Πέμπτη 27 Νοεμβρίου 2014

Κατάληψη στο πανεπιστήμιο του Μπέρμιγχαμ ενάντια στην αύξηση των διδάκτρων και τον αυταρχισμό

Υπό κατάληψη τελούσε για περίπου 10 ώρες την Τετάρτη το κτήριο της διοίκησης του πανεπιστημίου του Μπέρμιγχαμ, στην Αγγλία, από ομάδα φοιτητών με το όνομα «Υπερασπίσου την Εκπαίδευση».
Οι φοιτητές του ιδρύματος, ζώντας στην καρδιά του επιχειρηματικού πανεπιστημίου, που στην Ελλάδα είναι ακόμα υπό διαμόρφωση, προσπάθησαν με την κίνησή τους να σπάσουν τη σιδερένια μπότα της καταστολής η οποία, όπως οι ίδιοι περιγράφουν στο κείμενό τους, πάει χέρι – χέρι με ένα πανεπιστήμιο «που η γνώση αντιμετωπίζεται ως εμπόρευμα» και που «μοιάζει όλο και περισσότερο με επιχείρηση».
Το κείμενό τους είναι διδακτικό από πολλές απόψεις. Είναι μια εικόνα από το μέλλον που ετοιμάζουν κυβέρνηση και Ευρωπαϊκή Ένωση για τη σπουδάζουσα νεολαία, και που προσπαθούν με ιδιαίτερη ζέση να υλοποιήσουν τους τελευταίους μήνες υποτακτικοί σαν τον Φορτσάκη και τον Λοβέρδο.
Είναι ένα ακόμα χαστούκι στη ρητορεία των αστικών ΜΜΕ και της κυβέρνησης, ότι καταλήψεις δεν γίνονται σε άλλα μέρη του πλανήτη κλπ.
Προπαντός, αποδεικνύει την τεράστια σημασία του αγώνα που δίνει αυτή την περίοδο το φοιτητικό κίνημα, αγώνας που, περισσότερο από ποτέ, αφορά όλους τους εργαζόμενους και τον λαό.

Το κείμενο των «θρασιμιών» της Αγγλίας:
Καταλαμβάνουμε ένα μεγάλο μέρος του κτηρίου Aston Webb, στο οποίο βρίσκονται τα γραφεία του αντικαγκελαρίου, της Ανώτατης Διοίκησης των τηλεπικοινωνιών καθώς και η αίθουσα της Συγκλήτου για να διεκδικήσουμε το δικαίωμα στην δωρεάν εκπαίδευση και στέγαση και στη διαμαρτυρία.
Βρισκόμαστε εδώ αψηφώντας τις απειλές της διοίκησης που προσπαθεί να καταστείλει τις φοιτητικές κινητοποιήσεις μέσω πειθαρχικών διώξεων, διαγραφών και αυταρχισμού.
Τα σημεία που θέσαμε υπό κατάληψη είναι καίριας σημασίας για την επιχειρηματικοποίηση (corporatisation) του πανεπιστημίου μας, στο οποίο η εξουσία συγκεντρώνεται στα χέρια των λίγων, η εκπαίδευση αντιμετωπίζεται ως εμπόρευμα και το ίδρυμά μας μοιάζει ολοένα και περισσότερο με επιχείρηση.
Καταδικάζουμε τη διοίκηση του πανεπιστημίου για τις κινήσεις της ενάντια στο δικαίωμα της διαμαρτυρίας και τη διαγραφή των Κέλυ Ρότζερς και Σάιμον Φιούρς. Όλοι οι άνθρωποι πρέπει να μπορούν να εκφράσουν ελεύθερα τις απόψεις τους και οι φοιτητές δεν αποτελούν εξαίρεση. Ωστόσο, είναι ξεκάθαρο ότι το πανεπιστήμιο του Μπέρμιγχαμ δεν αναγνωρίζει αυτό το ανθρώπινο δικαίωμα και προσπαθεί να το περιορίσει.
Χθες, οι Κέλλυ και Σάιμον επρόκειτο να καταθέσουν έφεση. Παρά την αναβολή (της διαδικασίας), θέλουμε να ξεκαθαρίσουμε ότι δεν έχουμε ξεχάσει αυτή την αδικία.
Η περίπτωσή τους αποτελεί παράδειγμα της ακραίας ποινικοποίησης που επιστρατεύει το πανεπιστήμιο για να τσακίσει το φοιτητικό σώμα. Τους ξεχώρισαν μεταξύ ενός κινήματος πανεθνικών καταλήψεων και αποτελούν τους μόνους φοιτητές στη χώρα που διαγράφηκαν για 9 μήνες από πριν το 2010.
Μόνο οι Κέλυ και Σάιμον διαγράφηκαν παρά την ανάμειξη περισσότερων από 100 φοιτητών. Μία τρίτη φοιτήτρια, η Χάτι Κραίγκ, δεν μπορεί να παραβεί κανέναν κανονισμό του πανεπιστημίου κάτω από τις απειλές για 6μηνη διαγραφή.
Το πανεπιστήμιο προσπαθεί να εκφοβίσει τους άλλους φοιτητές τιμωρώντας αυστηρά αυτούς τους τρεις.
Αυτή η συμπεριφορά αποτελεί μια Δρακόντεια απάντηση σε μια ειρηνική διαμαρτυρία. Αυτή η προσβολή στη δημοκρατία αποτελεί ντροπή για το πανεπιστήμιο του Μπέρμιγχαμ και δεν θα επιτρέψουμε να αποτρέψει τους φοιτητές από το να αγωνίζονται για ένα δωρεάν, δημοκρατικό και ανοιχτό σε όλους εκπαιδευτικό σύστημα. Όπως έχουν τα πράγματα, ακόμα και στοιχειώδη δικαιώματα όπως αυτό στη μόρφωση, τη στέγαση και τη διαμαρτυρία δεν τηρούνται.
Γι΄ αυτό απαιτούμε:
  1. Ο Ντέιβιντ Ιστγουντ και το πανεπιστήμιο του Μπέρμιγχαμ δημοσίως να ανακαλέσουν την τοποθέτησή τους ότι τα δίδακτρα πρέπει να αυξηθούν και ότι οι υποτροφίες πρέπει να περικοπούν. Αντιθέτως, πρέπει να πιέσουν την κυβέρνηση για δωρεάν εκπαίδευση και για να δοθούν επιδόματα διαβίωσης.
  1. Πρέπει να συσταθεί ένα σώμα αποτελούμενο από εκλεγμένους φοιτητές, διοικητικούς υπαλλήλους και καθηγητές, το οποίο θα επιβλέπει την αναδιάρθρωση των τμημάτων, τις αποφάσεις για τις επενδύσεις του πανεπιστημίου, και τις προθέσεις των ομάδων πίεσής του.
  1. Σε κάθε φοιτητή πρέπει να προσφέρεται στέγαση της οποίας το κόστος να μην υπερβαίνει το ποσό που οι φοιτητές λαμβάνουν από δάνεια και επιχορηγήσεις.
4.  Το πανεπιστήμιο να μην βγάζει κέρδος από τα τέλη που χρεώνει για τη στέγαση.
5.  Την επανεγγραφή των Σάιμον Φιούρς και Κέλυ Ρότζερς.
6. Την άρση των επαχθών και ανασταλτικών περιορισμών στην Χάτι Κραίγκ.
7. Το πανεπιστήμιο να αναγνωρίσει την κατάληψη ως νόμιμη μορφή αγώνα, με μακρά και ένδοξη ιστορία
8. Tο πανεπιστήμιο να αναμορφώσει τις πειθαρχικές του διαδικασίες για να κατοχυρωθεί το δικαίωμα των φοιτητών να λαμβάνουν νομική εκπροσώπηση και να προϋποτίθεται ότι οι κατηγορίες πρέπει να αποδειχθούν πέρα από κάθε αιτιολογημένη αμφιβολία, αντί για την ισορροπία των πιθανοτήτων.
Η κατάληψη έληξε τελικά μετά από επέμβαση της αστυνομίας. Στη συνέχεια το πανεπιστήμιο εξέδωσε ανακοίνωση, που θυμίζει πολύ την οικεία σε εμάς ρητορεία περί «οργανωμένων μειοψηφιών».
«Είμαστε εξαιρετικά απογοητευμένοι από το γεγονός ότι η παράνομη κίνηση μιας μικρής μερίδας κουκουλοφόρων αναστάτωσε φοιτητές, προσωπικό και επισκέπτες. Είμαστε ευγνώμονες στην αστυνομία για την ταχεία της αντίδραση, με την οποία έληξε αυτό το ζήτημα», ανέφερε μεταξύ άλλων.

Αναδημοσίευση από "pandiera.gr"

Κυριακή 23 Νοεμβρίου 2014

Στο δρόμο σπάμε την τρομοκρατία, με όπλο την κατάληψη και την απεργία.


Επιχειρώντας να κάνουμε μια αποτίμηση από την επέτειο του Πολυτεχνείου θα λέγαμε ότι αναδείχθηκαν μέσα σε λίγες μέρες οι βασικοί άξονες της κυβερνητικής πολιτικής από τη μία, αλλά και από την άλλη οι δυνατότητες του φοιτητικού και λαϊκού κινήματος να αντιπαρατεθεί απέναντι σε αυτή και τελικά να επιβληθεί με τους δικούς του όρους.
                Ας πάρουμε όμως τα πράματα από την αρχή...
Η τωρινή και άθλια συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, γέννημα θρέμμα των επιταγών της ΕΕ, σε συνεργασία με Φορτσάκη (πρώην ΟΝΝΕΔίτης), Μήτκα και λοιπούς παρατρεχάμενους “ειδήμονες” στα πανεπιστήμια προσπαθώντας να “τιμήσουν” το Πολυτεχνείο με το δικό τους τρόπο απέδειξαν πως είναι άξιοι συνεχιστές της χούντας των συνταγματαρχών. Είδαμε στη Νομική Αθήνας  και στην ΑΣΟΕΕ αστυνομικές δυνάμεις να εμποδίζουν τους φοιτητές να πραγματοποιήσουν γενικές συνελεύσεις, στο ΑΠΘ τα ρολά της πρυτανείας να αποκλείουν τους φοιτητές από αυτή καθώς και την καταστολή της πορείας των φοιτητών στις 13/11. Οι κινήσεις αυτές καθόλου τυχαίες δεν ήταν. Φάνηκε πως φοβούνται ένα δυνατό φοιτητικό κίνημα το όποιο θα μπορέσει να τους χαλάσει τα σχέδια και να πυροδοτήσει έναν ευρύτερο λαϊκό ξεσηκωμό ανατροπής.
                Αυτές οι σπασμωδικές επιθετικές κινήσεις απόγνωσης από πλευράς κυβέρνησης και πρυτάνεων απαντήθηκαν με τον καλύτερο τρόπο από το φοιτητικό κίνημα το οποίο απέδειξε ότι οι φόβοι τους δεν είναι αβάσιμοι. Μιλώντας συγκεκριμένα για τη Θεσσαλονίκη, είχαμε μια μαζική επανεμφάνιση των φοιτητικών συλλόγων στο δρόμο του αγώνα. Αυτό προέκυψε μετά από μια σειρά γενικών συνελεύσεων που προχώρησαν σε αγωνιστικές αποφάσεις και καταλήψεις σχολών όπου μετά και από τον συντονισμό μεταξύ τους μπόρεσαν να αναδείξουν τα βασικά ζητήματα που αφορούν τα πανεπιστήμια και την κοινωνία συνολικά. Έτσι οι σύλλογοι έβαλαν ως βασικό σχεδιασμό την επανοικειοποίηση του ασύλου και τη στοχοποίηση της ήδη υπάρχουσας βάρβαρης και αντιλαϊκής πολιτικής. Η πολιτική διεκδίκηση όμως δεν έμεινε μόνο στα λόγια αλλά υλοποιήθηκε στο πραγματικό πεδίο αντιπαράθεσης, δηλαδή στο δρόμο. Κατά τη διάρκεια της πορείας, η μαζικότητα, η συγκρότηση και η συνθηματολογία του μπλοκ των φοιτητικών συλλόγων έπαιξε καθοριστικό ρόλο στο να περιορίσει τις αστυνομικές δυνάμεις που ως βασικό στόχο είχαν, για ακόμη μια χρονιά, να αμαυρώσουν την παλλαϊκή αντιιμπεριαλιστική επέτειο της 17 Νοέμβρη. Επίσης δεν άφησε σε κανέναν να καπηλευτεί, να εκτονώσει και να θέσει σε κίνδυνο τόσο τον πολιτικό σχεδιασμό, όσο και τη φυσική παρουσία της πορείας. Με αυτόν τον τρόπο κατάφερε να ξεπεράσει κάθε ενδοιασμό και κάθε φόβο περί ύπαρξης όρων επιστροφής στο άσυλο αναδεικνύοντας τις δυνατότητες του φοιτητικού, και όχι μόνο, κινήματος.
                Ένα κίνημα που είναι αναγκαίο στο σήμερα να βγει μπροστά και να προστατεύσει το άσυλο ως βασική προϋπόθεση για τον καθορισμό από τους φοιτητές του χαρακτήρα της εκπαίδευσης, κόντρα στις επιδιώξεις του υπουργείου για τους Οργανισμούς, που θα φέρουν διάσπαση πτυχίων, εντατικοποίηση, απολύσεις προσωπικού, δίδακτρα, διαγραφές φοιτητών και μια συνολική υποβάθμιση των σπουδών. Αυτό που έχουμε να διεκδικήσουμε είναι η δημόσια και δωρεάν παιδεία για όλους στη βάση των πραγματικών αναγκών της κοινωνίας και όχι σύμφωνα με τα συμφέροντα του κεφαλαίου ή οποιουδήποτε ιδιώτη όπως ουσιαστικά συμβαίνει με τις προωθούμενες “εκπαιδευτικές” αναδιαρθρώσεις της σημερινής κυβερνητικής πολιτικής.
                Η ίδια κυβερνητική πολιτική που εφαρμόζεται στο χώρο της παιδείας εφαρμόζεται και στο χώρο της εργασίας, καταστέλλοντας απεργιακές κινητοποιήσεις, προχωρώντας σε απολύσεις σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, μειώνοντας μισθούς και συντάξεις και τελικά εξαθλιώνοντας το σύνολο σχεδόν του εργατικού δυναμικού της χώρας. Σε αυτό το περιβάλλον της εξαθλίωσης και της υποβάθμισης της ζωής τους οι εργαζόμενοι απαντούν με το δικό τους τρόπο, προχωρώντας σε πανελλαδική απεργία την Πέμπτη 27/11 και διεκδικούν μια ζωή με αξιοπρέπεια. Χρέος της νεολαίας ως πρωτοπόρου κομματιού της κοινωνίας είναι να στηρίξει με κάθε τρόπο αυτή την απεργία και να την αναβαθμίσει πολιτικά βάζοντας στο προσκήνιο τα δικά της αιτήματα.


ΟΛΟΙ ΣΤΗ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΦΟΙΤΗΤΩΝ ΙΑΤΡΙΚΗΣ
Τρίτη 25/11 στις 2μμ στο Αμφιθέατρο Ανατομείου


Όσο στη Βουλή ψηφίζουνε τους νόμους,
λαός και νεολαία θα μάχονται στους δρόμους.


καρφι εαακ

Τρίτη 18 Νοεμβρίου 2014

"Επιτέλους να γίνουμε σαν τον υπόλοιπο κόσμο..."

'Ενα άρθρο κάπως άσχετο με αυτό στο οποίο θα καταλήξουμε, απλά θέλουμε να δείξουμε πόσο στενόμυαλο είναι αυτό το "επιτέλους":

 Περίπου 2,5 εκατ. παιδιά -που αντιστοιχεί σε ένα παιδί στα τριάντα- στις ΗΠΑ ήταν άστεγα το 2013.
 Σύμφωνα με έκθεση του Εθνικού Κέντρου για το φαινόμενο των Αστέγων Οικογενειών των ΗΠΑ, τα άστεγα παιδιά αυξήθηκαν κατά 8% το 2013 σε σχέση με το 2012, ενώ πρόκειται για έναν αριθμό που αποτελεί ιστορικό υψηλό. Χαρακτηριστικό για να καταλάβει κανείς τη δραματική όξυνση του φαινομένου είναι το γεγονός ότι το 2006 ο αριθμός των άστεγων παιδιών έφθανε το 1,5 εκατ., δηλαδή κατ' αναλογία έπληττε το ένα παιδί στα πενήντα.
 Ως αιτίες για την αύξηση – ρεκόρ η έκθεση επικαλείται το ποσοστό της φτώχειας, που η ομοσπονδιακή υπηρεσία απογραφής του πληθυσμού υπολόγισε πως ανήλθε στο 14,5% το 2013. Αναφορά γίνεται επίσης και στην πρόσφατη ύφεση της αμερικανικής οικονομίας, την έλλειψη οικονομικά προσιτής στέγης, το εισοδηματικό χάσμα μεταξύ των διαφορετικών φυλετικών ομάδων αλλά και τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι μονογονεϊκές οικογένειες.
Αναδημοσίευση από "TVXS"
Και τι θέλουμε να πούμε: Αυτές οι αηδίες σχετικά με τα αμερικάνικα πανεπιστήμια ότι δηλαδή χρηματοδοτούνται από ιδιώτες, διαγράφουν φοιτητές, δεν έχουν παρατάξεις, συνδέονται με την αγορά εργασίας κλπ και ότι αυτό το μοντέλο είναι η λύση για τα ελληνικά πανεπιστήμια, από ότι λένε οι στατιστικές δε βοηθάνε και πάρα πολύ τον κοσμάκι. Παγκοσμίως (με ελάχιστες εξαιρέσεις) υπαρχει καπιταλισμός όπως και εδώ όπως και στην Αμερική. Και καλό θα ήταν όλοι αυτοί που λένε "επιτέλους" να το βάλουν και αυτό στην εξίσωση. Η δικιά μας συνέχεια στους δρόμους...

ΥΓ: Η αναφορά περιορίζεται μόνο στο κομμάτι των πανεπιστημίων γιατί αυτή η κουβέντα αφενώς παίζει αρκετά το τελευταίο διάστημα και αφετέρου γιατί ζώντας μέσα σε αυτά έχεις περισσότερα ερεθίσματα. Παρόμοια είναι η κατάσταση για όλα τα αστικά νομοθετήματα.

Τετάρτη 12 Νοεμβρίου 2014

ΕΜΠΡΟΣ ΓΙΑ ΤΗΣ ΓΕΝΙΑΣ ΜΑΣ ΤΑ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΑ



ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΗΣ ΓΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗΣ ΤΟΥ ΣΦΙΑΠΘ
ΤΕΤΑΡΤΗ 12/11/14
Με το ξεκίνημα της νέας χρονιάς παρατηρείται μια προσπάθεια μετασχηματισμού του κοινωνικοπολιτικού γίγνεσθαι με στρατηγικό στόχο την προσαρμογή του στα συμφέροντα του κεφαλαίου. Με  τη γενικευμένη επίθεση στον χώρο της εργασίας όπου ο αντιαπεργιακός νόμος  δίνει το δικαίωμα στον εργοδότη να αυθαιρετεί εις βάρος του εργαζομένου σε περίπτωση απεργίας και τον “συνδικαλιστικό” νόμο που ψηφίστηκε πρόσφατα να καθιστά την απεργία δύσκολη υπόθεση η συγκυβέρνηση προσπαθεί να καταπνίξει κάθε φωνή αντίδρασης. Βάσει του δόγματος  “προλαμβάνειν κάλλιον του θεραπεύειν” νομοθετεί προσπαθώντας να αποτρέψει κάθε νέο πλήγμα στο κεφάλαιο. Εμφανές αυτής της προσπάθειας είναι το γεγονός πως ενώ πραγματοποιείται μια επιχείρηση εκποίησης δημόσιας περιουσίας ΤΑΙΠΕΔ)  με ταυτόχρονη φορολόγηση μεσαίων και κατώτερων στρωμάτων ΕΝΦΙΑ) και κατάργηση συλλογικών συμβάσεων. Το γενικό λοιπόν αυτό πλαίσιο δεν θα μπορούσε να αφήσει ανεπηρέαστο το αγαθό της παιδείας. Από το Νέο Λύκειο μέχρι τα πανεπιστημιακά Ιδρύματα δημιουργείται ένα καθεστώς εκπαίδευσης πολλών ταχυτήτων (μαθητείες, ΙΕΚ, ΣΕΚ και στην τριτοβάθμια διάσπαση πτυχίου σε bachelor και master) με τα παιδιά φτωχότερων οικογενειών να αντιμετωπίζουν (πιο ξεκάθαρα πλέον) το πρόβλημα ένταξης και παρακολούθησης της εκπαιδευτικής διαδικασίας.  
Μιλώντας ειδικότερα για την τριτοβάθμια εκπαίδευση, διακρίνουμε εύκολα την εμπορευματοποίηση της γνώσης, με την παιδεία να παρέχεται μόνο σε αυτούς που δύνανται να την αγοράσουν, και την εγκαθίδρυση μιας νέας πανεπιστημιακής πραγματικότητας ως δύο βασικούς πυλώνες του κυβερνητικού σχεδίου. Αφενός ,λοιπόν, η τιμή της γνώσης αυξάνεται με το σφράγισμα θέσεων στις φοιτητικές εστίες, με την ιδιωτικοποίηση της λέσχης, με την αγορά ειδικού εξοπλισμού, συγγραμμάτων, σημειώσεων και την επιβολή διδάκτρων σε μεταπτυχιακά, κίνηση που προμηνύει αντίτιμο και σε προπτυχιακό επίπεδο, συζήτηση που έχει ανοίξει σε υπουργικά συμβούλια και συγκλήτους. Αφετέρου διακρίνουμε τους τρόπους και τους μηχανισμούς που θα εξασφαλίζουν την “ομαλότητα” μέσα στα Ιδρύματα, ως συνθήκη απαραίτητη για την εξέλιξη της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης. Έτσι, βλέπουμε φέτος τα νέα διοικητικά όργανα των πανεπιστημίων (Πρυτάνεις, Κοσμήτορες, Πρόεδροι) να κινούνται σε μια πιο αντιδραστική κατεύθυνση. Είδαμε εδώ τη σύγκλητο στις 8/10 να γίνεται κεκλεισμένων των θυρών , την επομένη τις απειλές του Μήτκα για παρέμβαση εισαγγελέα τη στιγμή που οι φοιτητικοί σύλλογοι πραγματοποιούσαν κατάληψη πρυτανείας, το Φορτσάκη στην Αθήνα να παρατάσσει τα ΜΑΤ έξω από το ΕΚΠΑ και να απειλεί με πειθαρχικά όταν και εκεί φοιτητικοί σύλλογοι θέλοντας να παρέμβουν στη Σύγκλητο, καταθέτοντας τα αιτήματά τους. Την ίδια ώρα που τα Ιδρύματα “δεν μπορούν να καλύψουν τις φοιτητικές παροχές” οι Σύγκλητοι των πανεπιστημίων υπερψηφίζουν προϋπολογισμούς 2-3 εκατομμυρίων για την είσοδο ομάδων security. Με πρόφαση τα ναρκωτικά που οι ίδιοι εισάγουν στα πανεπιστήμια, θέλουν να τρομοκρατήσουν το φοιτητικό σώμα, να φιμώσουν όποιον αντιδρά και αντιστέκεται στα μεγαλεπήβολα σχέδια τους με σεκιουριτάδες οι οποίοι θα αποτελούν μπράβοι οργάνων, θεσμών και προσώπων της διοίκησης.
Όλα αυτά δεν είναι ακριβώς κάτι καινούριο. Τα οξυμένα τους χαρακτηριστικά είναι φυσική συνέχεια των συνεχών παραβιάσεων του ασύλου μετά την νομοθετική του κατάργηση από το νόμο Διαμαντοπούλου. Χαρακτηριστικό και επίκαιρο το παράδειγμα της σύλληψης των 16 συμφοιτητών μας, μετά την πορεία της 17 Νοέμβρη του ΄12 όταν αυτοί μαζί με τους εργολαβικούς περιφρουρούσαν την απεργία τους, προστατεύοντας παράλληλα το χώρο του ασύλου που με αίμα κατακτήθηκε από τους μαζικούς λαϊκούς αγώνες του '73. Αυτό που έχει αλλάξει είναι ότι πλέον η καταπάτηση του ασύλου των αγώνων και των κινημάτων γίνεται διαφήμιση της κυβερνητικής πολιτικής σε μια προσπάθεια επιβολής της νομιμότητας που αυτοί εξυπηρετούν.
Στα πλαίσια αυτής της νέας πραγματικότητας που προσπαθούν να επιβάλλουν, εντάσσεται και η καθηγητική αυθαιρεσία. Καθηγητές διώχνουν συμφοιτητές μας από τα αμφιθέατρα, άλλοι πουλάν-διαφημίζουν τις σημειώσεις τους ως επιπλέον σύγγραμμα -οι οποίες προφανώς δεν διανέμονται δωρεάν-, ενώ άλλοι βαφτίζουν τα αμφιθεατρικά μαθήματα ως υποχρεωτικά μη λογοδοτώντας σε κανέναν. Επιπλέον από φέτος έχει αφαιρεθεί από τους φοιτητές του 6ου έτους να δίνουν εξετάσεις στο εκάστοτε μάθημα μετά το τέλος της κλινικής άσκησης στο μάθημα αυτό. Η επιτροπή προγράμματος σπουδών -ένα όργανο που απαρτίζεται από μερικούς καθηγητές της σχολής- επικαλούμενη μία αποσπασματική διάταξη του νόμου Διαμαντοπούλου και προφασιζόμενη «διαταραχή της εκπαιδευτικής διαδικασίας» αφαίρεσε από τους φοιτητές τις εμβόλιμες αυτές εξεταστικές εντατικοποιώντας της κανονικές εξεταστικές ακόμα περισσότερο. Έτσι φοιτητές που δουλεύουν, που χρωστάνε μαθήματα ή που ασχολούνται και με άλλα πράγματα πέρα από τη σχολή τους δυσχεραίνονται ακόμα περισσότερο στη λήψη πτυχίου από ένα κατά τα λοιπά «επίσημο» όργανο μοσχοπληρωμένων καθηγητάδων που ήρθαν να βάλουν το δικό τους λιθαράκι στην εφαρμογή των νόμων
Όλα αυτά αποτελούν μια γενική εικόνα από το μέλλον που προετοιμάζουν για τις σχολές μας. Μια εικόνα που γίνεται πραγματικότητα με τον Οργανισμό λειτουργίας που πρόκειται να περάσει στην αρχή της νέας χρονιάς και μεταξύ άλλων προβλέπει τη διαγραφή στα ν+2 έτη, επιτροπές δεοντολογίας, επιτροπές καθηγητών σε περίπτωση τριπλής αποτυχίας σε κάποιο μάθημα, διάσπαση πτυχίου σε bachelor και master. Το νομοθετικό αυτό πλαίσιο και η εφαρμογή του έχουν ως απώτερο στόχο τη διαμόρφωση νέων μοντέλων εργασίας και εργαζομένων. Εργαζόμενοι είτε υποεξειδικευμένοι με καμία δυνατότητα γνωστικής εξέλιξης και συνολικότερης κατάκτησης του γνωστικού τους αντικειμένου είτε υπερεξεικευμένοι με ημερομηνία λήξης (όσο θα είναι χρήσιμοι στην παραγωγή).
ΥΓΕΙΑ
Τα τελευταία χρόνια, με την εφαρμογή των πολιτικών των μνημονίων ζούμε τη διάλυση του συστήματος υγείας στο όνομα των τάχα μεταρρυθμίσεων και του “συμμαζέματος” των οικονομικών των νοσοκομείων, κέντρων υγείας, ιατρείων ΙΚΑ – ΕΟΠΥΥ – ΠΕΔΥ.
Τα κλεισίματα νοσοκομείων, η απαγόρευση προσλήψεων, οι αλλαγές στις πρωτοβάθμιες μονάδες (κέντρα υγείας, τοπικά ιατρεία) σε συνδυασμό με το μεγάλο ποσοστό των ανασφάλιστων, έχουν κάνει την πρόσβαση στην υγεία εξαιρετικά δύσκολη για τους περισσότερους και σχεδόν απαγορευτική για τα φτωχότερα στρώματα. Χαρακτηριστικό είναι ότι τα ραντεβού για τα τακτικά ιατρεία των νοσοκομείων της Θεσσαλονίκης κλείνουν σε δυο εβδομάδες για όλο το εξάμηνο, και άρα όσοι δεν προλάβουν θα πρέπει να απευθυνθούν κάπου ιδιωτικά, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Φαινομενικά, και κυρίως χάρη στο φιλότιμο των εργαζομένων (γιατρών, νοσηλευτών κλπ) το ΕΣΥ συνεχίζει να λειτουργεί.. Υπόγεια όμως συντελείται μια αργή μαζική δολοφονία εις βάρος των ευπαθών ομάδων. Μιλάμε για ανθρώπους με χρόνια νοσήματα, οι όποιοι με δεδομένη πλέον τη δυσκολία στην πρόσβαση σε κάποιο ιατρείο, δεν μπορούν να έχουν την παρακολούθηση που χρειάζονται. Αν σε αυτό συνυπολογίσει κανείς την αθρόα χρήση των γεννόσημων, τα περισσότερα από τα οποία έχουν αμφίβολο θεραπευτικό αποτέλεσμα και το ότι οι άνθρωποι που ανήκουν στις ευπαθείς ομάδες συνεχώς αυξάνονται λόγο κακών συνθηκών διαβίωσης (κακής ποιότητας και ελλιπής σίτιση, δυσκολίες στη θέρμανση, κακές συνθήκες υγιεινής), μπορεί πλέον να καταλάβει κανείς ότι το έγκλημα των πολιτικών της κυβέρνησης, ΕΕ και μνημονίων παίρνει μεγάλες διαστάσεις και θα τραβήξει ραγδαία προς τα κάτω το προσδόκιμο επιβίωσης αλλά και την ποιότητα ζωής.
Έτσι λοιπόν με πρωτοκλασάτους υπαλλήλους τους Λοβέρδο, Άδωνη και πλέον τον τσεκουροφόρο Βορίδη και αρχηγούς όλα τα αρπακτικά που κάνουν εμπόριο με την υγεία των ανθρώπων (ιδιωτικοί όμιλοι νοσοκομείων, κλινικών, διαγνωστικών κέντρων, ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρίες, φαρμακευτικές) και με τις ευλογίες φυσικά ΕΕ και ΔΝΤ το ΕΣΥ και συνολικά η υγεία όπως τα ξέραμε υποβαθμίζονται με γρήγορους ρυθμούς με τελικό αποτέλεσμα τη διάλυσή τους στο βωμό της κερδοφορίας των αδίστακτων επιχειρηματιών υγείας.
Μετά λοιπόν από την επιβολή 5ευρου εισιτηρίου για τα νοσοκομεία, το κλείσιμο και τη συγχώνευση κλινικών, τη διάλυση αρχικά του ΙΚΑ και εν συνεχεία του ΕΟΠΥΥ, τον περιορισμός των δικαιολογούμενων εξετάσεων, και την εν γένει υποχρηματοδότηση του ΕΣΥ (απλήρωτες εφημερίες, ελλείψεις σε αναλώσιμα, χαλασμένα ή αρχαία μηχανήματα) το υπουργείο δίνει τη διαχείριση των οικονομικών των νοσοκομείων σε μία ιδιωτική επιχείρηση την ΕΣΑΝ Α.Ε. Στην ουσία στραγγαλίζει οικονομικά το ΕΣΥ, καθώς ενώ το αρχικό κεφάλαιο της εταιρείας θα είναι δημόσιο χρήμα θα «ενθαρρύνεται» η όσο το δυνατόν μεγαλύτερη συμμετοχή στην ΕΣΑΝ ΑΕ διευθυντικών στελεχών ιδιωτικών νοσοκομείων. Η ΕΣΑΝ Α.Ε. λοιπόν (με τους manager ιδιωτικών κλινικών να την στελεχώνουν) μετά από αξιολόγηση θα χρηματοδοτεί όποια νοσοκομεία πληρούν τα κριτήρια της. Και η χρηματοδότηση θα πιάνει από τα υλικά και τις εργαστηριακές εξετάσεις μέχρι τη μισθοδοσία. Πλήρης εκποίηση της υγείας σε ιδιώτες.
Όμως το εθνικό σύστημα υγείας δεν είναι περιουσία κανενός, ανήκει σε όλο το λαό, τους εργαζόμενους, τους ανασφάλιστους, τους συνταξιούχους, που με τους αγώνες τους και τη δουλειά τους το έστησαν και το συντηρούν και τις ανάγκες αυτών θα πρέπει να υπηρετεί.
ΦΑΣΙΣΜΟΣ
Πέρα από την παιδεία και την υγεία η ολομέτωπη επίθεση στα δικαιώματα και τις κατακτήσεις των εργαζομένων που συντελείται στα χρόνια των μνημονίων έχουν εξαθλιώσει και φτωχοποιήσει μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας. Αυτό σε συνδυασμό με την αντιμεταναστευτική, εθνικιστική ρητορεία της κυβέρνησης (αρκετά χρόνια τώρα) και την νομοθέτηση βάρβαρών μέτρων μη λαμβάνοντας υπόψη τη λαϊκή αντίδραση αλλά ακόμα και αστικά στεγανά (βλ. σύνταγμα) έχουν συμβάλλει στην άνοδο των ποσοστών της φασιστικής χρυσής αυγής. Προφανώς δεν είναι μόνο αυτό. Η νεοναζιστική αυτή οργάνωση και τη χρηματοδότηση είχε από επιχειρηματίες αλλά και από τα αστικά κόμματα και τα συμφέροντα τους εκτελούσε τόσα χρόνια με τραμπούκικες επιθέσεις σε απεργούς και αγωνιστές. Αυτός είναι εντέλει και ο ίδιος ο φασισμός. Ακραία μορφή διαχείρισης του καπιταλισμού σε περιόδους που επιχειρείται είτε να καμφθεί η εργατική αντίσταση είτε ακόμα και να εξυπηρετηθούν ιμπεριαλιστικές βλέψεις. Τα υψηλότατα ποσοστά της Χρυσής Αυγής σε συνοικίες όπως το Κολωνάκι ή οι επιθέσεις σε συνδικαλιστές θυμίζουν κάτι από τις δηλώσεις του Μουσολίνι (πριν ακόμα αναλάβει εξουσία) στους βιομηχάνους της εποχής ότι θα τους προφυλάξει από το εργατικό κίνημα και τις απεργίες.
Η ιστορία όμως δεν τελείωσε. Δεν τελείωσε ούτε για εμάς ούτε για την ανθρωπότητα ολόκληρη. Μέσα στην βραχυπρόθεσμη βλέψη των πραγμάτων όπως είναι σήμερα, κυριαρχεί η απογοήτευση και ένα αίσθημα παντοδυναμίας του αντιπάλου. Στην ιστορική μνήμη όμως, στο πέρασμα των χρόνων και των αιώνων οι καταπιεσμένοι νικάνε. Και οι σύγχρονοι καταπιεσμένοι είναι οι εργάτες, είναι οι φτωχοί και περιθωριοποιημένοι, είναι οι μαθητές και οι φοιτητές που στραγγαλίζονται σε μία εκπαίδευση που τους προετοιμάζει να γίνουν η νέα γενιά εκμεταλλευόμενων. Η σύγχρονη όμως αλλαγή είναι η αποτίναξη του ζυγού του κεφαλαίου για μια άλλη κοινωνία που τα παραγωγικά μέσα της ανθρωπότητας θα είναι κτήμα όλων και στην υπηρεσία του λαού. Αυτό θα είναι το τέλος που θα γράψουμε εμείς. Και ένα τέτοιου τύπου τέλος γράφεται με αγώνες.
«Εδώ Πολυτεχνείο! Λαέ της Ελλάδας, το Πολυτεχνείο είναι σημαιοφόρος του αγώνα μας, του αγώνα σας, του κοινού αγώνα μας ενάντια στη δικτατορία και για τη δημοκρατία» Αυτό ήταν το κεντρικό σύνθημα που ακουγόταν από το ραδιοφωνικό σταθμό της κατάληψης του Πολυτεχνείου το ’73. Ήταν το σύνθημα που έβγαλε στους δρόμους χιλιάδες διαδηλωτές στο κέντρο της Αθήνας, αλλά και στην επαρχία. Το σύνθημα των φοιτητών, που μέσα από μια κατάληψη έδωσε το έναυσμα της εξέγερσης ενάντια στη χούντα των συνταγματαρχών, ενάντια στην αυταρχοποίηση της κοινωνίας. Μια εξέγερση που κέρδισε τη νομιμοποίηση της κοινωνίας μέσα από το δίκαιο αίτημα της δημοκρατίας. Γιατί η νομιμοποίηση των κοινωνικών αγώνων δεν κρίνεται στα πλαίσια του εκάστοτε πολιτικού και νομικού καθεστώτος. Οι κοινωνικοί αγώνες κρίνονται μόνο στη βάση της προοπτικής και της αλήθειας των αιτημάτων τους, στη βάση της κάλυψης των κοινωνικών αναγκών.

Η ιστορία του Πολυτεχνείου όμως δεν ξεκίνησε και δεν τελείωσε στις 17 Νοέμβρη ’73. Είχαν προηγηθεί σημαντικά γεγονότα που τελικά οδήγησαν στη γνωστή εξέγερση. Ήδη από τις 5/2/73 είχε αποφασιστεί αποχή από τα μαθήματα, στις 13/2 είχε οργανωθεί διαδήλωση εντός του πανεπιστημίου και 21/2 είχε γίνει η κατάληψη της Νομικής Αθήνας. Τα γεγονότα αυτά, σε μια περίοδο απαγόρευσης του συνδικαλισμού με οποιονδήποτε τρόπο, κατέληξαν σε στρατολόγηση 11 πρωτοπόρων φοιτητών από τη χούντα των συνταγματαρχών. Παρόλα αυτά άφησαν τη σπίθα της εξέγερσης του Νοέμβρη.

Το μήνυμα του Πολυτεχνείου στη σημερινή εποχή είναι σαφές: Συνελεύσεις-καταλήψεις-διαδηλώσεις, όλη η εξουσία στις γενικές συνελεύσεις.
Καμία διαπραγμάτευση, λοιπόν. Αγώνας τώρα ! Αγώνας για μια παιδεία που δεν είναι προνόμιο των λίγων που δεν θα αποκλείει τα πληττόμενα κομμάτια και θα τα αφήνει αμόρφωτα να αποδέχονται καρτερικά μια πραγματικότητα που θέλουν να μας επιβάλλουν, μια πραγματικότητα αναντίστοιχη των δυνατοτήτων της εποχής. Να μπούμε σε θέσεις μάχης με επιθετικά αιτήματα για μια ενιαία πανεπιστημιακή εκπαίδευση δημόσια και δωρεάν για όλους. Για να υπάρχει ελεύθερη πρόσβαση στην εκπαίδευση για όλους χωρίς ταξικούς οικονομικούς, εξεταστικούς φραγμούς. Για να παίρνουμε ένα ενιαίο πτυχίο ανά γνωστικό αντικείμενο με όλα τα εργασιακά και επαγγελματικά δικαιώματα κατοχυρωμένα σε αυτό. Για να επιβάλλουμε την αύξηση των κρατικών δαπανών για την παιδεία, με γνώμονα τις κοινωνικές ανάγκες. Να επιβάλλουμε μέσα από τις γενικές μας συνελεύσεις και τους φοιτητικούς μας συλλόγους την κάλυψη των δικαιωμάτων - οικονομικών και μη - όλων των εργαζόμενων και άνεργων φοιτητών. Έτσι ώστε να μπορούμε να σπουδάζουμε, να εργαζόμαστε και να ζούμε με αξιοπρέπεια, έτσι όπως μας αξίζει.
ΠΑΛΕΥΟΥΜΕ ΓΙΑ:
Ø  ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΟΥ ΜΕΤΡΟΥ ΤΩΝ ΔΙΑΓΡΑΦΩΝ
Ø  ΕΝΙΑΙΑ ΠΤΥΧΙΑ ΜΕ ΟΛΑ ΤΑ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΑ ΚΑΙ ΕΡΓΑΣΙΑΚΑ  ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ. ΤΟ ΠΤΥΧΙΟ ΜΑΣ ΜΟΝΗ ΠΡΟΥΠΟΘΕΣΗ ΓΙΑ  ΔΟΥΛΕΙΑ.
Ø  ΝΑ ΑΠΟΣΥΡΘΕΙ ΤΩΡΑ Ο ΝΟΜΟΣ Διαμαντοπουλου. ΔΩΡΕΑΝ ΣΙΤΙΣΗ, ΣΤΕΓΑΣΗ, ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΗ, για όλους τους φοιτητές.
Ø  ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΛΕΦΤΑ ΓΙΑ ΠΑΙΔΕΙΑ ΚΑΙ ΥΓΕΙΑ. ΑΠΟΔΕΣΜΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ. ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΧΡΕΟΥΣ. ΕΞΟΔΟΣ ΑΠΟ Ε.Ε. ΚΑΙ ΔΙΑΛΥΣΗ ΤΗΣ
Ø  ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ-ΚΑΜΙΑ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΗ ΤΟΥ ΑΣΥΛΟΥ, ΔΙΕΥΡΥΝΣΗ ΤΟΥ ΚΑΙ ΣΕ ΧΩΡΟΥΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ ΚΑΙ ΣΕ ΣΧΟΛΕΙΑ.
Ø  ΟΧΙ ΣΤΙΣ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΛΗΨΗ ΕΙΔΙΚΟΤΗΤΑΣ – ΑΝΟΙΓΜΑ ΝΕΩΝ ΘΕΣΕΩΝ ΕΙΔΙΚΕΥΟΜΕΝΩΝ ΚΑΙ ΕΙΔΙΚΩΝ ΓΙΑΤΡΩΝ – ΠΛΗΡΗΣ, ΔΩΡΕΑΝ, ΔΗΜΟΣΙΑ ΠΕΡΙΘΑΛΨΗ ΥΨΗΛΗΣ ΠΟΙΟΤΗΤΑΣ ΣΕ ΟΛΟ ΤΟ ΛΑΟ (ασφαλισμένους και ανασφάλιστους).
Ø  ΔΟΥΛΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΟΝΙΜΗ ΚΑΙ ΣΤΑΘΕΡΗ ΜΕ ΠΛΗΡΗ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΗ ΚΑΛΥΨΗ, 35ωρο–5μερο–7ωρο. Επίδομα ανεργίας ίσο με το βασικό μισθό.
Ø  ΚατΑργηση της δρΑσης κΑθε λογΗς εργολΑβων σε ΑΕΙ και ΤΕΙ. Μονιμοποίηση συμβασιούχων που εργάζονται υπό αυτό το καθεστώς (πχ καθαρίστριες), επαναπρόσληψη προσωπικού για την κανονική λειτουργία της λέσχης, αξιοπρεπείς μισθούς και αξιοπρεπείς συνθήκες εργασίας, πλήρη ασφαλιστικά δικαιώματα.
Ø  ΚαμΙα επιχειρηματικΗ δραστηριΟτητα μΕσα στα πανεπιστΗμια.
Ø  κατΑργηση του τρομονΟμου.
Ø  ΑΜΕΣΗ ΑΘΩΩΣΗ ΤΩΝ 16 ΣΥΜΦΟΙΤΗΤΩΝ μας που συνελήφθησαν την 17/11/12
Ø  ΑΘΩΩΣΗ ΤΩΝ 6 ΣΛΛΗΦΘΕΝΤΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ στις εκλογές ΟΛΜΕ

ΠΡΟΧΩΡΑΜΕ ΣΕ:
Ø  ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΤΙΣ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ του τριημέρου του Πολυτεχνείου και επιστροφή της πορείας στο χώρο του πανεπιστημιακού ασύλου.
Ø  ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΤΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ την Πέμπτη 13/11 κατά τη διάρκεια της δίκης.
Ø  ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ ΚΑΙ ΜΠΛΟΚΑΡΙΣΜΑ του 5ευρου εισιτηρίου στο ΑΧΕΠΑ την Παρασκευή 14/11 από τις 9:00.
Ø  ΠΑΝΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ την Παρασκευή 14/11 στις 13:00 μαζί με μαθητές, εκπαιδευτικούς και εργαζομένους που κινητοποιούνται.
Ø  ΝΕΑ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ την Τετάρτη 19/11 στις 14:00 στο αμφιθέατρο Ανατομείου.
Ø  Σύσταση συντονιστικής επιτροπής συνέλευσης υπόλογης στις αποφάσεις της Γενικής Συνέλευσης.
Ø  Συντονισμός με άλλους συλλόγους που κινούνται σε αντίστοιχη κατεύθυνση. Προτείνουμε συντονισμό μετά την πορεία της Παρασκευής μαζί και με μαθητές και εκπαιδευτικούς.
Ø  Να μην παρθούν παρουσίες κατά τη διάρκεια των δράσεων του συλλόγου.

Δευτέρα 10 Νοεμβρίου 2014

ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΟΥ ΓΕΝΙΚΩΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΩΝ ΚΑΙ ΚΑΤΑΛΗΨΕΩΝ ΑΘΗΝΑΣ 6/11/2014

  Μετά τη σημερινή μαζική πανελλαδική πανεκπαιδευτική πορεία, οι φοιτητικοί σύλλογοι από κοινού με μαθητές και εργαζομένους στο χώρο της εκπαίδευσης δώσαμε μια πρώτη απάντηση στην Κυβέρνηση και απευθύνουμε αγωνιστικό κάλεσμα για κλιμάκωση και συνέχιση του αγώνα.
Τα τελευταία χρόνια δεχόμαστε μια άνευ προηγουμένου επίθεση. Ο στόχος; Να φορτωθούν τα βάρη της κρίσης στον εργαζόμενο κόσμο και τη νεολαία. Τα αλλεπάλληλα μνημόνια, οι αντιλαικές πολιτικές, ο ΕΝΦΙΑ, η αναίρεση κοινωνικών κατακτήσεων δεκαετιών στοχεύουν στο να παγιώσουν ένα καθεστώς διαρκούς λιτότητας για τον ελληνικό λαό.
   Σε αυτό το φόντο, το μέλλον για τη νεολαία φαντάζει δυσοίωνο. Ένα μέλλον ανεργίας (60% τώρα στους νέους!), δυσμενών σχέσεων εργασίας με καταργημένες συλλογικές συμβάσεις, με καλύτερη προοπτική να φαντάζουν τα voucher, η ανασφάλιστη παροδική εργασία και η μετανάστευση.
Κι ενώ το μέλλον της νεολαίας είναι αυτό, αυτή τη στιγμή το σύνολο των βαθμίδων της εκπαίδευσης δέχεται μια άνευ προηγουμένου επίθεση με στόχο το προχώρημα των επιταγών της Κυβέρνησης, της ΕΕ και του ΔΝΤ.
  Στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση προωθείται η εφαρμογή του Νέου Λυκείου και της τράπεζας θεμάτων. Μέτρα τα οποία διαμορφώνουν ένα σχολείο εξεταστικό κέντρο, οξύνουν την παραπαιδεία και αποκλείουν μεγάλη μερίδα μαθητών οδηγώντας τους στις επαγγελματικές σχολές, την τεχνική κατάρτιση και κυρίως στη μαθητεία. Στην απλήρωτη εργασία δηλαδή από τα 16 μας!
  Και όσοι καταφέρουν να επιβιώσουν στο νέο Λύκειο και να φτάσουν στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, θα βρουν μπροστά τους ένα “νέο” Πανεπιστήμιο. Ένα Πανεπιστήμιο που θα διαμορφωθεί με τη συγκρότηση των Οργανισμών που έρχονται για να προωθήσουν το σύνολο των αντεκπαιδευτικών νόμων (διαγραφές φοιτητών, διάσπαση ενιαίου κύκλου σπουδών, πτυχία- ατομικοί φάκελοι προσόντων, ιδιωτικές έδρες και εργολαβίες, δίδακτρα και μέτρα πειθάρχησης και εντατικοποίησης).   Θέλουν να διαμορφώσουν ένα Πανεπιστήμιο λιγότερο δημόσιο και δωρεάν αλλά σύμφωνο με τις ανάγκες της αγοράς και το οποίο θα δημιουργεί έναν εργαζόμενο ευέλικτο, πειθήνιο και αναλώσιμο.
Για να μην βρουν εμπόδια στα σχέδιά τους, Υπουργείο και Κυβέρνηση επιστρατεύουν τους εντεταλμένους Πρυτάνεις (βλ. Φορτσάκης στο ΕΚΠΑ, Μήτκας στο ΑΠΘ) και τα αυταρχικά Συμβούλια Ιδρύματος, εισαγγελείς, ΜΑΤ ώστε να καταστείλουν κάθε αγωνιζόμενο κομμάτι στο χώρο της εκπαίδευσης, όπως επανειλημμένα έχουν χρησιμοποιήσει για να χτυπήσουν κάθε φωνή αντίστασης του λαικού κινήματος.
  Το φοιτητικό κίνημα, ως οργανικό κομμάτι του ευρύτερου λαικού κινήματος και με την παράδοση και την εμπειρία που το ίδιο κουβαλάει στις πλάτες του είναι εδώ! Μπροστά μας ανοίγονται δύο δρόμοι: είτε διαρκής υποβάθμιση των όρων με τους οποίους σπουδάζουμε, δουλεύουμε και ζούμε είτε οργάνωση του κινήματος και προάσπιση και επιβολή των αναγκών μας. Εμείς διαλέγουμε τον δεύτερο! Παλεύουμε για δημόσια και δωρεάν παιδεία για όλους! Αγωνιζόμαστε ενάντια στο Νέο Λύκειο και την τράπεζα θεμάτων! Να μην διαγραφεί κανένας φοιτητής – να μην περάσουν οι Οργανισμοί! Ενάντια στην αυταρχικοποίηση! Διεκδικούμε μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους με συλλογικές συμβάσεις εργασίας και με πλήρη μισθολογικά και ασφαλιστικά δικαιώματα! Ανατροπή της Κυβέρνησης και των πολιτικών της ΕΕ και του ΔΝΤ!
  Για αυτό και πιστεύουμε ότι η σημερινή πανελλαδική πανεκπαιδευτική πορεία δεν αποτελεί παρά μια πρώτη νίκη αλλά και ένα πραγματικό εφαλτήριο αγώνα. Νίκη γιατί καταφέραμε να συντονιστούμε ως φοιτητικό κίνημα με το μαθητικό, νίκη γιατί σήμερα ο φόβος άλλαξε στρατόπεδο! Και εφαλτήριο αγώνα γιατί το φετινό Πολυτεχνείο δεν θα είναι σαν όλα τα άλλα! Φέτος, οι Φ.Σ. θα ζουν και θα αναπνέουν στους χώρους όπου εκδηλώθηκε η εξέγερση του Πολυτεχνείου για τρεις μέρες και με τη διοργάνωση εκδηλώσεων, εξορμήσεων, κινητοποιήσεων και μιας σειράς δράσεων θα το μετατρέψουν σε πραγματικό κέντρο αγώνα συσπειρώνοντας τη νεολαία και τον αγωνιζόμενο λαό για να ξαναβγεί στο προσκήνιο και να καθορίσει τις εξελίξεις από εδώ και στο εξής.
  Ο αγώνας τώρα ξεκινά, μέσα από τις Γενικές μας Συνελεύσεις, το συντονισμό μας με όλα τα κομμάτια της εκπαίδευσης αλλά και όλου του κόσμου της εργασίας που πλήττεται!
ΨΩΜΙ – ΠΑΙΔΕΙΑ – ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
ΕΜΠΡΟΣ ΓΙΑ ΤΗΣ ΓΕΝΙΑΣ ΜΑΣ ΤΑ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΑ!

Δευτέρα 27 Οκτωβρίου 2014

«Αγαπητή φίλη και συντρόφισσα Ντίλμα…»

Με μία μικρή, λιτή αλλά αρκούντως αποκαλυπτική ανακοίνωση, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξης Τσίπρας, «χαιρέτισε» τη νίκη της Ντίλμα Ρούσεφ  στις πρόσφατες προεδρικές εκλογές της Βραζιλίας.
«Αγαπητή φίλη και συντρόφισσα Dilma,
Εκ μέρους της ηγεσίας, των μελών και των φίλων του ΣΥΡΙΖΑ, επίτρεψέ μου να εκφράσω τα θερμά μου συγχαρητήρια για τη νίκη σου.
Ο λαός της Βραζιλίας μίλησε, ανταμείβοντας το Εργατικό Κόμμα Βραζιλίας με μία τέταρτη στη σειρά εκλογή.
Ο σημαντικός ρόλος της Βραζιλίας στην παγκόσμια σκηνή είναι ένας αποφασιστικός παράγοντας για κοινωνική και οικονομική ανάπτυξη, καθώς και για αλληλεγγύη, σταθερότητα και ειρήνη.
Οι αδελφικές σχέσεις μεταξύ τω  κομμάτων μας, των κρατών μας και των λαών μας θα γίνουν ισχυρότερες και πιο αποτελεσματικές», αναφέρει στη συγχαρητήρια επιστολή του ο επικεφαλής της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης.
Όταν ο πολιτικός αμοραλισμός ξεπερνά κάθε όριο, χάνουν και οι λέξεις το νόημά τους.
Γιατί τι να πρωτοθυμηθείς από τα έργα και τις ημέρες τις «φίλης και συντρόφισσας» Ρούσεφ και του αδελφού κόμματος του ΣΥΡΙΖΑ;
Την άγρια καταστολή με την οποία αντιμετώπισε τις χιλιάδες λαού που διαδήλωναν το καλοκαίρι του ’13 ενάντια στην αύξηση της τιμής του εισιτηρίου στα ΜΜΜ, σε μια χώρα που ο βασικός μισθός είναι 243 ευρώ;
Το νομοσχέδιο με το οποίο η κυβέρνηση Ρούσεφ προσπάθησε να περιορίσει δικαίωμα των εισαγγελέων να ερευνούν πολιτικούς για ζητήματα διαφθοράς, που είχε πυροδοτήσει νέα έκρηξη λαϊκής οργής;
Την καταστολή ενάντια στην ηρωική απεργία των εκπαιδευτικών της Βραζιλίας, που κράτησε περισσότερο από 2 μήνες;
Την καταστολή με την οποία απάντησε η «συντρόφισσα» Ρούσεφ στην απεργία των εργαζομένων στο μετρό του Σάο Πάολο;
Το ξεσπίτωμα χιλιάδων οικογενειών από τις φαβέλες πριν το μουντιάλ το ’14;
Το ίδιο το φαγοπότι του μουντιάλ, και των επερχόμενων Ολυμπιακών αγώνων;
Δεν είναι πάντως η πρώτη φορά που ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Αλέξης Τσίπρας προσωπικά εκθειάζουν την πολιτική Ρούσεφ διαχείρισης του βραζιλιάνικου καπιταλισμού.
Τον Δεκέμβρη του 2012, στο πλαίσιο επίσημης επίσκεψής του στη Βραζιλία, ο επικεφαλής του, τότε αριστερού και ριζοσπαστικού, υποτίθεται, ΣΥΡΙΖΑ, δήλωνε:
«Το μήνυμα της Βραζιλίας στον ελληνικό λαό, το μήνυμα μιας χώρας που απελευθερώθηκε από το ΔΝΤ και στάθηκε στα πόδια της και σήμερα είναι μια από τις ισχυρότερες οικονομίες του πλανήτη είναι ένα: Η έξοδος από την κρίση δεν μπορεί να γίνει με μνημόνια λιτότητας παρά μονάχα με πολιτικές κοινωνικής συνοχής, ανάπτυξης και αναδιανομής».
Ακολουθούν μερικά στιγμιότυπα πολιτικών «κοινωνικής συνοχής, ανάπτυξης και αναδιανομής» (και της αποδοχής τους).
brazil (1) brazil (2) brazil (3) brazil (4) brazil (5) brazil (6) brazil (7) brazil (8) brazil (9) brazil (10) brazil (11) brazil (12) brazil (13) brazil (14) brazil (15) brazil (16) brazil (17) brazil (18) brazil (19) brazil (20) brazil (21) brazil (22)

brazil (1) brazil (2) brazil (3) brazil (4)
Γ.Μ. 
Αναδημοσίευση από www.pandiera.gr