ΚΑΝΕΝΑ ΣΠΙΤΙ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΡΑΠΕΖΙΤΗ!

Πολλές φορές ακούμε το γνωστό πλέον σε όλους «όλοι θύματα της κρίσης είμαστε», «κι εγώ τι να κάνω ρε παιδιά, τη δουλειά μου κάνω» κτλ κτλ.. Έτσι λοιπόν, και την περασμένη Τετάρτη, στα δικαστήρια, τράπεζες, κυβέρνηση, δικαστικοί και δυνάμεις ασφαλείας, «τη δουλειά τους έκαναν» και ήθελαν να βγάλουν σε πλειστηριασμό το σπίτι ενός ανθρώπου με τέσσερα παιδιά και προχωρημένο βαθμό αναπηρίας του ίδιου. Θύματα της κρίσης ναι υπάρχουν, αλλά αφού υπάρχουν θύματα κάποιος είναι και θύτης.. Η δουλειά δεν είναι ντροπή, όμως η ντροπή δεν είναι δουλειά γι αυτό και είναι ντροπή και αίσχος, όταν κάποιοι μιλάνε για κέρδη και ζημιές, στους υπολογισμούς τους τα νούμερα να είναι είτε ανθρώπινες ζωές είτε η ανθρώπινη αξιοπρέπεια με πολλούς από εμάς να αποτελούμε ακόμα ένα νούμερο στη στατιστική τους. Ακόμη ένα νούμερο γι αυτούς  είναι το σπίτι στο οποίο κάποιος μένει, όταν οι ίδιοι που βγαίνουν με «πόνο ψυχής» στα κανάλια λέγοντας πως νοιάζονται  για όλους αυτούς που είναι θύματα της κρίσης, την ίδια ώρα στη δικαστική αίθουσα πουλάνε σπίτια ανθρώπων σε αγαστή συνεργασία με την αστυνομία όπου δυνάμεις των ΜΑΤ  εξασφαλίζουν την ομαλή αυτή «δημοκρατική» και «συνταγματική» διαδικασία.

 Όλοι αυτοί όμως δεν υπολόγισαν κάτι πολύ σημαντικό.. Δεν υπολόγισαν τον παράγοντα του κόσμου που θα είμασταν εκεί και θα μπλοκάραμε με κάθε τρόπο, όπως και έγινε, την απάνθρωπη αυτή διαδικασία. Ο λόγος βέβαια που τη μπλοκάραμε δεν χωράει σε κάποια παραμυθένια αφήγηση σουπερ ήρωα που σώζει ζωές, αλλά χωράει σε μια αφήγηση που έχει να λέει πως δε θα γίνουμε θύματα μιας κρίσης που οι ίδιοι γέννησαν και θύματά της είμαστε όλοι εμείς που βλέπουμε καθημερινά τη ζωή μας να δυσκολεύει την ίδια ώρα που μια ελιτ παγκοσμίως αυξάνει τα κέρδη της.

Από τους μετανάστες και τους πρόσφυγες, τους ολοένα και περισσότερο ανέργους, τους φοιτητές που εργάζονται για να σπουδάσουν, φοιτητές που η καθημερινότητα της σχολής τους τους εντατικοποιεί, τους αποξενώνει και τους βάζει σε ένα ατέρμονο κυνήγι στείρων -και μη χρήσιμων πολλες φορές- γνώσεων γεννιέται και θα συνεχίσει να γεννάται η σπίθα της αμφισβήτησης και του αγώνα για ένα μέλλον και ένα κόσμο όπου όλοι θα σπουδάζουμε, όλοι θα έχουμε σπίτια και κανένας δε θα είναι ξένος σε κανέναν τόπο. Ένα κόσμο φτιαγμένο από μας για μας χωρίς αποκλεισμούς,  χωρίς τραπεζίτες πάνω απ τα κεφάλια μας, χωρίς τον τρόμο της απόλυσης, έναν κόσμο χωρίς καταπίεση.

Οι πλειστηριασμοί σπιτιών, η ιδιωτικοποίηση του νερού, οι ιδιωτικές και επιχειρησιακού τύπου συγκοινωνίες (βλ. ΟΑΣΘ) δε χωράνε και δεν υπάρχουν στον κόσμο που θέλουμε να χτίσουμε και θα είμαστε εκεί για να χαλάμε κάθε τέτοιο σχέδιο!

Έτσι, την Τετάρτη 5/10 (στις 15.30) και κάθε Τετάρτη θα είμαστε στα δικαστήρια φωνάζοντας και κάνοντας πράξη το σύνθημα «κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη».  

ΟΛΟΙ ΕΚΕΙ!..