμών της αστικής τάξης και του κεφαλαίου. Με μια συνεχή καταστρατήγηση των κεκτημένων δικαιωμάτων και ελευθεριών προωθούν και εφαρμόζουν τα πιο ακραία μέτρα εναντίον του κόσμου της εργασίας. Με συνεχείς ιδιωτικοποιήσεις κρατικής περιουσίας (λιμάνια, αεροδρόμια, νερό, ΔΕΗ) προφασιζόμενοι την εξυγίανσή τους προάγουν αναβαθμισμένες συνθήκες για άντληση νέων κερδών από μεγάλους καπιταλιστικούς ομίλους μετακυλίοντας το κομμάτι του χρέους που είχαν δημιουργήσει από αυτές τις υπηρεσίες στα χαμηλότερα στρώματα της κοινωνίας. Χρησιμοποιώντας το δημόσιο χρέος και το «αδιέξοδο» των συνεχών δανεισμών αλλά και μεταφυσικές ρητορείες περί ελληνικής νοοτροπίας καταστρέφουν κάθε ίχνος κοινωνικού κράτους -κατακτήσεις προηγούμενων σημείων της ταξικής πάλης που προέκυψαν ως υποχώρηση του κεφαλαίου- εξαθλιώνοντας τεράστιο κομμάτι της κοινωνίας. Από την άλλη οι περικοπές μισθών και η τεράστια ανεργία προλεταριοποιούν χιλιάδες ανθρώπους ρίχνοντας το βιοτικό επίπεδο, πετώντας εργάτες στο κοινωνικό περιθώριο και οικογένειες στο δρόμο καταφέρνοντας να κάνουν την απογοήτευση και τη μοιρολατρία να μοιάζει στα μυαλά όλο και περισσότερων ανθρώπων ως φυσική συνέχεια της καθημερινότητάς τους.

Σε αυτά τα πλαίσια εντάσσονται και οι επιθέσεις (αναδιαρθρώσεις κατά τα λεγόμενά τους) σε παιδεία και υγεία. Οι πιο αυτονόητες αξίες για την ανάπτυξη της ανθρωπότητας μπαίνουν στο στόχαστρο του πιο παρασιτικού κομματιού της κοινωνίας στο όνομα μιας φαντασιακού τύπου ανάπτυξης. Το δικαίωμα για δωρεάν περίθαλψη μετατρέπεται σε οικονομικό πάρτι φαρμακευτικών κολοσσών και επιχειρηματιών υγείας (ιδιωτικές ασφάλειες, διαγνωστικά κέντρα, ιδιωτικά νοσοκομεία), ενώ με την καταλήστευση των ταμείων (χρηματιστηριακές τοποθετήσεις, παιχνίδια της αγοράς) μεγάλη μερίδα του κόσμου πετάχτηκε εκτός κοινωνικής ασφάλισης (περίθαλψη, συντάξεις) βιώνοντας την πολιτική επιλογή να μην του επιστραφούν αυτά τα οποία έχει δουλέψει. Το δικαίωμα της δωρεάν παιδείας μετατρέπεται σε κυνήγι χορηγών, διδακτικών μονάδων και συσσώρευση τυπικών προσόντων, απομακρύνοντας την παιδεία και την τριτοβάθμια εκπαίδευση από τις πραγματικές ανάγκες της κοινωνίας, διαμορφώνοντας έναν μελλοντικό εργαζόμενο πλήρως υποταγμένο στις ανάγκες της αγοράς (τόσο ως υποκείμενο άντλησης υπεραξίας, όσο και ως πειθήνιο και υπερεντατικοποιημένο σύγχρονο εργατικό δυναμικό) και καθιστώντας την παιδεία προνόμιο όσων μπορούν να την αγοράσουν.

Μέσα σε όλα αυτά είναι αδύνατο να μένουμε απαθείς, αδρανείς και να ενισχύουμε απόψεις ηττοπάθειας και ωχαδερφισμού, αλλά να ενισχύουμε με την παρουσία μας τις διαδικασίες των Γενικών Συνελεύσεων όπου παίρνοντας αγωνιστικές αποφάσεις θα αποτελούμε ένα από τα ισχυρότερα αναχώματα στις επιδιώξεις των εκάστοτε αστικών κυβερνήσεων. Ένα μικρό κομμάτι της μάχης όμως που έχουμε να δώσουμε μες τους φοιτητικούς μας συλλόγους περνάει μέσα από τη διαδικασία των φοιτητικών εκλογών. Και αν και ξέρουμε ότι «αν οι εκλογές μπορούσαν να αλλάξουν  τον κόσμο, θα ήταν παράνομες», αναγνωρίζουμε την ανάγκη να συμμετέχουμε σε αυτές, όχι μόνο για να μετρήσουμε τις δυνάμεις μας, αλλά επειδή νιώθουμε την αναγκαιότητα να υψώσουμε ένα ακόμη ανάχωμα σε αυτούς που θέλουν να απονομιμοποιήσουν τις Γενικές Συνελεύσεις και κάθε άλλη συλλογική διαδικασία μέσω κλειστών Διοικητικών Συμβουλίων.

Μέλη των φοιτητικών συλλόγων είναι ο καθένας μας. Το πώς όμως θα κινηθεί ο κάθε σύλλογος και θα διαλέξει είτε να υποταχθεί στις απαιτήσεις της κάθε κυβέρνησης είτε από την άλλη, να υπερασπιστεί κοινωνικά αγαθά και κεκτημένα δικαιώματα και ανάγκες των κατώτερων-πληττόμενων λαϊκών στρωμάτων, εναπόκειται ξεκάθαρα στο χέρι μας! Κάνοντας μια μικρή αναδρομή στο παρελθόν, βλέπουμε πως οι περισσότεροι σημερινοί φοιτητικοί σύλλογοι ιδρύθηκαν τα πρώτα χρόνια της  Μεταπολίτευσης, αμέσως μόλις δόθηκαν οι σχετικές συνδικαλιστικές ελευθερίες στα μέλη της ακαδημαϊκής κοινότητας, δίνοντας τη δυνατότητα ελεύθερης έκφρασης, σε έναν χώρο που πρωτοστάτησε στον αγώνα κατά της Δικτατορίας τα χρόνια που προηγήθηκαν. Από τότε μέχρι σήμερα οι σύλλογοι αυτοί πρωτοστατούν στην πολιτική δραστηριοποίηση των φοιτητών. Αν ανατρέξουμε στο πρόσφατο παρελθόν θα διαπιστώσουμε ότι είναι πολλά τα παραδείγματα κατά τα οποία οι φοιτητές μέσω των Φοιτητικών τους Συλλόγων και των δομών τους, κατάφεραν να βγάλουν νικηφόρα κινήματα ενάντια στη διάλυση του Πανεπιστημίου(νόμος Αρσένη, ν.Γιαννάκου κλπ). Η ύπαρξη δυνατών Φοιτητικών Συλλόγων έχει αποδείξει ότι μπορεί να φέρει τη φοιτητιώσα νεολαία σε θέση ισχύος, και της δίνει τη δυνατότητα να καθορίζει η ίδια τους όρους με τους οποίους θα επιβάλει τις ανάγκες της. Με λίγα λόγια  ο σύλλογος φοιτητών είναι το συλλογικό όργανο λήψης αποφάσεων των φοιτούντων στα Πανεπιστήμια ,είναι το νόμιμο σωματείο σου που συλλογικά παίρνει αποφάσεις για την υπεράσπιση και την διεκδίκηση των δικαιωμάτων σου.

ΜΙΑ ΨΗΦΟΣ ΔΕΝ ΦΕΡΝΕΙ ΤΗΝ ΑΝΟΙΞΗ

Δε θεωρούμε τις εκλογές ως το μοναδικό μέσο πάλης και πολιτικής έκφρασης, ούτε ότι αποτελούν την κινητήρια εκείνη δύναμη ανατροπής της κυρίαρχης πολιτικής. Παρόλα αυτά η στήριξη στα σχήματα της ΕΑΑΚ  σηματοδοτεί μια κατεύθυνση αναζωπύρωσης  των συλλογικών διαδικασιών και μαζικοποίησης των γενικών συνελεύσεων σε κινηματική συχνότητα. Δεν σε καλούμε να στηρίξεις ΕΑΑΚ σε μια λογική αντιπροσώπευσης. Δεν είμαστε εδώ για να αλλάξουμε τα πράγματα για σένα. Σε καλούμε να στηρίξεις μία αντίληψη για το ποιός ευθύνεται για την παρούσα κατάσταση, για το ποιές είναι οι πραγματικές ανάγκες στο σήμερα και για το πώς κατακτάται η κάλυψη των  αναγκών αυτών, με μια προοπτική για την κοινωνία του αύριο. Και αυτή η αντίληψη περνάει μέσα από τις μάχες από τα κάτω για την ανατροπή της πολιτικής των από πάνω. Οι αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες και η συμμετοχή στη σύνθεση πολιτικού σχεδιασμού, στους αγώνες και στην διεκδίκηση του ταξικά αναγκαίου είναι αυτό στο οποίο καλούμε. Και σε αυτό δεν καλούμε μία μέρα (εκλογές) αλλά καθημερινά στις συλλογικές διαδικασίες.

ΤΙ ΠΑΙΖΕΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ

ΔΑΠ-ΝΔΦΚ:  Ρίξε μαύρο στο μπλε

Πιστός εκφραστής της πολιτικής της κυβέρνησης και της Ε.Ε., η ΔΑΠ υπερασπίζεται την εκπαιδευτική αναδιάρθρωση  (τη βαθύτερη και σφοδρότερη επίθεση που δέχεται το Δημόσιο και Δωρεάν Πανεπιστήμιο τα τελευταία χρόνια) με ό,τι αυτή περιλαμβάνει, από τις απολύσεις και το πανεπιστήμιο-επιχείρηση μέχρι τις διαγραφές φοιτητών! Πώς είναι άλλωστε δυνατόν να ξεχάσουμε το αλησμόνητο «Παιδεία 2020» με τη ΔΑΠ να οραματίζεται «μη κρατικά Πανεπιστήμια» (γιατί και η λέξη «ιδιωτικά» δεν είναι και η πιο εύηχη), να μιλά για την «ανάγκη σύνδεσης των Ιδρυμάτων με τις επιχειρήσεις βάσει των αναγκών της αγοράς» και για «Πανεπιστημιακή αστυνομία»! Τη φετινή χρονιά η φοιτητική παράταξη της ΝΔ  ξεμυτίζει με τους περίφημους «Συλλόγους πέρα από κόμματα»! Τι έχει να κερδίσει η κυβερνητική παράταξη εντός των Πανεπιστημίων στρεφόμενη (φαινομενικά τουλάχιστον) ενάντια στο «χέρι που την ταΐζει»; Αφ’ενός  να «δικαιώσει» (ενσωματώσει) όσους, εγκλωβισμένοι στη δίνη της κρίσης, κατηγορούν τα κόμματα και απομακρύνονται από την πολιτική και αφ’ετέρου να φλερτάρει ξανά και ξανά με την ακροδεξιά και τους φασίστες (οι οποίοι παρεμπιπτόντως δραστηριοποιούνται και στους κόλπους της παράταξης) υιοθετώντας ένα μότο που θυμίζει το «αλήτες προδότες πολιτικοί». Ο δρόμος της ΔΑΠ είναι η τυφλή υπακοή στις επιταγές της κυβέρνησης- Ε.Ε – Δ.Ν.Τ και υποταγή στις ανάγκες της αγοράς. Οι Σύλλογοι της ΔΑΠ είναι μαύροι σύλλογοι, παντελώς αποκομμένοι από τις συλλογικές διαδικασίες και ανήμποροι να διεκδικήσουν αυτά που τους ανήκουν και να επιβάλλουν τις ανάγκες τους!  Ψήφος στη ΔΑΠ είναι ψήφος υπέρ του Πανεπιστημίου για λίγους και εκλεκτούς και ψήφος ενάντια στο κίνημα και την αριστερά, ενάντια στο Πανεπιστήμιο των αναγκών μας!

ΠΑΣΠ:  Έσπασε το κλαδί της ΕΛΙΑΣ κι έπεσε στο ΠΟΤΑΜΙ

Η «ανεξάρτητη» παράταξη του σοσιαλδημοκρατικού μιάσματος (ΠΑΣΟΚ) ακολουθεί τη μοίρα του πολιτικού της φορέα, διαλύεται… Κατέβουν δε κατέβουν, ψηφίζοντας ένα τέτοιο μόρφωμα, δείχνεις την αποδοχή σου σε νεοφιλελεύθερες πολιτικές, φορώντας παράλληλα το μανδύα της ουδετερότητας και του μη δεξιού. Αυτό καλούταν πάντα να παίξει ο σοσιαλδημοκρατικός χώρος στην κοινωνία και τα πανεπιστήμια. Δηλαδή την ενσωμάτωση των αγώνων στο όνομα ενός ανθρώπινου καπιταλισμού, τον εξευτελισμό του συνδικαλισμού και μία λογική ανάθεσης στο ρεαλιστικό για την ισχνή βελτίωση των συνθηκών ζωής εντός συστήματος.

ΑΡΕΝ: «Ψηφίζουμε και φεύγουνε»

Ερχόμενοι να καλύψουν ένα κενό που δημιουργήθηκε στον σοσιαλδημοκρατικό χώρο και πατώντας πάνω στην λογική του «ψήφισε και το ’χουμε γιατί τα λέμε κάπως αριστερά» αναδύθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ σε μία εκλογική συσπείρωση του κόσμου. Αυτή ακριβώς είναι και η λογική της ΑΡΕΝ εντός πανεπιστημίων. Έχουν παρατήσει κάθε συλλογική διαδικασία, ποντάρουν στο εκλογικό ανέβασμα του ΣΥΡΙΖΑ και καλούν τους φοιτητές να τους στηρίξουν ως φωνή αντίδρασης χωρίς όμως να καλούν σε από τα κάτω αγώνες.

ΠΚΣ: Δυνατό ΚΚΕ σε όποια κάλπη κι αν στηθεί

Η αριστερά της ηττοπάθειας που διακηρύσσει πως οι αγώνες δεν μπορούν να είναι νικηφόροι στο σήμερα αλλά ανάγει κάθε μάχη για ρήξη και ανατροπή με το υπάρχον σύστημα σε ένα μακρινό μέλλον της λαϊκής εξουσίας που θα έρθει μέσα από την ισχυροποίηση του ΚΚΕ και μόνον, και την απόκτηση των εκλογικών συσχετισμών. Τη στιγμή που θεωρεί  την υιοθέτηση της πολιτικής γραμμής του ΚΚΕ ως τη μόνη αλήθεια σαν προαπαιτούμενο για το κίνημα και  καταγγέλλει κάθε αγώνα στον οποίο δεν έχει τους συσχετισμούς ως καταδικασμένο σε ήττα, είναι επόμενη η επιλογή της  να μην καταφεύγει σε  κοινή δράση με αγωνιστές της αριστεράς, να περιχαρακώνεται και να αποτελεί τροχοπέδη για την οικοδόμηση ενός πραγματικά επικίνδυνου και ανατρεπτικού φοιτητικού κινήματος. Να βλέπει εχθρούς (ίσως και πιο επικίνδυνους από τις καθεστωτικές ΠΑΣΠ-ΔΑΠ) μέσα στην αριστερά, ακόμα και στο πιο πρωτοπόρο κομμάτι της όπως είναι η ΕΑΑΚ, εναντίον της οποίας εξαπολύει (και ενόψει εκλογών) σφοδρότατη επίθεση. Οι νικηφόρες μάχες της γενιάς μας δε θα δοθούν από μια τέτοια αριστερά, μέσα από «κόκκινα ΔΣ» , «ηγέτες στους Συλλόγους»  και «οργάνωση σε έτη και εργαστήρια» μόνο αλλά μέσα από τις Γενικές συνελεύσεις όπου οι Σύλλογοι πραγματικά ζωντανοί και οργανωμένοι θα κάνουν πολιτική για τον εαυτό τους και θα επιβάλλουν τις ανάγκες τους!

Άλλες αριστερές δυνάμεις

Τον τελευταίο χρόνο εμφανίστηκαν και νέες αριστερές παρατάξεις στη σχολή μας. Παρόλο που τους θεωρούμε συμμάχους μας στους κοινωνικούς αγώνες αντιλαμβανόμαστε την στήριξη ενός αριστερού εκλογικού κατεβάσματος ως πολιτική πράξη η οποία θα είναι δηλωτική μίας στήριξης σε μία ολόκληρη αντίληψη του πώς διεκδικείς και πώς επιδιώκεις την ανασυγκρότηση των φοιτητικών συλλόγων. Η στήριξη της λειτουργίας των διαδικασιών του συλλόγου είναι για εμάς βασική για την συσπείρωση των φοιτητών σε μία αγωνιστική κατεύθυνση. Η διεκδίκηση των αναγκών μας γίνεται στο τώρα. Τώρα συγκρούεσαι με τις πολιτικές του αστικού κράτους και της ΕΕ. Δεν αναθέτουμε την πάλη και την διεκδίκηση στη σοσιαλιστική κοινωνία του αύριο ούτε καλούμε σε μία αφηρημένη ενότητα της αριστεράς σε ένα πολιτικό πρόταγμα (όποιο και αν είναι αυτό) και τότε θα μπορέσουμε να συγκροτήσουμε το μαχητικό κίνημα που θα κατακτήσει τις ανάγκες των καταπιεσμένων του 21^ου αιώνα.

Γίνεται , έτσι, ξεκάθαρο από τα παραπάνω πως για μας η μέρα των εκλογών δεν σηματοδοτεί το τέλος της χρονιάς και των αγώνων. Όποιο και να είναι το εκλογικό αποτέλεσμα η επόμενη μέρα σε πείσμα των καιρών απαιτεί την παρουσία μας στους συλλόγους και τις γενικές συνελεύσεις. Εκεί όπου η σύγκρουση με την καθεστηκυία τάξη είναι άμεση, αναγκαία και διαρκής. Το Υπουργείο Παιδείας είναι έτοιμο να περάσει εσωτερικούς κανονισμούς και διαγραφές, η κυβέρνηση, πιστή σε ΕΕ-ΔΝΤ, είναι έτοιμη να διαλύσει περαιτέρω κοινωνικές δομές και εργασιακά δικαιώματα κι εμείς θα είμαστε έτοιμοι να αγωνιστούμε και θα μας βρουν απέναντί τους!

ΟΛΗ Η ΕΞΟΥΣΙΑ ΣΤΙΣ ΓΕΝΙΚΕΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ

ΚΑΡΦΙ-ΕΑΑΚ