ΠΑΡΑΝΟΜΟΙ ΕΙΣΤΕ ΕΣΕΙΣ ΚΙ ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΣΑΣ ΚΙ ΟΧΙ ΟΙ ΦΟΙΤΗΤΙΚΟΙ ΣΥΛΛΟΓΟΙ!

Την Τρίτη, 19/12, στην προγραμματισμένη Συνέλευση Τμήματος καθηγητών της Ιατρικής ΑΠΘ, μέλη του ΦΣ παρευρεθήκαμε για να καταθέσουμε πάγια αιτήματα του Συλλόγου γύρω από ζητήματα σχολής. Συγκεκριμένα τα ζητήματα αυτά αφορούσαν:

-Τη διπλή εξεταστική, ως δυνατότητα για όλους τους φοιτητές

-Το ζήτημα των απουσιών στα κλινικά μαθήματα (δικαιούμαστε 10%, το οποίο σε πολλές κλινικές δεν εφαρμόζεται), το ζήτημα των υποχρεωτικών αμφιθεάτρων

-Το ζήτημα των προπεριόδων.

Ωστόσο η νέα σύσταση της Συνέλευσης καθηγητών, πιστή στην προηγούμενη και άξιος συνεχιστής, επιφύλασσε μια αντίστοιχη(και χειρότερη) "υποδοχή". Συγκεκριμένα, ο νέος πρόεδρος της Σχολής, Αστέρης Καραγιάννης, έθετε εκβιαστικά το ζήτημα πως αν δεν αποχωρήσουμε από την αίθουσα, θα διακόψουν τη συνεδρίαση, γιατί είναι παράνομο (!) να παρευρίσκονται φοιτητές σε αυτή μια διαδικασία στην οποία επί χρόνια οι Σύλλογοι παρευρίσκονταν και έθεταν τα αιτήματά τους. Άλλωστε, αν ίσχυε κάτι τέτοιο, όπως ισχυρίζεται, όταν περνούσαν αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις στη Σχολή που μόνο επιβάρυναν κι έκαναν δυσκολότερη την καθημερινότητά μας και βρισκόμασταν μέσα όπου μόνο σύμφωνους δε μας έβρισκαν, θα έπρεπε οι ίδιοι να αυτοκηρυχτούν παράνομοι και να αναιρέσουν δεκάδες αποφάσεις τους. Αλλά το πράγμα δεν έμεινε εκεί και οι καθηγητάδες που έχουν συνηθίσει στα "πολιτισμένα πρότυπα του εξωτερικού" έδειξαν όλα τα στοιχεία του πολιτισμού τους. Από τον Κολιάκο που απείλησε να φέρει την αστυνομία (!) εντός ασύλου για να μας διώξει και να αποφασίσουν χωρίς ενοχλήσεις μέχρι άλλους που ζητούσαν τις ταυτότητές μας απειλώντας για πειθαρχική διαδικασία και απομάκρυνση από τις σπουδές μας. Προφανώς δεν τόλμησαν να πουν ξεδιάντροπα ότι αδιαφορούν για τα αίτημα του Συλλόγου αλλά το συγκάλυψαν με το πρόσχημα ότι μπορούμε να τα καταθέτουμε μέσω εκπροσώπων (θέλουν να μας επιβάλουν και τον τρόπο που οργανώνεται ο Σύλλογος?!) και όταν συζητούνται φοιτητικά ζητήματα, "θα μας φωνάξουν”. Λες και η συζήτηση για τη χρηματοδότηση των Ιδρυμάτων και τα κονδύλια του ΕΛΚΕ δεν επηρεάζουν τον χαρακτήρα των σπουδών, τη χρηματοδότηση για τις φοιτητικές παροχές κλπ. Η στάση αυτή δεν είναι τυχαία σε αυτήν την περίοδο, καθώς όλο το προηγούμενο διάστημα έχουμε βρεθεί έξω από Συγκλήτους που περιφρουρούνται από μπράβους για να εμποδίσουν τηv είσοδο και την κατάθεση αποφάσεων Συνελεύσεων σε αυτές. Το χτύπημα κινήσεων που προκύπτουν από τα κάτω και η προσπάθεια ενσωμάτωσής τους (βλ. νόμο Γαβρόγλου για συνδιοίκηση, με το πρόσχημα της δημοκρατικής έκφρασης των φοιτητών) είναι κατεύθυνση κυβέρνησης/ΕΕ για το Πανεπιστήμιο που αφενός η συνδικαλιστική δράση και οι διεκδικήσεις δε συνάδουν με το ίματζ ενός Πανεπιστημίου ησυχίας-τάξης και ασφάλειας που θέλει να προσελκύσει τον επιχειρηματικό κόσμο, το στρατό και άλλους “επίσημους” φορείς και γιατί αφετέρου οι Γενικές Συνελεύσεις και οι κινήσεις από τα κάτω είναι οι μόνες που μπορούν να μπλοκάρουν την επιχειρηματικοποίηση του Πανεπιστημίου και να δώσουν μια διαφορετική απάντηση για τις ανάγκες της πληττόμενης πλειοψηφίας εντός τους. Θα μας βρίσκουν απέναντί τους, σε κάθε Συνέλευση Τμήματος, σε κάθε Σύγκλητο, με Γενικές Συνελεύσεις θα πάρουν την απάντηση που τους αξίζει.

ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ

-Ανοιχτές Συνελεύσεις Τμήματος , γνωστοποίηση του περιεχομένου τους και των αποφάσεων τους

-Όλοι οι φοιτητές να μπορούμε να θέτουμε τα αιτήματά μας

-Ικανοποίηση όλων των αιτημάτων που κατατέθηκαν στη Συνέλευση Τμήματος από τους φοιτητές

Γιατί να στηρίξουμε την απεργία της 14ης Δεκέμβρη...

Το τελευταίο διάστημα, κεντρική θέση στις πολιτικές εξελίξεις έχει το κλείσιμο της 3ης αξιολόγησης. Αυτό σημαίνει ότι: οι θεσμοί (ΕΕ, ΕΚΤ και ΔΝΤ) «αξιολογούν» την οικονομική ανάπτυξη της χώρας, βάση της εφαρμογής των προηγούμενων μέτρων λιτότητας, για το ξεπέρασμα της κρίσης. Αποτέλεσμα των προηγούμενων αξιολογήσεων ήταν τα Μνημόνια, που είναι πακέτα μέτρων που άλλαξαν και συνεχίζουν να αλλάζουν ριζικά το ελληνικό τοπίο, εις βάρος του κόσμου της εργασίας. Οι μεταρρυθμίσεις που περιλαμβάνουν, μαζί με άλλες αναδιαρθρώσεις, διαμορφώνουν τον ελληνικό σχηματισμό έτσι ώστε να ανταπεξέρχεται όσο το δυνατόν καλύτερα στην βαθιά και παγκόσμια κρίση του καπιταλισμού και στις σύγχρονες αυξημένες ανάγκες του κεφαλαίου για κερδοφορία.

Ελαστικές σχέσεις εργασίας, μειώσεις μισθών και συντάξεων, κατάργηση του ασφαλιστικού νόμου, ιδιωτικοποιήσεις δημόσιας περιουσίας και πλειστηριασμοί πρώτης κατοικίας είναι μερικά από τα έως τώρα παραδείγματα. Επιπλέον, αξιολογήσεις δημοσίων δομών και προσωπικού που εναρμονίζονται με τη μείωση της κρατικής χρηματοδότησης στις δημόσιες παροχές. Στην δημόσια υγεία αυτό μεταφράζεται με υποστελέχωση, ελλείψεις υλικών και εργαζόμενους λάστιχο. Στην παιδεία βλέπουμε να καταρρέει μέρα με τη μέρα ο δημόσιος και δωρεάν χαρακτήρας και εντείνονται οι αποκλεισμοί της καθώς πχ στο πανεπιστήμιο παρατηρούμε τη μέριμνα να οδεύει προς την εξαφάνση (όπως συμβαίνει τώρα στις εστίες όπου το εστιατόριο έκλεισε και μένεται και διακοπή της συντήρησης), την εκπαιδευτική διαδικασία να είναι πλήρως απαξιωμένη και η λειτουργία του πανεπιστημίου να εξαρτάται από τις διαθέσεις κάθε εταιρίας.

Έτσι λοιπόν η 3η αξιολόγηση φέρνει ένα νέο σύνολο μεταρρυθμίσεων που θα περάσει και θα εφαρμόσει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Υπόσχονται οι θεσμοί ότι δεν θα υπάρξει άλλο μνημόνιο, παρόλα αυτά οι δεσμεύσεις θα μπορούσαν κάλλιστα να είναι μνημονιακές και καθορίζουν τι θα ισχύει από το Σεπτέμβριο του 2018 μέχρι το 2060! Τα μέτρα είναι συνέχεια των προηγούμενων αλλαγών: ιδιωτικοποιήσεις αυξάνονται (με έμφαση στην ενέργεια), εφαρμόζονται οι ηλεκτρονικοί πλειστηριασμοί, καταργείται η κυριακάτικη αργία, η δυνατότητα υπογραφής συλλογικών συμβάσεων, ενώ η χρηματοδότηση σε παιδεία και υγεία προβλέπεται ακόμα χαμηλότερη από το νέο έτος.

Όλα αυτά κλειδώνουν με τη την τροπολογία που κατέθεσε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ΑΝΕΛ στις 4 Δεκέμβρη, σε άσχετο μάλιστα νομοσχέδιο, που περιστέλλει και ουσιαστικά ακυρώνει το δικαίωμα στην απεργία. Πάρθηκε πίσω τελευταία στιγμή για να περάσει με νόμο σε λίγες μέρες. Απαιτεί να συμφωνούν στην απεργία το 50+1% των οικονομικά εντάξει εργαζομένων στα πρωτοβάθμια σωματεία, πράγμα που είναι πρακτικά αδύνατον. Η κατάργηση των μέσων αντίστασης και διεκδίκησης είναι η στρατηγικός στόχος του κεφαλαίου για να μπορούν να εφαρμόζουν επιθετικές πολιτικές, χωρίς τη διατάραξη της κοινής ησυχίας.

Οφείλουμε να είμαστε στο πλευρό των εργαζομένων στην απεργία της 14ης Δεκέμβρη και να παλέψουμε μαζί τους ενάντια σε αυτές τις πολιτικές που μπορεί για μας στο σήμερα ναι θέτουν υπό διακύβευμα τη δυνατότητα να σπουδάζουμε και αύριο να καθορίζουν πώς θα δουλεύουμε. Ουσιαστικά επιρρεάζουν κάθε πτυχή των ζωών μας και τον τρόπο που λειτουργεί η κοινωνία, ενώ η μόνη αντίρροπη κίνηση σε όλα αυτά μπορεί να είναι η εδώ και τώρα συντονισμένη από τα κάτω δράση των πληττόμενων. Διεκδικούμε εδώ και τώρα αποκλειστικά δημόσια δωρεάν παιδεία και υγεία για όλους, μόνιμη και σταθερή δουλειά με αξιοπρεπείς όρους, αυξήσεις, μείωση του εργάσιμου χρόνου. Όλα αυτά ξέρουμε ότι δεν μπορεί να τα διεκδικήσει η ΓΣΕΕ των εργατοπατέρων που δεν καλύπτει σχεδόν κανέναν εργαζόμενο, ξεπουλάει τον έναν αγώνα μετά τον άλλον ούτε το ΠΑΜΕ που επιλέγει συνειδητά να μην κλιμακώνει αγώνες. Όπλο μας είναι ένα ταξικό, ανεξάρτητο και μαχητικό κίνημα, βασισμένο σε πρωτοβάθμια όργανα (σωματεία και συνελεύσεις) που συντονίζονται μεταξύ τους και δεν διστάζουν ούτε στιγμή να βάλουν τα εργατικά δικαιώματα μπροστά. Ας αφήσουμε το «δεν υπάρχουν οι συνθήκες» και ας καταλάβουμε ότι όσο οι «συνθήκες» μας καθορίζουν, άλλο τόσο τις καθορίζουμε και εμείς.

Το δικαίωμα στην απεργία κερδήθηκε μέσα από σκληρούς αγώνες, γιατί οι εργάτες του τότε αμφισβήτησαν την υπάρχουσα τάξη πραγμάτων που τους υπαγόρευε μια ζωή με περιορισμούς, χωρίς δικαιώματα, τους εξανάγκαζε να είναι δούλοι του κεφαλαίου. Μέσα από σκληρούς αγώνες θα κερδηθεί ξανά, όταν οι σύγχρονοι εκμεταλλευόμενοι πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας, και παλέψουμε για όλα αυτά που κάνει δυνατά η εποχή μας, αλλά τα καρπώνονται οι λίγοι και ισχυροί.

ΠΑΝΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΠΕΜΠΤΗ 14/12, 10.30 ΣΤΗΝ ΚΑΜΑΡΑ.

ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΕΝΟΣ 15ΧΡΟΝΟΥ ΚΑΙ ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΛΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ

Για τον Δεκέμβρη του 08'

Πέρα από κάθε διάθεση επετειακού εορτασμού, ο Δεκέμβρης ξυπνάει μνήμες από έναν Δεκέμβρη που ξεκίνησε ως αγανάκτηση σε ένα κράτος που δολοφονεί αλλά δεν δίστασε να προχωρήσει. Συνελεύσεις και καταλήψεις σε εκατοντάδες σχολεία και σχολές πανελλαδικά προχώρησαν τη συλλογική σκέψη και δράση πέρα από το "αντιμπατσικό" αίσθημα της περιόδου και έθεσαν ζητήματα ανατροπής ολόκληρου του αστικού συστήματος που δολοφονεί το παρόν και το μέλλον των πιο καταπιεσμένων κομματιών της νεολαίας σε μια περίοδο που ξεκινούσε η κρίση. Και σήμερα, που η καπιταλιστική κρίση βαθαίνει και η νεολαία και ο κόσμος της εργασίας καταπιέζεται ολοένα, η πολιτική δεν γίνεται στους δρόμους, πράγμα προφανώς αναντίστοιχο των καιρών μας.

Σύγχρονη καταστολή

Ας δούμε όμως πώς η καταστολή σήμερα, αφενός δεν περιορίζεται στην αστυνόμευση και την αστυνομική βία, αλλά είναι πολύμορφη, και αφετέρου διεισδύει με πιο έντονο τρόπο στην καθημερινότητα μας.

Από εκεί που παλαιότερα η καταστολή εμφανιζόταν ως ο εγγυητής της τήρησης του νόμου και επομένως δρούσε σε μεμονωμένες περιστάσεις που απειλούσαν την εφαρμογή του, σήμερα έχουμε να κάνουμε με ένα ευρύτερο δόγμα ασφάλειας που νομιμοποιεί την συνεχή παρουσία των μέσων καταστολής, απέναντι σε ένα κλίμα φόβου και ανομίας.

Η διατύπωση «για λόγους ασφαλείας» λειτουργεί ως εξουσιαστικό επιχείρημα, το οποίο, κόβοντας κάθε συζήτηση, επιτρέπει την επιβολή μέτρων και προοπτικών που χωρίς την επίκλησή του δεν θα αποδεχόμασταν. Ανυψωμένη σε πολιτική προτεραιότητα, αυτή η καινούργια ονομασία της τήρησης της τάξης αλλάζει συχνά το πρόσχημά της (πότε είναι η πολιτική ανατροπή, πότε η «τρομοκρατία»), διατηρεί, όμως, ακέραια τη στόχευσή της: τη διακυβέρνηση του πληθυσμού. Έτσι, η απειλή της ασφάλειας (που διαταράσσει την κανονικότητα), μπορεί να εντοπίζεται για το κράτος και στις κοινωνικές ομάδες που αμφισβητούν την υπάρχουσα τάξη πραγμάτων (απεργούς, κίνημα κλπ), είτε σε κοινωνικές ομάδες που δεν είναι εκμεταλλεύσιμες για το σύστημα (π.χ. Μετανάστες), που “πρέπει” να αντιμετωπιστούν αναλόγως.

Προκειμένου να τηρηθεί λοιπόν η “ασφάλεια” βλέπουμε πολλαπλασιασμό των μηχανισμών ασφαλείας. Χρησιμοποιούνται νέα μέσα ελέγχου όπως το γενετικό προφίλ, τα βιομετρικά συστήματα, οι ηλεκτρονικές παρακολουθήσεις και οι κάμερες ασφαλείας σε δημόσιους χώρους. [Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που γίνεται χρήση αυτών των μέσων όπως η Ηριάνα, ο Περικλής και ο Θεοφίλου καθώς και το κίνημα ενάντια στους πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας]. Παράλληλα εργαλείο δημιουργίας ενός κλίματος τρομοκρατίας και αισθήματος ανασφάλειας είναι τα καθεστωτικά ΜΜΕ. Ακόμα γίνονται συνεχείς εκκενώσεις καταλήψεων (ανάμεσά τους και καταλήψεις στέγης μεταναστών) κάτω από το πρόσχημα της διατήρησης της τάξης.

Συγκυρία

Ακόμα όμως και οι κινήσεις αμφισβήτησης των βάρβαρων πολιτικών που εμφανίζονται στην κοινωνία, βρίσκουν απέναντί τους την ισχυρή αστυνομική βία όπως είδαμε και την τελευταία βδομάδα σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Στο πλαίσιο των μνημονιακών δεσμεύσεων, η κυβέρνηση ξεκινάει την εφαρμογή των ηλεκτρονικών πλειστηριασμών κατοικίας, προσπαθώντας να επισπεύσει τις διαδικασίες και να παρακάμψει την αντίσταση του κινήματος που ένα χρόνο τώρα μπλοκάρει τους πλειστηριασμούς. Για να επιτύχει τον στόχο της και την διαφύλαξη των κερδών των τραπεζιτών δε διστάζει να χρησιμοποιήσει ανοιχτή βία, διώξεις, συκοφάντηση. Δεν είναι όμως μόνο οι πλειστηριασμοί, αλλά στα πλαίσια της 3ης αξιολόγηση της κυβέρνησης από τους θεσμούς, δρομολογείται μια επίθεση σε εργασιακά και συνδικαλιστικά δικαιώματα, (π.χ. περιορισμός δικαιώματος στην απεργία) που διαμορφώνουν τις νέες εργασιακές σχέσεις που θα ενταχθούμε, αλλά και σε εκπαιδευτικά, μορφωτικά δικαιώματα (νέο λύκειο, μαθητεία κλπ).

Αντίστοιχα και στο πανεπιστήμιο, που η επίθεση εκτυλίσσεται κυρίως με το ν. Γαβρόγλου, διαμορφώνονται νέοι όροι για το πως θα υπάρχουμε σε αυτό, από την μη ελευθερία δράσης εντός του και την επέμβαση της αστυνομίας, μέχρι τις ανάγκες μας για μόρφωση και παροχές που υποβαθμίζονται.

Το πανεπιστήμιο όπως διαμορφώνονται και οι επιχειρηματικές δραστηριότητες εντός του επιβάλουν την ύπαρξη ενός περιβάλλοντος τάξης και ασφάλειας, που δεν συνάδει με τις δράσεις των φοιτητικών συλλόγων και τη διεκδίκηση καλύτερων όρων σπουδών. Έτσι το άσυλο μπορεί να παραβιαστεί ανά πάσα στιγμή με εντολή των πρυτανικών αρχών, και να κατασταλούν φοιτητικές ενέργειες όπως έχει γίνει και στο παρελθόν. Ιδιαίτερα με το πρόσχημα του ναρκεμπορίου και της “ασφάλειας” των φοιτητών από αυτό, η παρουσία της αστυνόμευσης φαίνεται να νομιμοποιείται. Καταλήγουμε λοιπόν σε ένα πανεπιστήμιο ανοιχτό για τις επιχειρήσεις, σεκιούριτι και αστυνόμευση, και όχι ανοιχτό για τους φοιτητές, και τις ανάγκες τους.

Χαρακτηριστικό της υποβάθμισης των παροχών είναι και η αναστολή της λειτουργίας της λέσχης στις εστίες του ΑΠΘ την προηγούμενη εβδομάδα. Η συντήρηση των κτιρίων έχει σταματήσει, οι εργαζόμενοι/ες των εστιών παραμένουν απλήρωτοι/ες, οι παροχές είναι πλέον μηδαμινές και φοιτητές πετιούνται έξω πριν ολοκληρώσουν τις σπουδές τους. Απέναντι σε αυτήν την κατάσταση, οι συνελεύσεις και οι κινήσεις των εστιακών δείχνουν πως οργάνωση και συντονισμός από τα κάτω μπορεί να δημιουργήσει μια αντίρροπη κίνηση στην κατεύθυνση κυβέρνησης/ΕΕ για το πανεπιστήμιο. Ο συντονισμός συλλογικοτήτων και το κίνημα των πληστειριασμών, δείχνουν πως το κίνημα μπορεί να δημιουργήσει ρήγματα, στο μέλλον που μας προδιαγράφουν.

Όσο η καταπίεση μεγαλώνει, μεγαλώνει κι η οργή μας. Φτάνει και ως εδώ! Υπάρχει ο άλλος δρόμος, εκεί που η οργή γίνεται υψωμένη γροθιά, εκεί που τα όνειρα μας για μια άλλη κοινωνία γίνονται εφιάλτες για τους εκμεταλλευτές αυτού του κόσμου για κάθε πραιτοριανό της σύγχρονης βαρβαρότητας! Με οργάνωση απ’ τα κάτω και συντονισμό, με την αναζωπύρωση των γενικών μας συνελεύσεων, ενώνουμε τις σπίθες αμφισβήτησης και ανάβουμε ξανά τις φλόγες του Δεκέμβρη!

Συνεχίζουμε μέσα από τις γενικές συνελεύσεις να επικαιροποιούμε τα αιτήματά μας και να ορίζουμε εκ νέου δράσεις μας κόντρα στις επιλογές της κυβέρνησης και του κεφαλαίου για να επιβάλλουμε τις ανάγκες, τις επιθυμίες και τα όνειρα μας.

ΤΡΙΤΗ 05 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ ΣΤΙΣ 15:00 ΣΤΟ ΑΜΦΙΘΕΑΤΡΟ ΑΝΑΤΟΜΕΙΟΥ

ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΦΟΙΤΗΤΩΝ ΙΑΤΡΙΚΗΣ ΑΠΘ

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΦΟΙΤΗΤΙΚΩΝ ΣΥΛΛΟΓΩΝ

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, σε συνέχεια της επίθεσης που διεξάγει ενάντια στη νεολαία και τον αγωνιζόμενο λαό, προσπαθεί τώρα με τις δυναμεις καταστολης να εμποδίσει και να διαλύσει τον τριήμερο εορτασμό του Πολυτεχνείου. Αντικειμενικα η καταληψη που διεξαγεται αυτη τη στιγμη στο χωρο του πολυτεχνειου ενισχυει το σχεδιο αυτο και τους καλουμε να αποχωρησουν αμεσα και να αφησουν τους ΦΣ να μεταφέρουν τις καταλήψεις τους στο χώρο του Πολυτεχνείου και να υλοποιήσουν τις αποφάσεις των Γενικών τους Συνελεύσεων. Ως Φοιτητικοί Σύλλογοι καταγγέλλουμε την Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και απαιτούμε να αποχωρήσουν ΑΜΕΣΑ οι διμοιρίες από το χώρο του Πολυτεχνείου! Η διεξαγωγή του τριημέρου εορτασμού του Πολυτεχνείου ήταν και θα είναι στα χέρια του μαζικού λαϊκού κινήματος, της νεολαίας και του αγωνιζόμενου λαού.

ΦΣ ΑΘΗΝΑΣ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΣΤΗΝ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΤΗΣ ΔΑΠ ΙΑΤΡΙΚΗΣ ΓΙΑ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΣΤΟ ΠΑΜΑΚ

Είναι γνωστό, και το έχουμε αναφέρει σε πολλές ανακοινώσεις μας, πως η ΔΑΠ όντας πολιτική δύναμη, δεν επιλέγει ποτέ να κάνει πολιτική μες στο σύλλογο και αντ’ αυτού επιλέγει το ρόλο του γραμματέα ή του wannabe φιαλαράκι μες στη σχολή. Αλήθεια είναι δύσκολο να κάνει κανείς πολιτική ενώ πρέπει να στηρίξει τις πιο αντιδραστικές πολιτικές για τα πανεπιστήμια που μεταφράζονται σε πέταγμα πολλών φοιτητών εκτός σίτισης, ανοιχτή στήριξη σε μεγαλοεπιχειρηματίες για χρηματοδότηση-ξεπούλημα των σχολών (καθώς για κανένα λόγο δε θα μιλήσουν για κρατική χρηματοδότηση) και μιλώντας πιο συγκεκριμένα για τη σχολή μας, ανοιχτή στήριξη στον ψευτοεπιστημονίστικο ΙΑΤΡΙΚΟ ΣΥΛΛΟΓΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ που λειτουργεί σαν εργοδότης και μοιράζει ασφαλιστικές παροχές ( έναντι πάλι μιας αναγκαίας κρατικής και χωρίς περιορισμούς ασφάλισης για τους μισθωτούς γιατρούς).

Έτσι και έγινε και αυτή τη φορά, όπου η ΔΑΠ της σχολής επέλεξε να κάνει ημερίδα ενημέρωσης προκλινικών μαθημάτων. Η ντροπή της και ασχήμια αυτής της παράταξης τόσο μεγάλη γι αυτό και ούτε καν να στηρίξει η ίδια ότι τέτοιες βλακείες θα τις κάνει στη σχολή γι αυτό και μετακόμισε στο ΠΑΜΑΚ. Αυτό το έκανε με τον ευφάντστο κιόλας τρόπο να μην ανακοινώνει ακριβή τοποθεσία στην αφίσα της γιατί μάλλον τα πανηγυράκια που θέλει να στήσει με τους πρωτοδευτεροετείς θέλει να είναι για επιλεγμένα άτομα, όπου αύριο μεθαύριο θα θελήσει να τους εντάξει στην γαλάζια σαπίλα τους.

Για κακή τους τύχη όμως, εμείς ως σχήμα βρήκαμε την τοποθεσία της εκδήλωσης με σκοπό να παρεμβούμε στους ανυποψίαστους φοιτητές και σίγουρα να χαλάσουμε την τελετουργία που στήνουν για να το παίξουν υπεύθυνοι και διαβαστεροί με στιβαρές γνώσεις για τα μαθήματα. Όταν μπήκαμε στο χώρο της εκδήλωσης,η εικόνα που αντικρίσαμε ήταν μια δεκάδα δαπίτες της σχολής με άλλους τόσους δαπίτες και στελέχη της ΟΝΝΕΔ από το ΠΑΜΑΚ να περιφρουρούν σα μπράβοι την εκδήλωσή τους. Και σαν να μην έφτανε αυτό, όταν ζητήθηκε από μέλος μας να διαγραφτεί βίντεο που μαγνητοσκοπούσε τα πρόσωπά μας ( με σκοπό προφανώς τη δημόσια διαπόμπευση μεμονωμένων περιστατικών και προσωπικών χαρακτηριστικών συντρόφων μας), μέλη της ΔΑΠ ΠΑΜΑΚ κινήθηκαν προς το μέρος μας απειλώντας πως θα μας διώξουν γιατί είναι ο χώρος τους εδώ και κάνουν κουμάντο ( σ’ λενα δημόσιο αμφιθέατρο?!). Ως σχήμα δε δώσαμε σημασία στους ψευτοτσαμπουκάδες και εξασφαλίσαμε την παραμονή μας στο χώρο, ζητώντας παράλληλα δημόσια και ανοιχτή τοποθέτηση της Δαπ Ιατρικής για τα ζητήμτα που τρέχουν σε σχολή και κοινωνία γενικότερα με τους ΔΑΠίτες της σχολής να μην απαντάνε και τη ΔΑΠ Παμακ να παίζει το ρόλο του μεσολαβητή-δικηγόρου ( αφού το ρόλο του μπράβου μας τον έδειξε απ την αρχή)

Η ιστορία θα μπορούσε να τελειώσει εδώ, όμως πληροφορηθήκαμε πως τις επόμενες μέρες κυκλοφόρησε ψήφισμα σε φοιτητικούς συλλόγους της Πάτρας που αναφέρεται σε σοβαρό τραυματισμό (?!?) μέλους από μέλη της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς. Ε λοιπόν, για να μπουν τα πράγματα στη θέση τους. Ήμασταν εκεί ως ΚΑΡΦΙ ΕΑΑΚ και ο μόνος τραυματισμός που υπάρχει είναι αυτή η διαρκής μαυρίλα και σαπίλα που θέλει να στήσει η ΔΑΠ πανελλαδικά με συλλόγους-αδερφότητες, βολέματα, ρουφιανιές και μπραβιλίκια και δημόσιες σχέσεις!

Καμία ανοχή στις πρακτικές τους!

Καμία ανοχή στην (α)πολιτική τους!

Αυτοί και όμοιοι και παρόμοιοι εκφραστές τους θα μας βρίσκουν απέναντί τους!

ΤΗΝ ΤΕΛΙΚΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΘΑ ΤΗΝ ΔΩΣΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ

Η εβδομάδα που πέρασε χαρακτηρίστηκε από έντονες διεργασίες και αποφασιστικές διαδικασίες της φοιτητικής κοινότητας για τα ζητήματα που την αφορούν.
Οι φοιτητικοί σύλλογοι πολλών σχολών συνεδρίασαν μέσα από τις γενικές συνελεύσεις για να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους σχετικά με το νέο νόμο για την παιδεία (το νόμο Γαβρόγλου) που αποτελεί τομή για το πως θα είναι οι σπουδές μας από δω και στο εξής. Οι αποφάσεις που πάρθηκαν περιλάμβαναν επιπλέον το ζήτημα της αναστολής της δωρεάν διανομής των συγγραμμάτων, για την οποία δημοσιοποιήθηκε μάλιστα εκ νέου αναστολή, καθώς και προβλήματα που σχετίζονται με τις παροχές του πανεπιστημίου στους φοιτητές. Η κακή λειτουργία της λέσχης (ποιότητα φαγητού και ουρές), το γεγονός ότι 300+ άτομα έκαναν αίτηση για διαμονή στις εστίες αλλά δεκτά έγιναν μόνο τα 120 είναι μόνο μερικά παραδείγματα απαξίωσης της φοιτητικής μέριμνας.

Από τη μία λοιπόν έχουμε την κατακόρυφη μείωση της κρατικής χρηματοδότησης του πανεπιστημίου που έχει οδηγήσει στα παραπάνω και από την άλλη, η έδρα της Ανατομίας σε συνεργασία με την ιδιωτική κλινική ΔΙΑΒΑΛΚΑΝΙΚΟ και εταιρίες της Liverpool, διοργανώνει συνέδριο «Χειρουργικής Κάτω Άκρου» στον 1ο όροφο του εργαστηρίου της Ανατομικής με 350€ συμμετοχή το άτομο... Κάπου εδώ μάλλον βρίσκεται η απάντηση στο ερώτημα «πού πάνε τα λεφτά;».

Ας σημειώσουμε επίσης πως η απάντηση της Πρυτανείας σε όλα αυτά είναι να συνεδριάζει με κλειδωμένες πόρτες στη διαδικασία της Συγκλήτου. Εκεί πρυτάνεις, αντιπρυτάνεις, κοσμήτορες και όλοι οι υψηλόβαθμοι πανεπιστημιακοί συζητούν και υπογράφουν τις αποφάσεις του Υπουργείου που επηρεάζουν τον τρόπο με τον οποίο θα ζούμε, θα δρούμε και θα σπουδάζουμε στο πανεπιστήμιο την επόμενη στιγμή. Τα ρολά της Πρυτανείας είναι εδώ και χρόνια κλειστά στους φοιτητές που διεκδικούν να βρίσκονται εκεί για να καταθέσουν τα αιτήματα τους και η Σύγκλητος γίνεται κρυφά. Παρόλα όταν μάθαμε τυχαία την ημέρα της συγκλήτου και κινητοποιηθήκαμε καταφέραμε να εξασφαλίσουμε ότι η επόμενη σύγκλητος θα είναι ανοιχτή στους φοιτητικούς συλλόγους. Η παρουσία μας στην επόμενη σύγκλητο θα είναι τόσο δυναμική όσο μας επιβάλλουν οι ανάγκες μας.

Το πρώτο κύμα αμφισβήτησης ήρθε με τις αποφάσεις 7 φοιτητικών συλλόγων. Ο συντονισμός τους μέσα από το συντονιστικό γενικών συνελεύσεων θα γίνει ώστε να οργανωθεί ο αγώνας από τα κάτω. Παλεύουμε ενάντια στην απειλή ακόμη και ενός εξαμήνου σπουδών χωρίς συγγράμματα, δίνουμε το μήνυμα ότι δεν αφήνουμε να τίθεται υπό διακύβευμα η δωρεάν παροχή τους, για τα συμφέροντα υπουργείου-εργολαβίας. Απαιτούμε να πέσει τώρα νόμος Γαβρόγλου που νομοθετεί τέτοιου είδους αυθαιρεσίες, ανοίγει το δρόμο για τα δίδακτρα, ρίχνει ακόμα πιο κάτω την χρηματοδότηση αυξάνοντας τη σύνδεση πανεπιστημίου με εταιρίες και υποβαθμίζει για την παιδεία σε όλες τις βαθμίδες. Συντονιζόμαστε λοιπόν με τα πρωτοβάθμια σωματεία των εκπαιδευτικών και τις συνελεύσεις μαθητών και χτίζουμε ένα ανεξάρτητο ταξικό κέντρο αγώνα, μέσα από το οποίο παλεύουμε για δημόσια δωρεάν παιδεία για όλους. Έτσι, την Δευτέρα 30/10 θα είμαστε στην πανεκπαιδευτική πορεία!

Η δράση μας όμως δεν πρέπει να μείνει εκεί. Συνεχίζουμε μέσα από τις γενικές συνελεύσεις να επικαιροποιούμε τα αιτήματά μας και να ορίζουμε εκ νέου δράσεις μας κόντρα στις επιλογές της κυβέρνησης και του κεφαλαίου για να επιβάλλουμε τις ανάγκες, τις επιθυμίες και τα όνειρα μας.

ΟΥΤΕ ΣΚΕΨΗ ΓΙΑ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΔΩΡΕΑΝ ΣΥΓΓΡΑΜΑΤΩΝ

ΚΑΤΩ Ο ΝΟΜΟΣ ΓΑΒΡΟΓΛΟΥ

ΔΗΜΟΣΙΑ ΚΑΙ ΔΩΡΕΑΝ ΠΑΙΔΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΕΣ/ΟΥΣ

ΟΛΗ Η ΕΞΟΥΣΙΑ ΣΤΙΣ ΓΕΝΙΚΕΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ Ε.Α.Α.Κ. για τα γεγονότα της 16ης Οκτώβρη

Σήμερα, Δευτέρα 16.10 ήταν προγραμματισμένη η συνεδρίαση της Συγκλήτου της Πρυτανείας του Α.Π.Θ., στην οποία και είχαν αποφασίσει να παρευρεθούν φοιτητικοί Σύλλογοι μετά από τις αποφάσεις των Γενικών τους Συνελεύσεων.Δεν είναι τυχαίο ότι για μια ακόμη φορά, η Πρυτανεία όχι μόνο δεν γνωστοποίησε όπως έπρεπε την απόφαση συνεδρίασης, αλλά πόσο μάλλον υποδέχτηκε τους φοιτητές που ήρθαν να καταθέσουν τα αιτήματα τους με μπράβους και κατεβασμένα ρολά. Δεν είναι η πρώτη φορά που η Πρυτανεία του Α.Π.Θ αποφασίζει να κλείσει τις πόρτες της στους φοιτητές, επιστρατεύοντας κάθε αυταρχικό μέσο της για να το καταφέρει.Αυτή τη φορά μάλιστα θεώρησε τόσο απειλητική την παρουσία των φοιτητών στο χώρο του κτιρίου που έφτασε στο σημείο να κλειδώσει τις πόρτες και να παύσει τη λειτουργία του, με φοιτητές και εργαζομένους εντός. Μάλλον η παρουσία των φοιτητών ήταν όντως απειλητική για την Πρυτανεία, εν’οψει μιας Συγκλήτου η οποία είχε να αποφασίσει μεταξύ άλλων για την εφαρμογή ενός από τους πιο αντιδραστικούς νόμους, του νόμου Γαβρόγλου αλλά και για ζητήματα όπως η μη διανομή των συγγραμμάτων και συνολικά τη διαχείριση της υποχρηματοδότησης.Η στάση αυτή από πλευράς Πρυτανείας λοιπόν, η οποία πάγια αποφασίζει να συνεδριάζει σε κλειστές πόρτες και μακριά από τους φοιτητές διαμορφώνοντας, ψηφίζοντας και υλοποιώντας ρυθμίσεις για το ίδιο το μέλλον τους αποτελεί χαρακτηριστικό δείγμα του ρόλου της ως πιστό εφαρμοστή των ευρωπαικών και των κυβερνητικών πολιτικών και ως υλοποιητή και συνδιαμορφωτή του συνόλου της αναδιάρθρωσης, και καθόλου δεν μας εκπλήσσει. Οι δηλώσεις δε του Πρύτανη Μήτκα, σήμερα, στους φοιτητές, ότι συμφωνεί με τα ευρωπαικά πρότυπα διαμόρφωσης των πτυχίων μας και ότι επιδιώκει την εφαρμογή τους αποτελεί ενδεικτικό για τα παραπάνω. Η Πρυτανεία που επιμένει να αγνοεί τους φοιτητές και τις αποφάσεις τους, που έχει ξεκινήσει ήδη να υλοποιεί πιστά το νομοσχέδιο Γαβρόγλου καλώντας με πρόσφατη, επίσημη ανακοίνωση της τα ΜΑΤ στο Πανεπιστήμιο ( με πρόσφατες τις μνήμες από την επιστράτευση των ΜΑΤ για συλλήψεις φοιτητών και την καταστολή απεργιών), είναι φανερό πως θα βρει τους φοιτητές απέναντι της. Όπως απέναντι τους θα βρουν τους φοιτητές κυβέρνηση και Υπουργείο που έχουν σφραγίσει την προοπτική της. Στους στόχους της Πρυτανείας για πιο ανταγωνιστικά ιδρύματα με προγράμματα Δια Βίου Μάθησης και Μεταπτυχιακά που θα στερούν επαγγελματικά δικαιώματα, για τη διαχείριση των ΕΛΚΕ και τη θέσπιση διδάκτρων στα μεταπτυχιακά και ανταποδοτικών κριτηρίων (απλήρωτης εργασίας), φαίνεται πως το αίτημα των φοιτητών να έχουν λόγο στις συνεδριάσεις της αποτελελεί εμπόδιο. Σήμερα, σε ένα θέατρο που στήθηκε καλά από το Μήτκα για την υποτιθέμενη “παρεμπόδιση από τους φοιτητές” της διεξαγωγής της Συγκλήτου και την ομοίως υποτιθέμενη βία προς αυτόν, η Πρυτανεία του Α.Π.Θ. προσπάθησε να μας κάνει ξεκάθαρο πως παρεμπόδιση είναι για αυτούς που αποφασίζουν οτιδήποτε στερεί τη “μυστικότητα” σε μία Πρυτανεία που διαλαλεί παντού τη “διαφάνεια” της. Σήμερα,η ίδια η Πρυτανεία επέλεξε να στήσει παιχνίδια στις πλάτες των φοιτητών, παίζοντας το ρόλο του θύματος και αποδεικνόντας πως ως εχθρό της δεν αντιλαμβάνεται κανέναν άλλο παρά τους ίδιους τους φοιτητές. Οι φοιτητικοί σύλλογοι έχουν αποδείξει,ότι δεν τρομοκρατούνται, δεν καταστέλλονται και δεν συμβιβάζονται με τις αποφάσεις κυβερνήσεων, Υπουργείων και Πρυτανειών. Με όπλο τις Γενικές μας Συνελεύσεις, θα συνεχίσουμε να παλεύουμε ενάντια στο νόμο Γαβρόγλου και ενάντια σε κάθε απόφαση που κλειδώνει η Πρυτανεία για μας, χωρίς εμάς. Όσο η Πρυτανεία μας κλείνει τις πόρτες,άλλο τόσο θα μας βρίσκει μπροστά της.
-ΑΝΟΙΧΤΕΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ ΣΥΓΚΛΗΤΟΥ ΜΕ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΤΩΝ ΦΟΙΤΗΤΙΚΩΝ ΣΥΛΛΟΓΩΝ -ΚΑΤΩ Ο ΝΟΜΟΣ ΓΑΒΡΟΓΛΟΥ
 -ΚΑΜΙΑ ΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ ΚΕ.ΔΙ.ΒΙ.Μ. ΚΑΙ ΟΠΟΙΑΣΔΗΠΟΤΕ ΔΟΜΗΣ ΠΟΥ ΘΑ ΠΑΡΕΧΕΙ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ. ΝΑ ΑΠΟΣΥΡΘΕΙ ΤΩΡΑ Η ΠΡΟΤΑΣΗ ΕΚΤΡΩΜΑ ΤΟΥ ΙΕΠ.
 -ΟΛΑ ΤΑ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΣΤΟ ΠΤΥΧΙΟ,ΠΤΥΧΙΟ ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΠΡΟΥΠΟΘΕΣΗ ΓΙΑ ΔΟΥΛΕΙΑ.
-ΑΝΟΙΧΤΟΙ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΟΙ ΧΩΡΟΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ, ΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ, ΤΟΥΣ -ΑΓΩΝΕΣ ΛΑΟΥ ΚΑΙ ΝΕΟΛΑΙΑΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΕΤΑΙΡΕΙΕΣ. --ΔΩΡΕΑΝ ΣΥΓΓΡΑΜΜΑΤΑ, ΟΥΤΕ ΣΚΕΨΗ ΓΙΑ ΔΙΔΑΚΤΡΑ
 -ΔΗΜΟΣΙΕΣ ΚΑΙ ΔΩΡΕΑΝ ΣΠΟΥΔΕΣ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΟΛΕΣ.
-ΔΩΡΕΑΝ ΣΙΤΙΣΗ ΣΤΕΓΑΣΗ ΜΕΤΑΦΟΡΕΣ.
-ΑΥΞΗΣΕΙΣ ΣΤΟΥΣ ΜΙΣΘΟΥΣ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ, ΤΕΡΜΑ ΣΤΑ ΣΚΛΑΒΟΠΑΖΑΡΑ ΤΩΝ ΕΡΓΟΛΑΒΙΩΝ

ΟΛΟΙ ΣΤΙΣ ΓΕΝΙΚΕΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ

Ε.Α.Α.Κ. ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

ΔΕΘ α ζήσουμε σαν δούλοι

Σίγουρα θα έχεις ακούσει για τη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης, για την οποία κάθε χρόνο τα μέσα ενημέρωσης παραληρούν,  και προβάλλουν την προσέλευση  των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων (ή και μικρότερων) ως  κάτι που όλοι πρέπει να αναμένουμε για το σημαντικό ρόλο που θα παίξει στην τόνωση της οικονομίας και την ανάπτυξη που διατυμπανίζουν, η οποία στην πραγματικότητα δε σημαίνει τίποτα άλλο από περισσότερα κέρδη για τους ίδιους. Αυτό έρχονται να διατυμπανίσουν και οι εκάστοτε (πρωθ)υπουργοί και wannabe (βλ. ΝΔ, ΠΑΣΟΚ κτλ) στις ομιλίες τους με το άνοιγμα της έκθεσης, όπως και ο Τσίπρας που θα ανοίξει τη φετινή φιέστα με το success story της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ (όχι ότι η πληττόμενη πλειοψηφία ζει με χειρότερους όρους , και η νεολαία εργάζεται για 300 ευρώ), αλλά ότι η ήρθε η ανάπτυξη και για κάποιο λόγο εμάς θα πρέπει να μας χαροποιεί αυτό.
Σίγουρα θα έχεις ακούσει και για τις κινητοποιήσεις την ίδια μέρα, τις πορείες που γίνονται οι οποίες θα μπορούσαν να γίνουν κι αυτές εθιμοτυπικές, όταν σε κάποιες "πορείες" από αυτές απλά κάποιοι κατεβαίνουν για να μας πουν πως αφεντικά κι εργάτες μπορούν να τα βρουν κάπου στη μέση (βλ. ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ) ή εθιμοτυπικό με τη σειρά του θα ήταν αν κάποιος πήγαινε να στηρίξει το Κόμμα για το καλό του κόμματος χωρίς καμιά περιγραφή και προοπτική σύγκρουσης και ρήξης(βλ. ΚΚΕ-ΠΑΜΕ). Εμείς λοιπόν, απέναντι σε όλα αυτά στηρίζουμε τη συγκέντρωση της Καμάρας, όχι γιατί μας αρέσει ο χώρος εκεί πέρα, αλλά γιατί θέλουμε κι εμείς να βοηθήσουμε στην προσπάθεια για ένα ανεξάρτητο και οργανωμένο απ' τα κάτω κέντρο αγώνα όπου από τον Συντονισμό Συλλογικοτήτων Θεσσαλονίκης που μαζί τους όλη τη χρονιά μπλοκάραμε τους πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας, τις επιτροπές των Σκουριών μέχρι τους εργαζομένους της ΒΙΟΜΕ και τις εργατικές συλλογικότητες όπως η ΛΑΝΤΖΑ στον επισιτισμό θα γίνουμε κι εμείς ενεργό κομμάτι αυτής της προσπάθειας όχι για να μας πάει λίγο καλύτερα, αλλά γιατί ο αγώνας για μια άλλη κοινωνία θα ξεκινήσει εδώ και τώρα! Όσο κάποιοι οραματίζονται ανάπτυξη, εμείς ονειρευόμαστε και παλεύουμε για όλα αυτά που μας στερεί το σύστημα αυτό που όλοι μιλάνε για κέρδη σε βάρος ανθρώπινων ζωών, για εθνικά συμφέροντα και για μια ανάπτυξη που αφήνει εμάς, τους εργαζομένους που δουλεύουν για ψίχουλα, τους ανασφάλιστους, τους ανέργους και τους μετανάστες στο περιθώριο. Ε, λοιπόν εμείς με αυτό το περιθώριο θα είμαστε μαζί, μέχρι να σταματήσει η παράνοια και μια κανονικότητα που μας έχει κάνει να θεωρούμε τα εργατικά ατυχήματα και τους πνιγμούς μεταναστών απλά ένα έξτρα πεντάλεπτο στο δελτίο ειδήσεων ( αν και όποτε μιλήσουν γι αυτά), λίγο μετά πιθανόν και από τα ρεπορτάζ για τις προετοιμασίες του γεγονότος-πανηγύρι αυτού που λέγεται ΔΕΘ...

ως εδώ λοιπόν!
Σάββατο 9 Σεπτέμβρη, 18:00, θα τα πούμε στην Καμάρα..

ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΗΝ ΑΠΟΠΕΙΡΑ ΒΙΑΣΜΟΥ ΣΤΟ ΠΟΣΕΙΔΙ…

Για άλλη μια φορά βρισκόμαστε αντιμέτωποι με ένα περιστατικό απόπειρας βιασμού το οποίο μπορεί να αφήνει κάποιους μουδιασμένους ή απορημένους. Η πραγματικότητα όμως λέει ότι  τέτοια γεγονότα δεν είναι μεμονωμένα, αντίθετα το ποτήρι έχει ξεχειλίσει.  Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.

Ο βιαστής στη συγκεκριμένη περίπτωση, ήταν ο γιατρός του καμπινγκ, με προηγούμενο ιστορικό που τον θέλει να εκμεταλλεύεται την ιδιότητά του για άσκηση βίας και υπεξαίρεση χρηματικών ποσών ύψους άνω των 100.000€, τίποτα όμως από όλα αυτά δεν φαίνεται να απασχόλησε την εταιρία που παρείχε κάλυψη των επειγόντων περιστατικών στο Ποσείδι, ούτε την Πρυτανεία που την προσέλαβε. Το πανεπιστήμιο είχε καταφέρει να μη δίνει ούτε τα απολύτως απαραίτητα στο κάμπινγκ, αφού το ιατρείο δεν είχε καν άδεια λειτουργίας! Την ίδια στιγμή ο υπεύθυνος της κατασκήνωσης προσπαθούσε να αποτρέψει την διάδοση του περιστατικού, κατέθεσε μάλιστα ως μάρτυρας υπεράσπισης του βιαστή και βρίσκεται ακόμα στη θεσούλα του! Η Πρυτανεία όσα ασθενοφόρα και να φέρει, όσο κι αν προσπαθεί με μέιλ προς τους φοιτητές δήθεν να το καταδικάσει, δεν θα καταφέρει ποτέ να το αναιρέσει. Στην πραγματικότητα, μαζί με την εργολαβία  είναι συνεργός. Και αυτό γιατί  με σκοπό την εμπορευματοποίηση και την άντληση όσο του δυνατόν περισσότερου κέρδους από το κάμπινγκ παραμέρισαν τη μέριμνα στους κατασκηνωτές σε τέτοιο βαθμό που προκάλεσαν οι ίδιοι την απόπειρα βιασμού της κοπέλας.

 Από την άλλη, δεν σημαίνει ότι με το να έχει τελειώσει κάποιος την Ιατρική Σχολή προσφέρει στο κοινωνικό σύνολο. Ένας  γιατρός για να προσφέρει πραγματικά υγεία δεν μπορεί παρά να παλεύει κάθε μέρα για καθολική παροχή της, να παλεύει για την «πλήρη σωματική, ψυχική, κοινωνική ευεξία (και όχι απλά την απουσία ασθένειας)» για όλους αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν. Το να εκμεταλλεύεται κάποιος την ιδιότητά του, που του δίνει την ευκαιρία σωματικής επαφής, ταυτόχρονα μάλιστα με το να χτίζει ατομικό κοινωνικό prestige, ειδικά στην περίπτωση που είναι και άντρας, για να επιβεβαιώνει διαρκώς την κυριαρχία του απέναντι στο γυναικείο φύλο, και όχι μόνο, μόνο οργή και αηδία μπορεί να μας προκαλέσει και ας είναι σίγουρος ότι αυτός και η βαρβατήλα του, θα μας βρουν μια μέρα απέναντί του και αυτό δεν είναι απειλή, αλλά υπόσχεση.

Δεν χρειάζεται να έχει συγκεκριμένα χαρακτηριστικά κάποιος (πχ να είναι μετανάστης, όπως πολλοί θέλουν να το συνδυάζουν..) για να είναι βιαστής. Το χέρι των αντρών απέναντι στις γυναίκες και τη ματσίλα τους, τα οπλίζει κάθε μέρα η πατριαρχία και δεν είναι θέμα αμορφωσιάς ή κατώτερου κοινωνικοοικονομικού επίπεδου, ή θέμα εθνοτήτων. Το κυρίαρχο πρότυπο του (κυρίως) άντρα-ηγέτη που έχει την εξουσία, κάνει καριέρα και μπορεί να μεταχειριζεται τις γυναίκες (συχνότερα) όπως θέλει υπάρχει παντού, και από αυτό απορρέει από διάφορα παραδείγματα, όπως από το ποιος μπορεί να γίνει χειρουργός (όταν οι ίδιοι οι καθηγητές δηλώνουν συχνά πως τα χειρουργεία δεν είναι για γυναίκες) μέχρι την αναπαραγωγή σε συγγράμματα της Ιατρικής του δόγματος ότι η ομοφυλοφιλία είναι «αρρώστια» και άλλα πολλά τα παραδείγματα..

 Η διάκριση των δυο φύλων, δηλαδή θεώρηση ιστορικά της γυναίκας ως κοινωνικά κατώτερη από τον άντρα, οικοδομεί τη σεξιστική συμπεριφορά. Ένα σύνολο πρακτικών όπως είναι η εμπορευματοποίηση του γυναικείου σώματος, η βιομηχανία του πορνό, η ανάθεση συγκεκριμένων μόνο ρόλων στις γυναίκες αποτελούν κανόνα της σύγχρονης κοινωνίας και όχι εξαίρεση και συχνά καταλήγουν στην αντιμετώπιση της γυναίκας ως υποχείριο σεξουαλικής εκμετάλλευσης.

 Ο βιασμός είναι η πιο αηδιαστική μορφή σεξιστικής βίας  όπου ο βιαστής επιβάλλει την εξουσία που του προσδίδει η πατριαρχική κοινωνία με τον χειρότερο τρόπο: γινεται ο απόλυτος εκμεταλλευτής της γυναίκας που επιβάλλει την εξουσία του αντιμετωπίζοντας την ως ακριβώς το αντικείμενο που μπορεί να του προσφέρει εκείνη τη στιγμή άμεση σεξουαλική ικανοποίηση. Στο βωμό της επιβολής και της εκτόνωσης,  τίποτα δεν στέκει εμπόδιο και τίποτα δεν στέκει όρθιο…

Δεν υπάρχει, λοιπόν, χώρος για κανένα άλλοθι. Η ανοχή σε τέτοια περιστατικά μεταφράζεται σε συνενοχή, σε στήριξη και ενίσχυσή τους. Όλα αυτά τίποτα άλλο παρά οργή δεν μπορούν να μας γεμίζουν. Οργή για τον βιαστή της κοπέλας, οργή  για την σάπια καπιταλιστική κοινωνία που αναπαράγει τον σεξισμό και την πατριαρχία, οργή για την σάπια καπιταλιστική κοινωνία που εμπορευματοποιεί τα πάντα και διαπράττει τα μεγαλύτερα εγκλήματα στο βωμό του κέρδους. Την οργή αυτή θα την εκφράσουμε στους δρόμους!

τρελοΠΚΣ με Κόκκινα ΔΣ

Την Πέμπτη 8/6, στο μετεκλογικό ΔΣ το οποίο πραγματοποιήθηκε, γίναμε μάρτυρες ενός γεγόνοτος που πλέον δε μας εκλπήσσει όσον αφορά την ΠΚΣ και την αντίληψή της για το φοιτητικό κίνημα. Όπως ορίζεται, βάσει εκλογικών συσχετισμών η τρίτη δύναμη του συλλόγου, γίνεται και ο γραμματέας του συλλόγου (εκτός κι αν υπάρξει κάποια άλλη πρόταση). Παρόλο που εμείς ως σχήμα, ΚΑΡΦΙ-ΕΑΑΚ, ήμασταν τρίτη δύναμη, η ΔΑΠ, όπως και η ΠΚΣ, επέμεναν στην ονομαστική δήλωση αντιπροσώπων, κάτι το οποίο μας βρίσκει κάθετα αντίθετους. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα η ΔΑΠ να προτείνει, και να στηρίξει από πίσω της η ΠΚΣ, γραμματέας του συλλόγου να είναι κάποιος από την επόμενη από μας δύναμη(κάτι το οποίο πέρασε με υπερ από δαπ και πκς). Έτσι λοιπόν, με τις ευχές ΔΑΠ και ΠΚΣ η γραφειοκρατία μπήκε πάνω από όλα και η αντίληψή τους για φοιτητικούς συλλόγους που θα λειτουργούν με αντιπροσώπους φάνηκε στην επιφάνεια ( και πάλι), πόσο μάλλον για τη ΔΑΠ-ΝΔΦΚ που δεν ενδιαφέρεται καν και πολεμάει με κάθε μέσο κινηματικές διαδικασίες των συλλόγων.

Είμαστε κάθετα αντίθετοι με μια λογική που θέλει αντιπροσώπους στο κίνημα, την ίδια στιγμή που υπάρχει η δυνατότητα, και γι αυτό παλεύουμε, οι σύλλογοι να οργανώνονται απ τα κάτω μέσω των γενικών τους συνελεύσεων. Η ΠΚΣ είναι αυτή η δύναμη η οποία ταυτίζει την εκλογική της ενδυνάμωση με κινηματική ανάταση των συλλόγων, συνδεοντάς τα γραμμικά, χωρίς να μας έχει αποδείξει το πως οι σύλλογοι στους οποίους «αναρριχήθηκε» εκλογικά από την επόμενη μέρα ήταν στην πρώτη γραμμή των αγώνων πλάι σ’ένα ανεξάρτητο ταξικό εργατικό κίνημα. Καλλιεργεί την ανάθεση και ότι μόνο με μια ενίσχυση της παράταξής τους θα λυθούν τα πρόβλήματα. Πού είναι αυτή η «μαζική απήχηση» όταν τα τελευταία χρόνια η ΠΚΣ στη σχολή εμφανίζεται στις γενικές συνελεύσεις δι αντιπροσώπων; Πως τιμώνται οι αγώνες του ΚΚΕ όταν η νεολαία του κόμματος σε ΔΣ κάνει συνεννολησεις με τη ΔΑΠ-ΝΔΦΚ;

Πολλά τα ερωτήματα, αλλά μάλλον ρητορικά... Η πολιτική επιλογή για αγώνες χαμηλής έντασης και ήττας, η επιλογή για πορείες-πυροτεχνήματα ( αντιπολεμική πορεία 10 μέρες ΜΕΤΑ τη σύνοδο κορυφής Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ) χωρίς πραγματικό επίδικο, είναι μάλλον πάγια πολιτική του συγκεκριμένου χώρου. Δεν περιμένουμε να αλλάξει. Όποιος στηρίζει το ΚΚΕ και την ΠΚΣ ενισχύει τη λογική τους και αυτή την κατεύθυνση ήττας.

Η απάντηση βρίσκεται στους πραγματικούς αγώνες που ξεπηδάνε σε κάθε εργατικό χώρο και στις σχολές που δεν καπελώνονται αλλά ενισχύονται ή και ξεκινούν με τη βοήθεια πολιτικών χώρων, που δεν αναζητούν την εκλογική ενίσχυσή τους και μόνο, αλλά δίνουν τη μάχη κάθε μέρα για ένα ανατρεπτικό και ριζοσπαστικό κίνημα σε αντικαπιταλιστική τροχιά, οργανωμένο σε δικές του ανεξάτητες από το κράτος δομές και δομές που δεν εξυπηρετούν κομματικές γραμμές, αλλά ζυμώνουν κάθε αντίληψη που θέλει να κινείται σε αυτή την κατεύθυνση και να συντονίζεται.

Γι’αυτό και την Πέμπτη θα είμαστε στην αντιπολεμική πορεία, γι’ αυτό και κάθε μέρα δε θα πάμε βήμα πίσω από το «όλη η εξουσία στις γενικές συνελεύσεις» χωρίς προσωποπαγείς αντιλήψεις και αρχηγοκεντρισμό.

«Ο πόλεμός τους διαλύει ό,τι άφησε όρθιο η ειρήνη τους».

Την Πέμπτη 15/6 διεξάγεται στη Θεσσαλόνικη η σύνοδος κορυφής Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ. Μια σύνοδος που έρχεται να νομιμοποιήσει τις σφαγές και διώξεις Παλαιστινίων  στην πολυτάραχη γειτονιά μας, αλλά και να προωθήσει μια συνολικότερη πολιτική όπου στο όνομα τάξης και ασφάλειας, τα κράτη, αρχής γενομένης απ τις ΗΠΑ, καταστέλλουν τους πληθυσμούς τους στο εσωτερικό τους και διεξάγουν μια επιθετική πολεμική τακτική με μόνα θύματα τους λαούς των εκάστοτε χωρών. Χαρακτηριστικό αποτέλεσμα των παραπάνω ότι εδώ και αρκετό καιρό η Μ.Ανατολή είναι σε συνεχή ιμπεριαλιστική πίεση με μόνο αποτέλεσμα τις σφαγές και τους ξεριζωμούς των λαών εκεί πέρα.

Ο παλαιστινιακός λαός παλεύει εδώ και αιώνες για την ανεξαρτησία του. Τα τελευταία χρόνια, το κράτος του Ισραήλ προσπαθεί να επιβάλλει την κυριαρχία του. Τα νούμερα μιλάνε απο μόνα τους: 7.000 παλαιστίνιοι πολιτικοί κρατούμενοι, 7.000.000 παλαιστίνιοι στη διασπορά. Το ισραηλινό αστικό κράτος αρπάζει τη γη των παλαιστινίων και τους χρησιμοποιεί ως φθηνά εργατικά χέρια στην ίδια τους τη χώρα.

Εδώ βέβαια δε πρέπει να ξεχνάμε και τον ενεργό ρόλο της Ελλάδας και της ελληνικής αστικής τάξης σε αυτό το οργανώμενο έγκλημα. Όσο αλληλέγγυα και αν θέλει να δείχνει φαινομενικά η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ στους λαούς της Εγγύς Ανατολής, είναι αυτή που με τη δίκη της συγκατάθεση έφυγαν τα πολεμικά βομβιστικά αεροπλάνα από τη βάση του ΝΑΤΟ στη Σούδα της Κρήτης ρίχνοντας χημικά στο συριακό λαό, κατ εντολή του Τραμπ και των ΗΠΑ. Η Ελλάδα ως κράτος – μέλος του ΝΑΤΟ άλλωστε, είχε ενεργό συμμετοχή σε κάθε ιμπεριαλιστική επέμβαση που έγινε στη Μ. Ανατολή. Ας μη ξεχνάμε βέβαια πως η Ελλάδα παραμένει 2^η χώρα στο ΝΑΤΟ όσον αφορά το ποσοστό του ΑΕΠ που δαπανά για πολεμικό και στρατιωτικό εξοπλισμό, ενώ ετοιμάζονται κι άλλες τέτοιες νέες μεγάλες αγορές.

Ο πόλεμος είναι προ των πυλών και η κατάσταση στις γειτονικές χώρες ήδη μυρίζει μπαρούτι. Όμως πόλεμος δεν υπάρχει μόνο όπου βλέπουμε πυρομαχικά και όπλα.

Ο σύγχρονος αυτός πόλεμος διεξάγεται με πολλά μέσα και όχι μόνο με τη μορφή εμπόλεμης σύρραξης. Σύγχρονα μέσα καταστολής, κυβερνοπόλεμος, παραπληροφόρηση, χρηματοδότηση ακροδεξιών και σκοταδιστικών μορφωμάτων όπως ο ISIS, συνθέτουν ένα νέο πλέγμα «υβριδικού» πολέμου που διεξάγεται με κάθε τρόπο και μέσο. Απ’ τις στρατιωτικές ασκήσεις του ελληνικού στρατού για την καταστολή πλήθους, τις εκατοντάδες διώξεις αγωνιστών, μέχρι την προμήθευση από το κράτος του Ισραήλ των δακρυγόνων που πετάγονται ενάντια στους διαδηλωτές στην Ελλάδα, έχουμε να αντιμετωπίσουμε μια νέα κατάσταση στην οποία καλούμαστε να απαντήσουμε.

Τα αστικά κράτη εντείνουν την καταστολή στο εσωτερικό τους και μονιμοποιείται μια κατάσταση κράτους «έκτακτης ανάγκης» σε όλες τις χώρες με χαρακτηριστικό το παράδειγμα της Τουρκίας και τις χιλιάδες διώξεις και φυλακίσεις με το ιδιότυπο καθεστώς «σουλτάνου»  Ερντογάν που επικρατεί εκεί και τις επιθέσεις κατά των Κούρδων ανταρτών.

Ο αγώνας για ειρήνη-γη-ελευθερία πρέπει να είναι συνολικός. Πέρα απ την αλληλεγγύη μας στον παλαιστινιακό λαό στο δίκαιο αγώνα για ανεξαρτησία τους, δίνουμε μαζί τους τον κοινό αγώνα ενάντια στις πολιτικές που γεννάνε πόλεμο, φτώχεια, εξαθλίωση και ανεργία. Οι πολιτικές αυτές, είτε ακούν στο όνομα ΗΠΑ ΕΕ ΝΑΤΟ, είτε σε οποιοδήποτε άλλο όπως Ισραήλ, Ρωσία, Τουρκία, Ελλάδα, όλες έχουν κοινό παρονομαστή το κεφάλαιο και σκοπεύουν στην εξασφάλιση των συμφερόντων των από πάνω για την εξαθλίωση των από κάτω.

Το μόνο που έχουμε να χάσουμε σε αυτό των αγώνα είναι η αλυσίδες της επισφάλειας, της ανεργίας, οι αλυσίδες που μας θέλουν δούλους των αφεντικών και στρατιώτες στα πολεμικά τους σχέδια. Δε θα γίνουμε κρέας στα κανόνια τους!

ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ-ΕΙΡΗΝΗ-ΙΣΟΤΗΤΑ-ΔΙΕΘΝΙΣΜΟΣ

ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΗ-ΑΝΤΙΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΣΥΝΟΔΟ ΚΟΡΥΦΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ-ΚΥΠΡΟΥ-ΙΣΡΑΗΛ, ΤΗΝ ΠΕΜΠΤΗ 15/6, 19:00 στο Αγ. Βενιζέλου!

Δελτίου τύπου ΕΑΑΚ Θεσσαλονίκης για την διακοπή της εκδήλωσης την Παρασκευή 9/6

Την Παρασκευή 9/6 το Υπουργείο Παιδείας και έρευνας σε συνεργασία με το Ίδρυμα Νόησις και το ΑΠΘ διοργάνωσαν εκδήλωση-ημερίδα με θέμα "Ενιαίος Χώρος Εκπαίδευσης και Έρευνας και Παραγωγική Ανασυγκρότηση" με μια σειρά από “εκλεκτούς” καλεσμένους ανάμεσα τους και ο Υπουργός Παιδείας κ. Γαβρόγλου. Στην εκδήλωση αυτή, μια απ΄ τις πολλές που τελευταία δίνουν το παρόν πανεπιστημιακοί και κυβερνητικοί εκπρόσωποι, ο κ. Γαβρόγλου τελικά δεν έδωσε το παρόν. Ωστόσο η κοροϊδία, που ο πρύτανης Μήτκας, ο αρμόδιος αναπληρωτής υπουργός και άλλες κυβερνητικές φυσιογνωμίες, επέδειξαν ήταν ιδιαίτερα προκλητική. Την στιγμή που είναι ακόμα νωπά τα χαρτιά του 4ου μνημονίου που υπέγραψε η κυβέρνηση για την καταδίκη της γενιάς μας σε μια περιπλάνηση μεταξύ ανεργίας-ημιαπασχόλησης-επισφάλειας, η κυβέρνηση αναζητά προνομιακούς συμμάχους και συνομιλητές για να προχωρήσει σε αντίστοιχες αναδιαρθρώσεις στην εκπαίδευση τσακίζοντας κάθε ένα από τα δικαιώματα που το φοιτητικό κίνημα ιστορικά πάλευε να κατοχυρώσει και να περιφρουρήσει. Το νέο νομοσχέδιο που ετοιμάζει το Υπουργείο και επικοινωνιακά προωθείται ως ενίσχυση της καινοτόμας ερευνητικής δραστηριότητας σε μια κατεύθυνση παραγωγικής ανασυγκρότησης, έρχεται στην πραγματικότητα να προσαρμόσει το ελληνικό πανεπιστήμιο σε ευρωπαϊκά μοντέλα. Από το γεγονός ότι προωθούνται συγχωνεύσεις τμημάτων, αφαιρούνται επαγγελματικά δικαιώματα, ανοίγει ο δρόμος για τη διάσπαση των κύκλων σπουδών και τα πτυχία μας μετατρέπονται σε "τίτλους κατοχύρωσης γνώσης" μέχρι το ότι η δωρεάν μέριμνα γίνεται υπόθεση όλο και λιγότερων φοιτητών και η υποχρηματοδότηση ανοίγει όλο και πιο επιτακτικά την κουβέντα για δίδακτρα προσαρμόζοντας παράλληλα την ερευνητική δραστηριότητα στις απαιτήσεις των εταιριών, φαίνεται ότι η κυβέρνηση κάθε άλλο παρά κοινωνική πολιτική επιχειρεί για την εκπαίδευση.

Είναι προκλητικές τέτοιου είδους γιορτές και φίεστες, σαν τη σημερινή, όταν τα χρήματα που λείπουν για τη λειτουργία των πανεπιστημίων πηγαίνουν στο χρέος και τους πολεμικούς εξοπλισμούς, όταν η συντριπτική πλειοψηφία των φοιτητών ασφυκτιά για να τελειώσει τις σπούδες της, όταν το μέλλον μας καθορίζεται από έναν μισθό των 400 ευρώ ή από την επιλογή της μετανάστευσης. Φαίνεται πως η κυβέρνηση και οι πρυτανικές αρχές συζητάν για την εκπαίδευση και την έρευνα περιγράφοντας κάτι τελείως ξένο προς τις ανάγκες φοιτητών και εργαζόμενων μέσα στο πανεπιστήμιο. Σήμερα, βασικό μέλημα της κυβέρνησης και των πρυτανειών που είναι υλοποιητές της πολιτικής της ΕΕ στα πανεπιστήμια είναι το πώς το πανεπιστήμιο θα "σφραγίσει" με νέες αλλαγές τη "δίκαιη ανάπτυξη" που ευαγγελίζονται σε μια κατεύθυνση όμως που περιγράφει κυνικά το μέλλον της νεολαίας στα όρια της απλής επιβίωσης. Αυτό το ρόλο έρχονται να παίξουν και ημερίδες σαν και αυτή. Να βάλουν για τα καλά στην ατζέντα της κουβέντας νέο νόμο που ετοιμάζουν. Ένα νόμο που τελικά εμείς λέμε ότι δε θα περάσει!

Ως ΕΑΑΚ το προηγούμενο διάστημα είχαμε παρέμβει και είχαμε ξεκαθαρίσει ότι τέτοιες εκδηλώσεις που κανονίζουν το εργασιακό μέλλον μας αλλά και το παρόν στις σπουδές μας δε θα επιτρέπουμε να γίνονται. Όσο, δε, η πρυτανεία και η σύγκλητος κρατούν κλειστές τις πόρτες τους στους φοιτητές, θα τους χαλάμε τις γιορτές τους μέχρι οι ανάγκες μας να επιβληθούν. Και τις ανάγκες μας για δουλειά με αξιοπρέπεια, για σπουδές για όλους, για μόνιμη και σταθερή εργασία δε θα τις βρούμε σε αυτές τις αίθουσες, ούτε θα μας τις εξασφαλίσουν πρυτανείες, κυβερνήσεις και διάφοροι χαρτογιάκαδες που φαντάζονται το πανεπιστήμιο της αγοράς. Αντίθετα, τις ανάγκες μας θα τις επιβάλλουν οι συλλογικές διαδικασίες μας, οι φοιτητικοί σύλλογοι, ο αγωνιστικός συντονισμός με τους εργαζόμενους και οι ανυποχώρητοι αγώνες μας. Σε αυτό τον αγώνα καλούμαστε να πάρουμε θέση: ή με τις πρυτανείες και τις κυβερνήσεις ή με τους εργαζόμενους, την πληττόμενη κοινωνική πλειοψηφία και το μέλλον που μας αξίζει.

ΕΑΑΚ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

ΤΟ ΛΟΓΟ ΓΙΑ ΤΟ ΑΣΥΛΟ ΤΟΝ ΕΧΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΟΙ ΠΡΥΤΑΝΕΙΣ ΤΑ ΜΑΤ ΚΑΙ ΟΙ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΙΣ

Το πρωί της Πέμπτης 1 Ιουνίου  “στα υπόγεια του πολυτεχνείου”, βρέθηκε η σωρός μιας γυναίκας που φαίνεται να κατέληξε από υπερβολική δόση. Από τότε σύσσωμα τα τοπικά ΜΜΕ, η πρυτανεία και μερίδες καθηγητών ανακάλυψαν την αμερική! “Η ανομία και η παραβατικότητα στα πανεπιστήμια έχει πιάσει κόκκινο”, “το άσυλο υποθάλπτει την εγκληματική δράση” και άλλα τέτοια μονοπώλησαν τον επίσημο “δημόσιο διάλογο”. Άλλωστε μια νεκρή ναρκομανής είναι το ιδιανικό θύμα για αυτούς, προκειμένου να στήσουν μια επικοινωνιακή καμπάνια προβολής της αντιδραστικής τους τοποθέτησης.  Είναι αυτοί που δεν νοιάζονται για τους δεκάδες αστέγους που πεθαίνουν στα πεζούλια των δρόμων της Θεσσαλονίκης, ούτε για τους χιλιάδες πρόσφυγες που στοιβάζονται στα στρατόπεδα θανατου, αλλά όταν ο θάνατος τους “βολεύει”, σκίζουν τα ιμάτιά τους για την “εγκληματικότητα”...

Ελπίζουμε πως οι συγκεκριμένοι έχουν μάτια και βλέπουν ότι τα τελευταία χρόνια υπάρχει μια μεθοδευμένη κίνηση και μεταφορά του ναρκεμπορίου από τη Ναυαρίνου και τη Ροτόντα εντός του Ασύλου (από πλατεία Χημείου μέχρι τα “υπόγεια του πολυτεχνείου”). Είναι τόσο μεθοδευμένη που χρονολογείται παράλληλα με την ψήφιση του ν. Διαμαντοπούλου και την νομοθετική “κατάργηση του ασύλου” και υλοποιείται με την πλήρη και καθοριστική συμβολή της αστυνομίας. Δεν είναι τυχαίες προφανώς και οι επεμβάσεις των δυνάμεων ασφαλείας στις “πρώην” περιοχές ναρκεμπορίου, επεμβάσεις που “σπρώχνουν” αυτο το εμπόριο εντός του πανεπιστημίου και του χώρου του ασύλου, σε μια προσπάθεια απονομιμοποίησης του. Το πρόβλημα της διακίνησης εντός του πανεπιστήμιου δημιουργήθηκε από τους υλοποιητές της αναδιαρθρωσης (κράτος, αστυνομία, πρυτάνεις) και χρησιμοποιείται εργαλειακά για επικοινωνιακούς λόγους. Επομένως είναι σαφές ότι δεν περιμένουμε από κανέναν τους να δώσει “λύση”. Τις λύσεις τους τις ξέρουμε και αφορούν  κλειδώματα στις αίθουσες και τις πτέρυγες, κατεβασμένα ρολά ακόμη και το σταμάτημα των μαθημάτων για να "προφυλαχτούν οι φοιτητές". Η συνέχεια αυτής της “λύσης” προαναγγέλεται στην ανακοίνωση που εξέδωσε η Πρυτανεία μια μέρα μετά το παραπάνω περιστατικό, που κάνει λόγο για "να ενταθούν και οι προσπάθειες των αστυνομικών δυνάμεων" , "ώστε να παύσει το ΑΠΘ να θεωρείται ως μια βολική ουδέτερη ζώνη, μεταξύ νόμου και παρανομίας."  Άλλωστε η πρυτανεία του Μήτκα εκλέχθηκε μετά βαίων και κλάδων εγγυόμενη ότι "θα φύγει η πρέζα από την πλατεία χημείου" και αυτό ήταν διατεθιμένη να το στηρίξει μέσα από προτάσεις για πανεπιστημιακή αστυνομία, αλλά και την αναγκαία συμβολή των αστυνομικών δυνάμεων.

Στο σημείο αυτό να σημειώσουμε πως δεν εθελοτυφλούμε. Ίσα, ίσα. Τα ναρκωτικά και οι εξαρτήσεις αποτελούν πραγματικό πρόβλημα, η ρίζα του οποίου βρίσκεται στο σημερινό σύστημα, τόσο στο επίπεδο της ανάγκης για διαφυγή από τη σάπια πραγματικότητα που ζούμε, όσο και στο επίπεδο της ύπαρξης μιας ολόκληρης βιομηχανίας κέρδους γύρω από αυτά. Η ανάγκη για διαφυγή ειδικά σε περιόδους κρίσης έρχεται παράλληλα με ανερχόμενα φθηνά και όλο και πιο θανατηφόρα ναρκωτικά. Όλο αυτό έρχεται να καλυφθεί εντέχνως με τα ΜΜΕ, τις κυβερνήσεις, την αστυνομία να στρέφονται τις περισσότερες φορές ενάντια στο θύμα, που είναι οι τοξικοεξαρτημένοι, βρίσκοντας εύκολα το εξιλασθήριο θύμα, ενώ οι ναρκέμποροι που πλουτίζουν μέσα από το θάνατο μένουν στο απυρόβλητο. Οι τοξικοεξαρτημένοι δεν είναι ο εχθρός. Το πρόβλημα των ναρκωτικών και των εξαρτήσεων, συνεπώς, δε λύνεται με την αστυνόμευση, ακριβώς γιατί η πηγή του προβλήματος βρίσκεται αλλού. Βρίσκεται στην αδιέξοδη καθημερινότητα, βρίσκεται σε ένα σύστημα που υποθάλπτει τους βαρώνους των ναρκωτικών, γιατί αυτά αποτελούν τεράστιο πεδίο κερδοφορίας, αλλά και μέσο καταστολής. Βρίσκεται, ακόμη, στην έλλειψη πρόληψης, αλλά και περίθαλψης. Οι ελάχιστες μονάδες πρόληψης και απεξάρτησης που υπήρχαν, μέσα στην κρίση έκλεισαν. Τα νοσοκομεία υποστελεχώνονται, η πρόσβαση στην απεξάρτηση είναι μια διαδικασία χρονοβόρα και επίπονη, η ψυχολογική υποστήριξη ανύπαρκτη, ενώ τα χρήματα που απαιτούνται είναι πολλά, με αποτέλεσμα η τεράστια πλειοψηφία των τοξικοεξαρτημένων να αποκλείεται και να εγκλωβίζεται σε αδιέξοδο. Μέσα σε αυτή την κατάσταση στήνεται άλλο ένα επιχειρηματικό παιχνίδι με τις ΜΚΟ να αναλαμβάνουν το ρόλο που θα έπρεπε να έχουν δημόσιες μονάδες απεξάρτησης. Αν θέλουν λοιπόν όλοι αυτοί, τα ΜΜΕ, η κυβέρνηση, η Πρυτανεία να δείξουν πραγματικό ενδιαφέρον, τότε ας μιλήσουν για το πραγματικό πρόβλημα. Φυσικά δεν πρόκειται να το κάνουν. Όμως εμείς οφείλουμε όχι απλά να μιλήσουμε αλλά να παλέξουμε για δημόσιες και δωρεάν μονάδες πρόληψης και απεξάρτησης, δημόσια και δωρεάν υγεία εν γένει για όλες|ους, προσλήψεις μόνιμου προσωπικού σε όλες τις μονάδες υγείας για την κάλυψη όλων των αναγκών. Να παλέψουμε ενάντια στο σύστημα που γεννά τις εξαρτήσεις και την εξαθλίωση ψυχική και σωματική, να παλέψουμε ενάντια στους ναρκέμπορους και όσους τους υπαθάλπτουν, ενώ για τους τοξικοεξαρτημένους να απαιτήσουμε περίθαλψη.

Είναι φανερό, λοιπόν, πως η στοχευμένη αυτη προσπάθεια για την ενίσχυση της αστυνόμευσης στο ΑΠΘ αποτελεί κομμάτι μιας συνολικής πολιτικής. Μέσα στη δίνη της κρίσης τους, κυβέρνηση - ΕΕ- κεφάλαιο , αυξάνουν την κρατική καταστολή για τη διατήρηση της εσωτερικής τάξης και ασφάλειας ώστε να εξασφαλίσουν με κάθε τρόπο την υλοποίηση των πιο επιθετικών πολιτικών ενάντια στα κατώτερα κοινωνικά στρώματα. Όπως έγιναν διώξεις κατά αγωνιστών που καταδεικνύουν καψώνια στο στρατό, μηνύσεις σε αγωνιστές που συμμετείχαν στο κίνημα ενάντια στους πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας στην πόλη, έτσι και το πανεπιστημιο κάθε άλλο παρα ανεπηρέαστο μένει. Οι διώξεις φοιτητών στην Ξάνθη, Λοκ- αουτ στη Νομική Αθήνας, ΜΑΤ στο ΠΑΜΑΚ στην εκδήλωση της UNESCO, αλλά και η στάση της πρυτανείας του ΑΠΘ με μπράβους μπροστά από τις κλειδωμένες πόρτες της συγκλήτου είναι μόνο μερικά παραδείγματα της επελαύνουσας αυταρχικοποίησης των ιδρυμάτων. Αυτό είναι και μια ενδεχόμενη αστυνόμευση των πανεπιστημίων για την οποία δίνει πάτημα το κείμενο συλλογης υπογραφών από «ανεξάρτητους φοιτητές», οι οποίοι μόνο ανεξάρτητοι δεν είναι όταν αναπαράγουν την κυρίαρχη ιδεολογία περί "ασύλου ανομίας" αλλά και τη ρητορεία της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ για τη φύλαξη των πανεπιστημίων που μιλάει για αστυνόμευση (και αυτό δεν είναι προστασία..) των σχολών. Ας μην ξεχνάμε όμως πως στις ΗΠΑ, μπορεί τα πανεπιστήμια να είναι τα πιο καλά φυλαγμένα παγκοσμίως, όμως είναι και εκείνα στα οποία οι δείκτες της “εγκληματικότητας” [κλοπές, βιασμοί κλπ] είναι οι μεγαλύτεροι. Φαίνεται, λοιπόν, πως η αστυνόμευση δεν έρχεται για την καταστολή της “εγκληματικότητας”, όπως μπορεί να έχει κανείς στο μυαλό του μια κλοπή, μια επίθεση, τα ναρκωτικά κλπ. Η “εγκληματικότητα” για αυτούς είναι οι φοιτητές/ριες που αντιστέκονται.  

Η αυταρχικοποίηση και η καταστολή (πλέον) εντός των Ιδρυμάτων είναι αυτή που θα επιτρέψει την αναίμακτη μετατροπή του πανεπιστημίου σε ένα αποστειρωμένο εκπαιδευτήριο, πλήρως αναδιαρθρωμένο, με τις εργολαβίες να κάνουν πάρτυ από τη φύλαξη μέχρι τη σίτιση και τη στέγαση και  το κόστος φοίτησης να είναι μετακυλισμένο αποκλειστικά στις πλάτες των φοιτητών. Οι πολιτικές αυτές επιβαρύνουν εμάς και τις σπουδές μας γι αυτό και πρέπει να είμαστε εμείς, αυτοί οι φοιτητές, που μέσα από τις γενικές μας συνελεύσεις και τους αγώνες μας θα μπλοκάρουμε την εκπαιδευτική αναδιάρθρωση, θα εναντιωθούμε στο πανεπιστήμιό τους και θα διεκδικήσουμε το δικαίωμά μας για δημόσια δωρεάν παιδεία για όλους και ένα πανεπιστήμιο βασισμένο στις ανάγκες μας και στις ανάγκες της κοινωνικής πλειοψηφίας.

Το άσυλο κερδήθηκε μέσα από αγώνες και δε χαρίστηκε ποτέ.  Κόντρα στο "άσυλο ανομίας" που θέλουν να προβάλουν, εμείς παλεύουμε για το άσυλο αγώνων, άσυλο ελεύθερης πολιτικής και πολιτισμικής έκφρασης που χρόνια τώρα οι φοιτητικοί σύλλογοι μέσω των γενικών συνελεύσέων τους και των αγωνιστικών τους αποφάσεων έχουν καταδείξει και το έχουν κάνει πράξη! Το άσυλο, λοιπόν, ξέρουν να το περιφρουρούν καλύτερα απ όλους οι ίδιοι οι φοιτητικοί σύλλογοι, οι ίδιοι οι φοιτητές που ζούνε καθημερινά αυτόν τον χώρο και όχι εκείνοι που τον κλειδώνουν και τον αποστειρώνουν.Απέναντι στο δόγμα της “τάξης και ασφάλειας”, εμείς να προτάξουμε τους ανοιχτούς και ζωντανούς από την παρουσία μας χώρους. Να τους γεμίσουμε με εκδηλώσεις πολιτικές, πολιτιστικές, με συλλογικότητες, ομάδες, με συζητήσεις, προβολές, με αγώνες. Αυτή είναι η καλύτερη προστασία του πανεπιστημίου. Τη στιγμή που η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ διεξάγει την πιο βαθιά επίθεση στα πληττόμενα κομμάτια λαού και νεολαίας και ο συνδικαλισμός απονομιμοποιείται και στοχοποιείται σε όλα τα επίπεδα, είναι χρέος της γενιάς μας να φωνάξουμε ότι: το λόγο για το άσυλο τον έχουμε εμείς και όχι οι Πρυτάνεις, τα ΜΑΤ και οι εισαγγελείς.

/Έξω οι έμποροι ναρκωτικών από τα πανεπιστήμια

/Δημόσια και δωρεάν υγεία για όλες|ους, δημόσια και δωρεάν περίθαλψη και απεξάρτηση για τους τοξικοεξαρτημένους

/Καμία αστυνόμευση, κανένα lock-out των πανεπιστημίων

/Ανοιχτοί πανεπιστημιακοί χώροι για την πολιτική, τον πολιτισμό, τους αγώνες λαού και νεολαίας και όχι για εταιρίες

ΕΑΑΚ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Κείμενο-Κάλεσμα της ΜΑΡΚΣ - ΕΑΑΚ σε διήμερο της ΕΑΑΚ 21-22 Απρίλη

αναδημοσίευση από: ΜΑΡΚΣ ΕΑΑΚ

Εύκολα μπορεί κανείς να διακρίνει πως η κρίση διαρκώς βαθαίνει και εντείνεται, βρίσκοντας την αστική τάξη ανίκανη να δώσει μια ουσιαστική λύση και να την υπερβεί. Ως αποτέλεσμα αυτού παρατηρείται μια ιδιαίτερη όξυνση τόσο στην Ευρώπη όσο και στο διεθνές τοπίο, με τις υπέρογκες επενδύσεις κρατών σε στρατιωτικό εξοπλισμό, τις εντάσεις και την κλιμάκωση των ελληνοτουρκικών σχέσεων, τον πόλεμο συμφερόντων στην Συρία κα. Σύσσωμες όλες οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις και οι μηχανισμοί τους (ΝΑΤΟ) στο όνομα της ''προστασίας των λαών'' από εξτρεμιστικές οργανώσεις και καθεστώτα ,παρεμβαίνουν μέσω πολεμικών επιχειρήσεων και πνίγουν στο αίμα, ολόκληρες πόλεις και στρατηγικά σημεία . Τρανό παράδειγμα η πρόσφατη επέμβαση των ΗΠΑ που βομβάρδισε με 59 πυραύλους τύπου τόμαχοκ στρατιωτικό αεροδρόμιο στη Συρία. Το γεγονός οτι τα αμερικάνικα πλοία που συμμετείχαν στην επέμβαση ξεκίνησαν από την βάση της Σούδας μας δείχνει την συναίνεση της κυβέρνησης στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ. Το βάρος για άλλη μια φορά πέφτει στις πλάτες του λαού που καλείται να προσαρμοστεί σε συνθήκες προσφυγιάς και μετανάστευσης, μέσω διαχειριστικών συμφωνιών όπως αυτή της ΕΕ-Τουρκίας, οδηγώντας τον σε άθλιες συνθήκες κράτησης, στα λεγόμενα hotspot, και κατά συνέπεια περιθωριοποιώντας τον μακριά από το πλέγμα του αστικού ιστού.

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ αλλά και ολόκληρο το αστικό πολιτικό προσωπικό, ενσωματώνοντας αυτή την λογική, προβαίνει διαρκώς σε συμφωνίες με αντιλαϊκό πρόσημο στην προσπάθεια του να διαχειριστεί αυτή την κρίση, παρουσιάζοντάς τες πολλές φορές ως μονόδρομο και σωτήρια λύση για τα φτωχά λαϊκά στρώματα. Μια νέα τέτοια συμφωνία είναι και το περίφημο κλείσιμο της 2ης αξιολόγησης, που ουσιαστικά πρόκειται για μια πολιτική συμφωνία μεταξύ των τοκογλύφων δανειστών-ΕΕ-Κυβέρνησης , που στόχο έχει την περαιτέρω εξαθλίωση του ήδη καταπιεσμένου λαού μέσω πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας, τη απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων, τις ελαστικές και ευέλικτες σχέσεις εργασίας, νέους φόρους και μειώσεις μισθών και συντάξεων, την διάλυση και το ξεπούλημα του δημοσίου τομέα κλπ.

Όλες αυτές οι εξελίξεις δεν αφήνουν ανεπηρέαστο τον χώρο της παιδείας. Από τις εξαγγελίες για το νέο λύκειο και την μαθητεία έως τις αλλαγές στα προγράμματα σπουδών και τον κατακερματισμό της γνώσης και των πτυχίων, την συνεχή υποχρηματοδοτότηση κλπ έχουν ως αποτέλεσμα την αλλαγή του δημόσιου χαρακτήρα του πανεπιστημίου.

Πιο συγκεκριμένα στον χώρο των ΤΕΙ, παρατηρούμε πως βρίσκεται αυτή τη στιγμή η αιχμή του δόρατος της συνολικής επίθεσης στην παιδεία. Τρανό παράδειγμα αποτελεί η τροπολογία Σπιρτζη όσον αφορά τον χώρο της τεχνικής εκπαίδευσης, που ουσιαστικά δεν αναγνωρίζει τους αποφοίτους από τα ΤΕΙ ως μηχανικούς, αφαιρώντας τους όλα τα επαγγελματικά δικαιώματα, διαλύοντας έτσι το μέλλον και την όποια εργασιακή προοπτική χιλιάδων φοιτητών ανά την χώρα. Ως ΜΑΡΚΣ-ΕΑΑΚ αναγνωρίζουμε αυτή την κίνηση του υπουργείου ως επίθεση με βαθειά ταξικά χαρακτηριστικά καθώς στοχεύει στην παραγωγή μιας νέας εργατικής βάρδιας φθηνής, ευέλικτης και αναλώσιμης, χωρίς κανένα επαγγελματικό και εργασιακό δικαίωμα, έρμαιο στα χέρια της εκμετάλλευσης από το κεφάλαιο. Παράλληλα ο κατακερματισμός της γνώσης που απορρέει από αυτή την τροπολογία εντείνει τους ήδη αυξημένους ταξικούς φραγμούς εντός των σχολών, αφού οδηγεί τους αποφοίτους στην συλλογή γνώσεων μέσω ιδιωτικών μεταπτυχιακών προγραμμάτων για όσους μπορούν να αντεπεξέλθουν οικονομικά σε αυτό. Επιπλέον οι αλλαγές στα προγράμματα σπουδών των ΤΕΙ ,που πέρασαν εδώ και λίγα χρόνια, κινούνται στην ίδια κατεύθυνση με όσα προαναφέρθηκαν καθώς ήταν αλλαγές που εξυπηρετούν τα συμφέροντα του κεφαλαίου και δεν είναι βασισμένα στις σύγχρονες κοινωνικές ανάγκες. Οι αλλαγές στα προγράμματα σπουδών ήρθαν για να υπερεξειδικεύσουν τους φοιτητές των τμημάτων σε ένα μικρό φάσμα του επιστημονικού τους πεδίου με σκοπό την απορρόφηση τους ως αναλώσιμους εργαζόμενους, κυρίαρχα στις γραμμές παραγωγής μεγάλων εταιριών, με αποτέλεσμα να μην υπάρχει καμία προοπτική εξέλιξης τόσο σε επίπεδο γνώσεων όσο και σε εργασιακό επίπεδο.

Ένα ακόμη κομβικό ζήτημα για μας είναι το ζήτημα της εντατικοποίησης των ρυθμών σπουδών. Το όριο δήλωσης των 36 ωρών σε κάθε εξάμηνο που πάει πακέτο με τις ‘αλυσίδες’ στα μαθήματα εντάσσεται στο γενικότερο πλαίσιο της εντατικοποίησης που επιβάλλει η πολιτική που ακολουθήται από την εκάστοτε κυβέρνηση. Κάνοντας την παραδοχή πως η πλειοψηφία των φοιτητών στα ΤΕΙ εργάζονται για βιοποριστικούς λόγους ,κυρίαρχα σε ‘μαύρη’ ανασφάλιστη εργασία, που δεν διαθέτουν χρήματα για να εξασφαλίσουν σίτιση και στέγαση, αντιλαμβάνεται κανείς την επιπλέον πίεση που δέχονται. Το αποτέλεσμα αυτής της κατάστασης είναι είτε να εγκαταλείπουν τις σπουδές τους καθώς δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν σ’ αυτούς τους ρυθμούς, είτε να πειθαρχούν σε ένα απάνθρωπο πρόγραμμα με σκοπό να τελειώσουν όσο το δυνατό γρηγορότερα και να βρουν δουλειά.

Ως ΜΑΡΚΣ – ΕΑΑΚ ιεραρχούμε το αίτημα της ενιαίας πανεπιστημιακής εκπαίδευσης ως το πλέον κομβικό στοιχείο μιας πολιτικής γραμμής που θέλει να έρθει σε ρήξη με το υπάρχον εκπαιδευτικό σύστημα συσπειρώνοντας το σύνολο της πληττόμενης πλειοψηφίας. Διεκδικούμε δηλαδή ένα πτυχίο ανά γνωστικό αντικείμενο με κατοχυρωμένα επαγγελματικά και εργασιακά δικαιώματα σε αυτό, με κατάργηση της διάκρισης σε ΑΕΙ – ΤΕΙ – ΙΕΚ κλπ, κόντρα σε λογικές κατακερματισμού της γνώσης και της υπερ-εξειδίκευσης των εργαζομένων, ώστε να μην υπάρχουν απόφοιτοι με διαφορετικά προσόντα και κατά συνέπεια δικαιώματα. Το πτυχίο να είναι η μόνη προϋπόθεση για να εργαστούμε, με όλη τη γνώση σε αυτό, κόντρα στις επιταγές της ΕΕ. Θεωρούμε οτι η εκπαιδευτική διαδικασία πρέπει να κατοχυρώνει τα δικαιώματά μας και όχι μέσω εξετάσεων και «εξωτερικών» πιστοποιήσεων. Ενάντια στην επανακατάρτιση, που μας οδηγεί σε μια ατελείωτη περιπλάνηση ανάμεσα στην επισφάλεια και την ανεργία. Με άλλα λόγια, το αίτημα για εργασιακά δικαιώματα, αλλά και για δικαίωμα στην εργασία, θα πρέπει να είναι ο κύριος στόχος πάλης της ΕΑΑΚ τόσο στα ΤΕΙ όσο και στα ΑΕΙ. 

Σε μία περίοδο όπου η νεολαία και οι εργαζόμενοι βάλλονται συνεχώς μέσω αντεργατικών νομοσχεδίων, οι κυβερνήσεις και τα τσιράκια τους κάνουν το οτιδήποτε για να τσακίσουν το εργατικό κίνημα. Ένα κύμα δικαστικών διώξεων έχει ξεκινήσει εδώ και καιρό αλλά και συνεχίζει με σκοπό να πνίξει κάθε φωνή που αντιστέκεται. Σε αυτή την κατάσταση προφανώς οι κυβερνήσεις βρίσκουν καταφύγιο στους ναζί της ΧΑ. Πίστοι υπηρέτες του κεφαλαίου και εχθροί της εργατικής τάξης, οι ΧΑυγίτες δεν χάνουν την ευκαιρία να βγουν στο προσκήνιο. Είτε μέσα στις σχολές με τρικάκια και στοχάδια είτε έξω από αυτές με απειλές και ξυλοδαρμούς, όπως η αναίτια επίθεση στον φοιτητή που απλά περνούσε έξω από τα γραφεία τους. Ωστόσο, δεν μας τρομοκρατούν!!! Ήδη, οι συνάδελφοί μας στην Ξάνθη κατάφεραν να απομακρύνουν από το Πανεπιστήμιο τον καθηγητή Γ. Παύλο που έστειλε στα δικαστήρια 9 συμφοιτητές μας για την συνδικαλιστική δράση τους. Παίρνοντας παράδειγμα από τη νίκη στην Ξάνθη, φωνάζουμε ότι δεν θα υποκύψουμε. Με ένα μαζικό, συγκροτημένο φοιτητικό και εργατικό κίνημα θα είμαστε εκεί να παλεύουμε καθημερινά για ανθρώπινους ρυθμούς σπουδών, για κρατική χρηματοδότηση, για την κατάργηση των αντιδραστικών νόμων των μνημονίων, για να τσακίσουμε τους φασίστες και το σύστημα που τους θρέφει , για μια ζωή με αξιοπρέπεια!

Σαν ένα από τα σχήματα της ΕΑΑΚ στα ΤΕΙ αναγνωρίζουμε πως το μόρφωμα ακόμα αδυνατεί να παράξει την αναγκαία πολιτική και πολιτικό σχέδιο που χρειάζεται για να παρέμβει στα πιο ταξικά κομμάτια του υποκειμένου που φοιτούν στα ΤΕΙ. Κάτι που θα έπρεπε ήδη να έχει συμβεί μιας και θέλουμε το μόρφωμα να έχει σύνδεση και επαφή με κάθε πληττόμενο νέο και εργαζόμενο. Ιεραρχούμε λοιπόν ψηλά την αναγκαιότητα σχεδιασμού για τα ΤΕΙ τέτοιου που θα τα καταστήσει κινηματικά χρήσιμα με καλέσματα που τα αφορούν και θα βάλει τέλος στην ΕΑΑΚ των δύο ταχυτήτων. Οι φοιτητές των ΤΕΙ και το Φοιτητικό Κίνημα μέσα στους συλλόγους αυτούς έχουν μείνει κινηματικά, χρόνια πίσω από τους αντίστοιχους στα ΑΕΙ γι’ αυτό και αντιμετωπίζουν προβλήματα που αλλού έχουν διευθετηθεί εδώ και καιρό.

Με γνώμονα όλα τα παραπάνω θέλουμε να εκφράσουμε την αναγκαιότητα ενός διημέρου της ΕΑΑΚ με προτεινόμενη ημερομηνία τις 21-22 Απρίλη, προκειμένου, και εν όψη των φοιτητικών εκλογών, να συζητηθούν κομβικά για το μόρφωμα ζητήματα παράγοντας μια πολιτική απόφαση αντάξια των εποχών. Μια πολιτική απόφαση ικανή να ενοποιήσει και να εξοπλίσει ολόκληρη την ΕΑΑΚ για το επόμενο χρονικό διάστημα δίνοντάς της ξανά το στίγμα της πρωτοπορίας, του κύριου εκφραστή των αναγκών ,των δικαιωμάτων και των αγώνων της πληττόμενης πλειοψηφίας εντός των σχολών. Με βάση όσων προαναφέρθηκαν καλούμε στα πλαίσια του πανελλαδικού διημέρου της ΕΑΑΚ, τον συντονισμό όλων των ΤΕΙ ώστε να συζητηθούν οι προβληματισμοί αυτοί και να με σκοπό να ξεκαθαρίσει το τοπίο σχετικά με τις ανάγκες των συλλόγων και να θέσουμε κάποιους στόχους πάλης για το επόμενο διάστημα που να συμβαδίζουν με τις ιδιομορφίες που παρουσιάζουν οι σύλλογοι στα ΤΕΙ.