τρελοΠΚΣ με Κόκκινα ΔΣ

Την Πέμπτη 8/6, στο μετεκλογικό ΔΣ το οποίο πραγματοποιήθηκε, γίναμε μάρτυρες ενός γεγόνοτος που πλέον δε μας εκλπήσσει όσον αφορά την ΠΚΣ και την αντίληψή της για το φοιτητικό κίνημα. Όπως ορίζεται, βάσει εκλογικών συσχετισμών η τρίτη δύναμη του συλλόγου, γίνεται και ο γραμματέας του συλλόγου (εκτός κι αν υπάρξει κάποια άλλη πρόταση). Παρόλο που εμείς ως σχήμα, ΚΑΡΦΙ-ΕΑΑΚ, ήμασταν τρίτη δύναμη, η ΔΑΠ, όπως και η ΠΚΣ, επέμεναν στην ονομαστική δήλωση αντιπροσώπων, κάτι το οποίο μας βρίσκει κάθετα αντίθετους. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα η ΔΑΠ να προτείνει, και να στηρίξει από πίσω της η ΠΚΣ, γραμματέας του συλλόγου να είναι κάποιος από την επόμενη από μας δύναμη(κάτι το οποίο πέρασε με υπερ από δαπ και πκς). Έτσι λοιπόν, με τις ευχές ΔΑΠ και ΠΚΣ η γραφειοκρατία μπήκε πάνω από όλα και η αντίληψή τους για φοιτητικούς συλλόγους που θα λειτουργούν με αντιπροσώπους φάνηκε στην επιφάνεια ( και πάλι), πόσο μάλλον για τη ΔΑΠ-ΝΔΦΚ που δεν ενδιαφέρεται καν και πολεμάει με κάθε μέσο κινηματικές διαδικασίες των συλλόγων.

Είμαστε κάθετα αντίθετοι με μια λογική που θέλει αντιπροσώπους στο κίνημα, την ίδια στιγμή που υπάρχει η δυνατότητα, και γι αυτό παλεύουμε, οι σύλλογοι να οργανώνονται απ τα κάτω μέσω των γενικών τους συνελεύσεων. Η ΠΚΣ είναι αυτή η δύναμη η οποία ταυτίζει την εκλογική της ενδυνάμωση με κινηματική ανάταση των συλλόγων, συνδεοντάς τα γραμμικά, χωρίς να μας έχει αποδείξει το πως οι σύλλογοι στους οποίους «αναρριχήθηκε» εκλογικά από την επόμενη μέρα ήταν στην πρώτη γραμμή των αγώνων πλάι σ’ένα ανεξάρτητο ταξικό εργατικό κίνημα. Καλλιεργεί την ανάθεση και ότι μόνο με μια ενίσχυση της παράταξής τους θα λυθούν τα πρόβλήματα. Πού είναι αυτή η «μαζική απήχηση» όταν τα τελευταία χρόνια η ΠΚΣ στη σχολή εμφανίζεται στις γενικές συνελεύσεις δι αντιπροσώπων; Πως τιμώνται οι αγώνες του ΚΚΕ όταν η νεολαία του κόμματος σε ΔΣ κάνει συνεννολησεις με τη ΔΑΠ-ΝΔΦΚ;

Πολλά τα ερωτήματα, αλλά μάλλον ρητορικά... Η πολιτική επιλογή για αγώνες χαμηλής έντασης και ήττας, η επιλογή για πορείες-πυροτεχνήματα ( αντιπολεμική πορεία 10 μέρες ΜΕΤΑ τη σύνοδο κορυφής Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ) χωρίς πραγματικό επίδικο, είναι μάλλον πάγια πολιτική του συγκεκριμένου χώρου. Δεν περιμένουμε να αλλάξει. Όποιος στηρίζει το ΚΚΕ και την ΠΚΣ ενισχύει τη λογική τους και αυτή την κατεύθυνση ήττας.

Η απάντηση βρίσκεται στους πραγματικούς αγώνες που ξεπηδάνε σε κάθε εργατικό χώρο και στις σχολές που δεν καπελώνονται αλλά ενισχύονται ή και ξεκινούν με τη βοήθεια πολιτικών χώρων, που δεν αναζητούν την εκλογική ενίσχυσή τους και μόνο, αλλά δίνουν τη μάχη κάθε μέρα για ένα ανατρεπτικό και ριζοσπαστικό κίνημα σε αντικαπιταλιστική τροχιά, οργανωμένο σε δικές του ανεξάτητες από το κράτος δομές και δομές που δεν εξυπηρετούν κομματικές γραμμές, αλλά ζυμώνουν κάθε αντίληψη που θέλει να κινείται σε αυτή την κατεύθυνση και να συντονίζεται.

Γι’αυτό και την Πέμπτη θα είμαστε στην αντιπολεμική πορεία, γι’ αυτό και κάθε μέρα δε θα πάμε βήμα πίσω από το «όλη η εξουσία στις γενικές συνελεύσεις» χωρίς προσωποπαγείς αντιλήψεις και αρχηγοκεντρισμό.

«Ο πόλεμός τους διαλύει ό,τι άφησε όρθιο η ειρήνη τους».

Την Πέμπτη 15/6 διεξάγεται στη Θεσσαλόνικη η σύνοδος κορυφής Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ. Μια σύνοδος που έρχεται να νομιμοποιήσει τις σφαγές και διώξεις Παλαιστινίων  στην πολυτάραχη γειτονιά μας, αλλά και να προωθήσει μια συνολικότερη πολιτική όπου στο όνομα τάξης και ασφάλειας, τα κράτη, αρχής γενομένης απ τις ΗΠΑ, καταστέλλουν τους πληθυσμούς τους στο εσωτερικό τους και διεξάγουν μια επιθετική πολεμική τακτική με μόνα θύματα τους λαούς των εκάστοτε χωρών. Χαρακτηριστικό αποτέλεσμα των παραπάνω ότι εδώ και αρκετό καιρό η Μ.Ανατολή είναι σε συνεχή ιμπεριαλιστική πίεση με μόνο αποτέλεσμα τις σφαγές και τους ξεριζωμούς των λαών εκεί πέρα.

Ο παλαιστινιακός λαός παλεύει εδώ και αιώνες για την ανεξαρτησία του. Τα τελευταία χρόνια, το κράτος του Ισραήλ προσπαθεί να επιβάλλει την κυριαρχία του. Τα νούμερα μιλάνε απο μόνα τους: 7.000 παλαιστίνιοι πολιτικοί κρατούμενοι, 7.000.000 παλαιστίνιοι στη διασπορά. Το ισραηλινό αστικό κράτος αρπάζει τη γη των παλαιστινίων και τους χρησιμοποιεί ως φθηνά εργατικά χέρια στην ίδια τους τη χώρα.

Εδώ βέβαια δε πρέπει να ξεχνάμε και τον ενεργό ρόλο της Ελλάδας και της ελληνικής αστικής τάξης σε αυτό το οργανώμενο έγκλημα. Όσο αλληλέγγυα και αν θέλει να δείχνει φαινομενικά η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ στους λαούς της Εγγύς Ανατολής, είναι αυτή που με τη δίκη της συγκατάθεση έφυγαν τα πολεμικά βομβιστικά αεροπλάνα από τη βάση του ΝΑΤΟ στη Σούδα της Κρήτης ρίχνοντας χημικά στο συριακό λαό, κατ εντολή του Τραμπ και των ΗΠΑ. Η Ελλάδα ως κράτος – μέλος του ΝΑΤΟ άλλωστε, είχε ενεργό συμμετοχή σε κάθε ιμπεριαλιστική επέμβαση που έγινε στη Μ. Ανατολή. Ας μη ξεχνάμε βέβαια πως η Ελλάδα παραμένει 2^η χώρα στο ΝΑΤΟ όσον αφορά το ποσοστό του ΑΕΠ που δαπανά για πολεμικό και στρατιωτικό εξοπλισμό, ενώ ετοιμάζονται κι άλλες τέτοιες νέες μεγάλες αγορές.

Ο πόλεμος είναι προ των πυλών και η κατάσταση στις γειτονικές χώρες ήδη μυρίζει μπαρούτι. Όμως πόλεμος δεν υπάρχει μόνο όπου βλέπουμε πυρομαχικά και όπλα.

Ο σύγχρονος αυτός πόλεμος διεξάγεται με πολλά μέσα και όχι μόνο με τη μορφή εμπόλεμης σύρραξης. Σύγχρονα μέσα καταστολής, κυβερνοπόλεμος, παραπληροφόρηση, χρηματοδότηση ακροδεξιών και σκοταδιστικών μορφωμάτων όπως ο ISIS, συνθέτουν ένα νέο πλέγμα «υβριδικού» πολέμου που διεξάγεται με κάθε τρόπο και μέσο. Απ’ τις στρατιωτικές ασκήσεις του ελληνικού στρατού για την καταστολή πλήθους, τις εκατοντάδες διώξεις αγωνιστών, μέχρι την προμήθευση από το κράτος του Ισραήλ των δακρυγόνων που πετάγονται ενάντια στους διαδηλωτές στην Ελλάδα, έχουμε να αντιμετωπίσουμε μια νέα κατάσταση στην οποία καλούμαστε να απαντήσουμε.

Τα αστικά κράτη εντείνουν την καταστολή στο εσωτερικό τους και μονιμοποιείται μια κατάσταση κράτους «έκτακτης ανάγκης» σε όλες τις χώρες με χαρακτηριστικό το παράδειγμα της Τουρκίας και τις χιλιάδες διώξεις και φυλακίσεις με το ιδιότυπο καθεστώς «σουλτάνου»  Ερντογάν που επικρατεί εκεί και τις επιθέσεις κατά των Κούρδων ανταρτών.

Ο αγώνας για ειρήνη-γη-ελευθερία πρέπει να είναι συνολικός. Πέρα απ την αλληλεγγύη μας στον παλαιστινιακό λαό στο δίκαιο αγώνα για ανεξαρτησία τους, δίνουμε μαζί τους τον κοινό αγώνα ενάντια στις πολιτικές που γεννάνε πόλεμο, φτώχεια, εξαθλίωση και ανεργία. Οι πολιτικές αυτές, είτε ακούν στο όνομα ΗΠΑ ΕΕ ΝΑΤΟ, είτε σε οποιοδήποτε άλλο όπως Ισραήλ, Ρωσία, Τουρκία, Ελλάδα, όλες έχουν κοινό παρονομαστή το κεφάλαιο και σκοπεύουν στην εξασφάλιση των συμφερόντων των από πάνω για την εξαθλίωση των από κάτω.

Το μόνο που έχουμε να χάσουμε σε αυτό των αγώνα είναι η αλυσίδες της επισφάλειας, της ανεργίας, οι αλυσίδες που μας θέλουν δούλους των αφεντικών και στρατιώτες στα πολεμικά τους σχέδια. Δε θα γίνουμε κρέας στα κανόνια τους!

ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ-ΕΙΡΗΝΗ-ΙΣΟΤΗΤΑ-ΔΙΕΘΝΙΣΜΟΣ

ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΗ-ΑΝΤΙΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΣΥΝΟΔΟ ΚΟΡΥΦΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ-ΚΥΠΡΟΥ-ΙΣΡΑΗΛ, ΤΗΝ ΠΕΜΠΤΗ 15/6, 19:00 στο Αγ. Βενιζέλου!

Δελτίου τύπου ΕΑΑΚ Θεσσαλονίκης για την διακοπή της εκδήλωσης την Παρασκευή 9/6

Την Παρασκευή 9/6 το Υπουργείο Παιδείας και έρευνας σε συνεργασία με το Ίδρυμα Νόησις και το ΑΠΘ διοργάνωσαν εκδήλωση-ημερίδα με θέμα "Ενιαίος Χώρος Εκπαίδευσης και Έρευνας και Παραγωγική Ανασυγκρότηση" με μια σειρά από “εκλεκτούς” καλεσμένους ανάμεσα τους και ο Υπουργός Παιδείας κ. Γαβρόγλου. Στην εκδήλωση αυτή, μια απ΄ τις πολλές που τελευταία δίνουν το παρόν πανεπιστημιακοί και κυβερνητικοί εκπρόσωποι, ο κ. Γαβρόγλου τελικά δεν έδωσε το παρόν. Ωστόσο η κοροϊδία, που ο πρύτανης Μήτκας, ο αρμόδιος αναπληρωτής υπουργός και άλλες κυβερνητικές φυσιογνωμίες, επέδειξαν ήταν ιδιαίτερα προκλητική. Την στιγμή που είναι ακόμα νωπά τα χαρτιά του 4ου μνημονίου που υπέγραψε η κυβέρνηση για την καταδίκη της γενιάς μας σε μια περιπλάνηση μεταξύ ανεργίας-ημιαπασχόλησης-επισφάλειας, η κυβέρνηση αναζητά προνομιακούς συμμάχους και συνομιλητές για να προχωρήσει σε αντίστοιχες αναδιαρθρώσεις στην εκπαίδευση τσακίζοντας κάθε ένα από τα δικαιώματα που το φοιτητικό κίνημα ιστορικά πάλευε να κατοχυρώσει και να περιφρουρήσει. Το νέο νομοσχέδιο που ετοιμάζει το Υπουργείο και επικοινωνιακά προωθείται ως ενίσχυση της καινοτόμας ερευνητικής δραστηριότητας σε μια κατεύθυνση παραγωγικής ανασυγκρότησης, έρχεται στην πραγματικότητα να προσαρμόσει το ελληνικό πανεπιστήμιο σε ευρωπαϊκά μοντέλα. Από το γεγονός ότι προωθούνται συγχωνεύσεις τμημάτων, αφαιρούνται επαγγελματικά δικαιώματα, ανοίγει ο δρόμος για τη διάσπαση των κύκλων σπουδών και τα πτυχία μας μετατρέπονται σε "τίτλους κατοχύρωσης γνώσης" μέχρι το ότι η δωρεάν μέριμνα γίνεται υπόθεση όλο και λιγότερων φοιτητών και η υποχρηματοδότηση ανοίγει όλο και πιο επιτακτικά την κουβέντα για δίδακτρα προσαρμόζοντας παράλληλα την ερευνητική δραστηριότητα στις απαιτήσεις των εταιριών, φαίνεται ότι η κυβέρνηση κάθε άλλο παρά κοινωνική πολιτική επιχειρεί για την εκπαίδευση.

Είναι προκλητικές τέτοιου είδους γιορτές και φίεστες, σαν τη σημερινή, όταν τα χρήματα που λείπουν για τη λειτουργία των πανεπιστημίων πηγαίνουν στο χρέος και τους πολεμικούς εξοπλισμούς, όταν η συντριπτική πλειοψηφία των φοιτητών ασφυκτιά για να τελειώσει τις σπούδες της, όταν το μέλλον μας καθορίζεται από έναν μισθό των 400 ευρώ ή από την επιλογή της μετανάστευσης. Φαίνεται πως η κυβέρνηση και οι πρυτανικές αρχές συζητάν για την εκπαίδευση και την έρευνα περιγράφοντας κάτι τελείως ξένο προς τις ανάγκες φοιτητών και εργαζόμενων μέσα στο πανεπιστήμιο. Σήμερα, βασικό μέλημα της κυβέρνησης και των πρυτανειών που είναι υλοποιητές της πολιτικής της ΕΕ στα πανεπιστήμια είναι το πώς το πανεπιστήμιο θα "σφραγίσει" με νέες αλλαγές τη "δίκαιη ανάπτυξη" που ευαγγελίζονται σε μια κατεύθυνση όμως που περιγράφει κυνικά το μέλλον της νεολαίας στα όρια της απλής επιβίωσης. Αυτό το ρόλο έρχονται να παίξουν και ημερίδες σαν και αυτή. Να βάλουν για τα καλά στην ατζέντα της κουβέντας νέο νόμο που ετοιμάζουν. Ένα νόμο που τελικά εμείς λέμε ότι δε θα περάσει!

Ως ΕΑΑΚ το προηγούμενο διάστημα είχαμε παρέμβει και είχαμε ξεκαθαρίσει ότι τέτοιες εκδηλώσεις που κανονίζουν το εργασιακό μέλλον μας αλλά και το παρόν στις σπουδές μας δε θα επιτρέπουμε να γίνονται. Όσο, δε, η πρυτανεία και η σύγκλητος κρατούν κλειστές τις πόρτες τους στους φοιτητές, θα τους χαλάμε τις γιορτές τους μέχρι οι ανάγκες μας να επιβληθούν. Και τις ανάγκες μας για δουλειά με αξιοπρέπεια, για σπουδές για όλους, για μόνιμη και σταθερή εργασία δε θα τις βρούμε σε αυτές τις αίθουσες, ούτε θα μας τις εξασφαλίσουν πρυτανείες, κυβερνήσεις και διάφοροι χαρτογιάκαδες που φαντάζονται το πανεπιστήμιο της αγοράς. Αντίθετα, τις ανάγκες μας θα τις επιβάλλουν οι συλλογικές διαδικασίες μας, οι φοιτητικοί σύλλογοι, ο αγωνιστικός συντονισμός με τους εργαζόμενους και οι ανυποχώρητοι αγώνες μας. Σε αυτό τον αγώνα καλούμαστε να πάρουμε θέση: ή με τις πρυτανείες και τις κυβερνήσεις ή με τους εργαζόμενους, την πληττόμενη κοινωνική πλειοψηφία και το μέλλον που μας αξίζει.

ΕΑΑΚ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

ΤΟ ΛΟΓΟ ΓΙΑ ΤΟ ΑΣΥΛΟ ΤΟΝ ΕΧΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΟΙ ΠΡΥΤΑΝΕΙΣ ΤΑ ΜΑΤ ΚΑΙ ΟΙ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΙΣ

Το πρωί της Πέμπτης 1 Ιουνίου  “στα υπόγεια του πολυτεχνείου”, βρέθηκε η σωρός μιας γυναίκας που φαίνεται να κατέληξε από υπερβολική δόση. Από τότε σύσσωμα τα τοπικά ΜΜΕ, η πρυτανεία και μερίδες καθηγητών ανακάλυψαν την αμερική! “Η ανομία και η παραβατικότητα στα πανεπιστήμια έχει πιάσει κόκκινο”, “το άσυλο υποθάλπτει την εγκληματική δράση” και άλλα τέτοια μονοπώλησαν τον επίσημο “δημόσιο διάλογο”. Άλλωστε μια νεκρή ναρκομανής είναι το ιδιανικό θύμα για αυτούς, προκειμένου να στήσουν μια επικοινωνιακή καμπάνια προβολής της αντιδραστικής τους τοποθέτησης.  Είναι αυτοί που δεν νοιάζονται για τους δεκάδες αστέγους που πεθαίνουν στα πεζούλια των δρόμων της Θεσσαλονίκης, ούτε για τους χιλιάδες πρόσφυγες που στοιβάζονται στα στρατόπεδα θανατου, αλλά όταν ο θάνατος τους “βολεύει”, σκίζουν τα ιμάτιά τους για την “εγκληματικότητα”...

Ελπίζουμε πως οι συγκεκριμένοι έχουν μάτια και βλέπουν ότι τα τελευταία χρόνια υπάρχει μια μεθοδευμένη κίνηση και μεταφορά του ναρκεμπορίου από τη Ναυαρίνου και τη Ροτόντα εντός του Ασύλου (από πλατεία Χημείου μέχρι τα “υπόγεια του πολυτεχνείου”). Είναι τόσο μεθοδευμένη που χρονολογείται παράλληλα με την ψήφιση του ν. Διαμαντοπούλου και την νομοθετική “κατάργηση του ασύλου” και υλοποιείται με την πλήρη και καθοριστική συμβολή της αστυνομίας. Δεν είναι τυχαίες προφανώς και οι επεμβάσεις των δυνάμεων ασφαλείας στις “πρώην” περιοχές ναρκεμπορίου, επεμβάσεις που “σπρώχνουν” αυτο το εμπόριο εντός του πανεπιστημίου και του χώρου του ασύλου, σε μια προσπάθεια απονομιμοποίησης του. Το πρόβλημα της διακίνησης εντός του πανεπιστήμιου δημιουργήθηκε από τους υλοποιητές της αναδιαρθρωσης (κράτος, αστυνομία, πρυτάνεις) και χρησιμοποιείται εργαλειακά για επικοινωνιακούς λόγους. Επομένως είναι σαφές ότι δεν περιμένουμε από κανέναν τους να δώσει “λύση”. Τις λύσεις τους τις ξέρουμε και αφορούν  κλειδώματα στις αίθουσες και τις πτέρυγες, κατεβασμένα ρολά ακόμη και το σταμάτημα των μαθημάτων για να "προφυλαχτούν οι φοιτητές". Η συνέχεια αυτής της “λύσης” προαναγγέλεται στην ανακοίνωση που εξέδωσε η Πρυτανεία μια μέρα μετά το παραπάνω περιστατικό, που κάνει λόγο για "να ενταθούν και οι προσπάθειες των αστυνομικών δυνάμεων" , "ώστε να παύσει το ΑΠΘ να θεωρείται ως μια βολική ουδέτερη ζώνη, μεταξύ νόμου και παρανομίας."  Άλλωστε η πρυτανεία του Μήτκα εκλέχθηκε μετά βαίων και κλάδων εγγυόμενη ότι "θα φύγει η πρέζα από την πλατεία χημείου" και αυτό ήταν διατεθιμένη να το στηρίξει μέσα από προτάσεις για πανεπιστημιακή αστυνομία, αλλά και την αναγκαία συμβολή των αστυνομικών δυνάμεων.

Στο σημείο αυτό να σημειώσουμε πως δεν εθελοτυφλούμε. Ίσα, ίσα. Τα ναρκωτικά και οι εξαρτήσεις αποτελούν πραγματικό πρόβλημα, η ρίζα του οποίου βρίσκεται στο σημερινό σύστημα, τόσο στο επίπεδο της ανάγκης για διαφυγή από τη σάπια πραγματικότητα που ζούμε, όσο και στο επίπεδο της ύπαρξης μιας ολόκληρης βιομηχανίας κέρδους γύρω από αυτά. Η ανάγκη για διαφυγή ειδικά σε περιόδους κρίσης έρχεται παράλληλα με ανερχόμενα φθηνά και όλο και πιο θανατηφόρα ναρκωτικά. Όλο αυτό έρχεται να καλυφθεί εντέχνως με τα ΜΜΕ, τις κυβερνήσεις, την αστυνομία να στρέφονται τις περισσότερες φορές ενάντια στο θύμα, που είναι οι τοξικοεξαρτημένοι, βρίσκοντας εύκολα το εξιλασθήριο θύμα, ενώ οι ναρκέμποροι που πλουτίζουν μέσα από το θάνατο μένουν στο απυρόβλητο. Οι τοξικοεξαρτημένοι δεν είναι ο εχθρός. Το πρόβλημα των ναρκωτικών και των εξαρτήσεων, συνεπώς, δε λύνεται με την αστυνόμευση, ακριβώς γιατί η πηγή του προβλήματος βρίσκεται αλλού. Βρίσκεται στην αδιέξοδη καθημερινότητα, βρίσκεται σε ένα σύστημα που υποθάλπτει τους βαρώνους των ναρκωτικών, γιατί αυτά αποτελούν τεράστιο πεδίο κερδοφορίας, αλλά και μέσο καταστολής. Βρίσκεται, ακόμη, στην έλλειψη πρόληψης, αλλά και περίθαλψης. Οι ελάχιστες μονάδες πρόληψης και απεξάρτησης που υπήρχαν, μέσα στην κρίση έκλεισαν. Τα νοσοκομεία υποστελεχώνονται, η πρόσβαση στην απεξάρτηση είναι μια διαδικασία χρονοβόρα και επίπονη, η ψυχολογική υποστήριξη ανύπαρκτη, ενώ τα χρήματα που απαιτούνται είναι πολλά, με αποτέλεσμα η τεράστια πλειοψηφία των τοξικοεξαρτημένων να αποκλείεται και να εγκλωβίζεται σε αδιέξοδο. Μέσα σε αυτή την κατάσταση στήνεται άλλο ένα επιχειρηματικό παιχνίδι με τις ΜΚΟ να αναλαμβάνουν το ρόλο που θα έπρεπε να έχουν δημόσιες μονάδες απεξάρτησης. Αν θέλουν λοιπόν όλοι αυτοί, τα ΜΜΕ, η κυβέρνηση, η Πρυτανεία να δείξουν πραγματικό ενδιαφέρον, τότε ας μιλήσουν για το πραγματικό πρόβλημα. Φυσικά δεν πρόκειται να το κάνουν. Όμως εμείς οφείλουμε όχι απλά να μιλήσουμε αλλά να παλέξουμε για δημόσιες και δωρεάν μονάδες πρόληψης και απεξάρτησης, δημόσια και δωρεάν υγεία εν γένει για όλες|ους, προσλήψεις μόνιμου προσωπικού σε όλες τις μονάδες υγείας για την κάλυψη όλων των αναγκών. Να παλέψουμε ενάντια στο σύστημα που γεννά τις εξαρτήσεις και την εξαθλίωση ψυχική και σωματική, να παλέψουμε ενάντια στους ναρκέμπορους και όσους τους υπαθάλπτουν, ενώ για τους τοξικοεξαρτημένους να απαιτήσουμε περίθαλψη.

Είναι φανερό, λοιπόν, πως η στοχευμένη αυτη προσπάθεια για την ενίσχυση της αστυνόμευσης στο ΑΠΘ αποτελεί κομμάτι μιας συνολικής πολιτικής. Μέσα στη δίνη της κρίσης τους, κυβέρνηση - ΕΕ- κεφάλαιο , αυξάνουν την κρατική καταστολή για τη διατήρηση της εσωτερικής τάξης και ασφάλειας ώστε να εξασφαλίσουν με κάθε τρόπο την υλοποίηση των πιο επιθετικών πολιτικών ενάντια στα κατώτερα κοινωνικά στρώματα. Όπως έγιναν διώξεις κατά αγωνιστών που καταδεικνύουν καψώνια στο στρατό, μηνύσεις σε αγωνιστές που συμμετείχαν στο κίνημα ενάντια στους πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας στην πόλη, έτσι και το πανεπιστημιο κάθε άλλο παρα ανεπηρέαστο μένει. Οι διώξεις φοιτητών στην Ξάνθη, Λοκ- αουτ στη Νομική Αθήνας, ΜΑΤ στο ΠΑΜΑΚ στην εκδήλωση της UNESCO, αλλά και η στάση της πρυτανείας του ΑΠΘ με μπράβους μπροστά από τις κλειδωμένες πόρτες της συγκλήτου είναι μόνο μερικά παραδείγματα της επελαύνουσας αυταρχικοποίησης των ιδρυμάτων. Αυτό είναι και μια ενδεχόμενη αστυνόμευση των πανεπιστημίων για την οποία δίνει πάτημα το κείμενο συλλογης υπογραφών από «ανεξάρτητους φοιτητές», οι οποίοι μόνο ανεξάρτητοι δεν είναι όταν αναπαράγουν την κυρίαρχη ιδεολογία περί "ασύλου ανομίας" αλλά και τη ρητορεία της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ για τη φύλαξη των πανεπιστημίων που μιλάει για αστυνόμευση (και αυτό δεν είναι προστασία..) των σχολών. Ας μην ξεχνάμε όμως πως στις ΗΠΑ, μπορεί τα πανεπιστήμια να είναι τα πιο καλά φυλαγμένα παγκοσμίως, όμως είναι και εκείνα στα οποία οι δείκτες της “εγκληματικότητας” [κλοπές, βιασμοί κλπ] είναι οι μεγαλύτεροι. Φαίνεται, λοιπόν, πως η αστυνόμευση δεν έρχεται για την καταστολή της “εγκληματικότητας”, όπως μπορεί να έχει κανείς στο μυαλό του μια κλοπή, μια επίθεση, τα ναρκωτικά κλπ. Η “εγκληματικότητα” για αυτούς είναι οι φοιτητές/ριες που αντιστέκονται.  

Η αυταρχικοποίηση και η καταστολή (πλέον) εντός των Ιδρυμάτων είναι αυτή που θα επιτρέψει την αναίμακτη μετατροπή του πανεπιστημίου σε ένα αποστειρωμένο εκπαιδευτήριο, πλήρως αναδιαρθρωμένο, με τις εργολαβίες να κάνουν πάρτυ από τη φύλαξη μέχρι τη σίτιση και τη στέγαση και  το κόστος φοίτησης να είναι μετακυλισμένο αποκλειστικά στις πλάτες των φοιτητών. Οι πολιτικές αυτές επιβαρύνουν εμάς και τις σπουδές μας γι αυτό και πρέπει να είμαστε εμείς, αυτοί οι φοιτητές, που μέσα από τις γενικές μας συνελεύσεις και τους αγώνες μας θα μπλοκάρουμε την εκπαιδευτική αναδιάρθρωση, θα εναντιωθούμε στο πανεπιστήμιό τους και θα διεκδικήσουμε το δικαίωμά μας για δημόσια δωρεάν παιδεία για όλους και ένα πανεπιστήμιο βασισμένο στις ανάγκες μας και στις ανάγκες της κοινωνικής πλειοψηφίας.

Το άσυλο κερδήθηκε μέσα από αγώνες και δε χαρίστηκε ποτέ.  Κόντρα στο "άσυλο ανομίας" που θέλουν να προβάλουν, εμείς παλεύουμε για το άσυλο αγώνων, άσυλο ελεύθερης πολιτικής και πολιτισμικής έκφρασης που χρόνια τώρα οι φοιτητικοί σύλλογοι μέσω των γενικών συνελεύσέων τους και των αγωνιστικών τους αποφάσεων έχουν καταδείξει και το έχουν κάνει πράξη! Το άσυλο, λοιπόν, ξέρουν να το περιφρουρούν καλύτερα απ όλους οι ίδιοι οι φοιτητικοί σύλλογοι, οι ίδιοι οι φοιτητές που ζούνε καθημερινά αυτόν τον χώρο και όχι εκείνοι που τον κλειδώνουν και τον αποστειρώνουν.Απέναντι στο δόγμα της “τάξης και ασφάλειας”, εμείς να προτάξουμε τους ανοιχτούς και ζωντανούς από την παρουσία μας χώρους. Να τους γεμίσουμε με εκδηλώσεις πολιτικές, πολιτιστικές, με συλλογικότητες, ομάδες, με συζητήσεις, προβολές, με αγώνες. Αυτή είναι η καλύτερη προστασία του πανεπιστημίου. Τη στιγμή που η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ διεξάγει την πιο βαθιά επίθεση στα πληττόμενα κομμάτια λαού και νεολαίας και ο συνδικαλισμός απονομιμοποιείται και στοχοποιείται σε όλα τα επίπεδα, είναι χρέος της γενιάς μας να φωνάξουμε ότι: το λόγο για το άσυλο τον έχουμε εμείς και όχι οι Πρυτάνεις, τα ΜΑΤ και οι εισαγγελείς.

/Έξω οι έμποροι ναρκωτικών από τα πανεπιστήμια

/Δημόσια και δωρεάν υγεία για όλες|ους, δημόσια και δωρεάν περίθαλψη και απεξάρτηση για τους τοξικοεξαρτημένους

/Καμία αστυνόμευση, κανένα lock-out των πανεπιστημίων

/Ανοιχτοί πανεπιστημιακοί χώροι για την πολιτική, τον πολιτισμό, τους αγώνες λαού και νεολαίας και όχι για εταιρίες

ΕΑΑΚ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ