Την ημέρα της γυναίκας παλεύουμε ενάντια στο σεξισμό όπως και τις υπόλοιπες

Πρόλογος #1

Στις 8 Μάρτη είναι η Παγκόσμια Ήμερα της γυναικάς. Είσαι γυναίκα και γιόρτασε το με μια ανανέωση των μακιγιάζ σου καθώς η Oriflame σου προσφέρει ένα προνομιακό σετ ομορφιάς αποκλειστικά για εκείνη την ημέρα. Προσφορές τόσο μοναδικές, όσο εσύ.

Ουπς.

Αντι προλόγου...

Στις 8 Μάρτη είναι η «παγκόσμια ημέρα» της γυναίκας. Η σημασία της ημέρας αυτής είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τη θέση της γυναίκας στο σήμερα, με την ανάδειξη της γυναικείας εκμετάλλευσης, και την πάλη ενάντια στο σεξισμό και τη ρίζα του.

Τι έγινε στις 8 Μαρτίου του 1857;

Οι εργάτριες στα υφαντουργεία και τα ραφτάδικα της Νέας Υόρκης απεργούν μαζικά και διαδηλώνουν διεκδικώντας ίσους μισθούς με τους άντρες και καλύτερες συνθήκες. Εργοδοσία και κυβέρνηση καταστέλλουν άμεσα και έτσι η διαδήλωση που φαινόταν να έχει δυνατότητα να μετεξελιχθεί σε γενικευμένη εξέγερση, πνίγεται στο αίμα.

Σήμερα;

Παρόλο που οι αγώνες των γυναικών για ίσα δικαιώματα με τους άντρες έχουν καταφέρει ορισμένες σημαντικές νίκες, η ισότητα μεταξύ των δυο φύλων δεν είναι απλά μακρινή αλλά ανέφικτη στη σύγχρονη καπιταλιστική κοινωνία.

Ένα καθημερινό παράδειγμα: Η συχνότερη συμβουλή των γιατρών προς τις γυναίκες φοιτήτριες της σχολής μας είναι να μην γίνουμε χειρουργοί, γιατί θα κάνουμε παιδιά, η χειρουργική είναι αντρική ειδικότητα. Αυτό σε καμία περίπτωση δεν προκύπτει τυχαία. Οι άντρες συνολικά εξαιρούνται από την ευθύνη ανατροφής των παιδιών έχουν το ελεύθερο να επιλέξουν όποιο επάγγελμα θέλουν, να αναδειχθούν σε υψηλόβαθμα στελέχη σε αντίθεση με τις γυναίκες που απολύονται επειδή μένουν έγκυες ή προσλαμβάνονται με την προϋπόθεση να μην κάνουν παιδιά.

Με μια σύντομη ματιά σε ορισμένα στοιχεία βλέπουμε ότι μόλις το 4% των θέσεων εξουσίας σε εταιρείες ανήκει σε γυναίκες. Η εμπιστοσύνη σε μια γυναίκα στον εργασιακό τομέα είναι πολύ πιο χαμηλή από αυτήν του άντρα χωρίς καμία βιολογική βάση. Το πόσο αυτό συμφέρει φαίνεται στο εξής: με την αναπαραγωγή αυτής της σεξιστικής ρητορείας οι εταιρείες δεν χάνουν την ευκαιρία να εκμεταλλευτούν τις γυναίκες περισσότερο και έτσι για την ίδια δουλειά με έναν άντρα αμείβονται λιγότερο (και προφανώς παράγουν το ίδιο έργο!). Συγκεκριμένα το 2016 μια γυναίκα κατά μέσο όρο για την ίδια δουλειά με έναν άνδρα αμειβόταν το 78% του μισθού.

Ας σημειώσουμε επίσης ότι μετά το πέρας του εργασιακού 8ώρου η γυναίκα της οικογένειας είναι αυτή που θα αναλάβει τις εργασίες του νοικοκυριού και την ανατροφή των παιδιών (και εδώ αναφερόμαστε στην κυρίαρχη τάση που είναι συντριπτικά πλειοψηφική αναγνωρίζοντας ότι υπάρχουν κάποιες εξαιρέσεις που όμως είναι σπάνιες).

Παράλληλα με όλα αυτά σήμερα η γυναίκα αντιμετωπίζεται σαν σεξουαλικό αντικείμενο και υποχείριο του άντρα. Σύμφωνα με έρευνα του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Θεμελιωδών Δικαιωμάτων το 2014, το 43% των γυναικών στην Ευρώπη έχει υποστεί σεξουαλική παρενόχληση τουλάχιστον μία φορά με τα περισσότερα ποσοστά να αφορούν το προηγούμενο έτος. Η κουλτούρα του βιασμού αποτελεί ακριβώς μια από τις εξοργιστικές διατάσεις που παίρνει ο σεξισμός σήμερα.

Μέσα από όλη αυτή την διαστροφή το κεφάλαιο βρίσκει αηδιαστικούς τρόπους να κερδοφορεί. Η βιομηχανία του σεξ είναι μια από τις πιο προσοδοφόρες επιχειρήσεις που βασίζονται πάνω στην εμπορευματοποίηση του σώματος (πορνογραφία, πορνεία και σωματεμπορία). Επιπλέον το γυναικείο σώμα αποτελεί ένα βασικό μέσο διαφήμισης και καταφέρνει να πουλήσει άπειρα χρήσιμα ή άχρηστα προϊόντα στο σύγχρονο υπερκαταναλωτικό υποκείμενο το οποίο έχει διαμορφωθεί από το ίδιο το κεφάλαιο για ευνόητους λόγους. Και η γυναίκα είναι το κύριο θύμα του. (βλέπε πρόλογος #1).

Τι κρίμα για αυτούς όμως γιατί για μας η 8 Μάρτη δεν είναι ούτε αφορμή για ψώνια ούτε καμία γιορτή. Είναι μια υπενθύμιση όλων των αγώνων των γυναικών στην ιστορία αλλά και της ανάγκης για συλλογική πάλη ενάντια στο σεξισμό αλλά και κάθε διάκριση, που διεκδικεί ισότητα η οποία πραγματοποιείται με την ολοκληρωτική ρήξη με την πηγή του προβλήματος που δεν είναι άλλη από την σάπια πραγματικότητα του καπιταλισμού και της πατριαρχίας. Στεκόμαστε ταξικά αλληλέγγυοι/ες στις εργάτριες της ΣΚΟΤ, στις καθαρίστριες των νοσοκομείων και των λεωφορείων, στις γυναίκες εκπαιδευτικούς που πρωτοστατούν στους εργατικούς αγώνες, στις μετανάστριες που διαδηλώνουν για καλύτερη ζωή.

Γιατί είναι αυτές που μαζί τους όλοι και όλες οι καταπιεσμένοι και καταπιεσμένες του κόσμου από τα δεσμά του κεφαλαίου χτίζουμε ένα μαχητικό κίνημα από τα κάτω που παλέυει για τη κατάργηση κάθε είδους εκμετάλλευσης. Μαζί τους οραματιζόμαστε μια κοινωνία της πραγματικής χειραφέτησης όλων των ανθρώπων σε όλα τα επίπεδα ή, με άλλα λόγια, την κοινωνία των αναγκών μας.

ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΣΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ 8 ΜΑΡΤΗ

ΣΤΙΣ 18.00, ΣΤΟ ΑΓΑΛΜΑ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ