ΙΣΩΣ ΝΑ ΦΤΑΙΕΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΚΚΕ

   Και στις φετινές φοιτητικές εκλογές η νεολαία του ΚΚΕ, πιστή στη γραμμή του κόμματος, κατέδειξε για ακόμα μια φορά τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβάνεται και αντιμετωπίζει τις πολιτικές διαδικασίες των συλλόγων και το χώρο της αριστεράς. Για άλλη μια χρονιά τη συγκεκριμένη μέρα τα μέλη της ΚΝΕ βρίσκονταν σε πλήρη απαρτία στα πανεπιστήμια έχοντας έτοιμο μηχανισμό και ένα πλήρες σχέδιο δράσης για αυτή την πολιτική μάχη των φοιτητικών εκλογών. Η εικόνα αυτή όμως είναι αντιπαραθετική σε σχέση με την παρουσία τους στις σχολές την υπόλοιπη χρονιά και κυρίως σε σχέση με την πολιτική τους στάση στις υπόλοιπες μάχες του φοιτητικού κινήματος (βλ. γενικές συνελεύσεις) καθώς εκεί η παρουσία τους χαρακτηρίζεται από διακριτική ως καταγγελτική προς όποιον προσπαθεί να υπερασπιστεί τα αιτήματα του φοιτητικού κινήματος μέσα από τα όργανά του.

   Πιο συγκεκριμένα, όταν πχ οι διοικητικοί υπάλληλοι είναι έτοιμοι να δώσουν με τους φοιτητές έναν αγώνα για δημόσια και δωρεάν παιδεία, αυτοί στα αμφιθέατρα των συνελεύσεων,  κατεβαίνουν με ξεχωριστά πλαίσια που μόνο να διασπάσουν μπορούσαν το σύνολο του αγωνιστικού μπλοκ ενός συλλόγου μεταθέτοντας τον αγώνα (ακόμη έναν) σε έναν απροσδιόριστο μελλοντικό χρόνο και με τρόπο που βασική του προϋπόθεση και αφετηρία έχει την ενίσχυση του Κόμματος. Στις περισσότερες όμως περιπτώσεις μένουν έξω από σημαντικά κινηματικά γεγονότα είτε αυτά είναι γενικές συνελεύσεις, από τις οποίες αποχωρούν με την πρόφαση του εκφυλισμού τους ακόμη και στις πιο κρίσιμες περιόδους, είτε πορείες της νεολαίας που συνεχίζει να μη σκύβει το κεφάλι όπως αυτή της 6^ης Δεκέμβρη από την οποία απουσίαζε. Χαρακτηριστική ήταν εξάλλου η στάση τους στην προετοιμασία της πορείας για τη 17 Νοέμβρη καθώς για ακόμη μια φορά δεν είχε καμία πρόθεση για κοινή δράση και κοινά πλαίσια καλώντας τον κόσμο σε μια αποσπασματική πορεία χωρίς συμμετοχή τις προηγούμενες μέρες στις δράσεις των συλλόγων που είχαν κατεύθυνση τη μαζικοποίηση της πορείας και την επικαιροποίηση των αιτημάτων του Πολυτεχνείου.

   Εγείρεται λοιπόν το εύλογο ερώτημα για το πώς βλέπει η ΚΝΕ την υπόλοιπη αριστερά και το μέτωπο. Προφανώς αντιλαμβάνεται τον εαυτό της ως μοναδικό επίσημο εκφραστή του κομμουνιστικού ιδεώδους. Έτσι διατηρεί μια απαξιωτική στάση απέναντι στους άλλους αντιμετωπίζοντάς τους ως κάτι ενιαίο, δηλαδή ως μη αγωνιστές, ρεφορμιστές, υπερεπαναστάτες, εκλογολάγνους. Ενώ παράλληλα αποτελεί εκείνη την παράταξη που επιλέγει να μην συγκρουστεί με την κυρίαρχη τάξη αφήνοντας ουσιαστικά στο απυρόβλητο τις καθεστωτικές παρατάξεις (ΔΑΠ και ΠΑΣΠ) βάζοντας τους απλά την ταμπέλα των διαχειριστών του συστήματος. Βέβαια αυτή η στάση καθόλου τυχαία δεν είναι καθώς δεν μπορούμε να διακρίνουμε με σιγουριά αν οι δυνάμεις του ΚΚΕ είναι διαχειριστές ή πολέμιοι του συστήματος όταν κρίνουμε τη συνολική τους στάση στους εργατικούς αγώνες.

   Συγκεκριμένα οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ στο δημόσιο, και ενώ έχει ξεσηκωθεί μαζική αντίδραση ενάντια στην αξιολόγηση – λαιμητόμο αρνείται την απειθαρχία και την άρνηση παράδοσης και συμπλήρωσης του φύλλου αυτοαξιολόγησης από τους ίδιους τους εργαζόμενους, προτείνοντας προς τους προϊστάμενους (τόση ταξικότητα!) να βαθμολογούν όλους τους υπαλλήλους με 10, γιατί μόνο έτσι θα ακυρωθεί ο νόμος»!!! Ποιος επομένως συμπλέει και χαρίζει στο ΣΥΡΙΖΑ την ανατροπή της κυβέρνησης, που με τη σειρά του την εκφυλίζει αποστεώνοντάς την από το αναγκαίο ταξικό περιεχόμενο και περιορίζοντάς την στα κοινοβουλευτικά πλαίσια και στους χυδαίους εκλογικούς εκβιασμούς προς την υπόλοιπη αριστερά;

   Παρόλα αυτά εμείς σεβόμαστε κάθε αγωνιστή της βάσης της ΚΝΕ και τους καλούμε σε κοινή δράση ενάντια στα συμφέροντα της αστικής τάξης και του κεφαλαίου ακόμη κι αν αυτό περνά από παραβίαση της γραμμής του κομματικού τους φορέα.

   Κάθε αριστερή, κάθε κομμουνιστική κίνηση και οργάνωση που έχει λειτουργήσει προωθητικά στην πάλη των λαών ενάντια του κεφαλαιοκρατικού συστήματος είναι γιατί αυτά τα μορφώματα είχαν αναφορά στη βάση τους και βάσει αυτού προχώρησαν, παίρνοντας αποφάσεις και υλοποιώντας τις, από μέσα προς τα έξω κι όχι από τα πάνω προς τα κάτω. Ως ΕΑΑΚ γι αυτό παλεύουμε, χωρίς να ξεχνάμε το ΟΛΗ Η ΕΞΟΥΣΙΑ ΣΤΙΣ ΓΕΝΙΚΕΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ παλεύοντας πάντα από αντικαπιταλιστική σκοπιά για ανατροπή κάθε επίδοξου διαχειριστή αυτού του συστήματος, έξοδο από ΕΕ-ΔΝΤ, εθνικοποίηση των τραπεζών και εργατικό έλεγχο σε κάθε υπηρεσία.

Κ.ΑΡ.Φ.Ι.-Ε.Α.Α.Κ.